Het nieuwe jaar is aangevangen met vuurwerk en het drinken van nog enkele biertjes bij mijn vrienden thuis, onder het uitspreken van de goede wensen aan daar aanwezige familieleden. Wederom een afsluitend jaar in mijn schoolloopbaan.

Immers in mei wacht het eindexamen van de Mulo en zal bij een goed resultaat, op aandringen van directeur Jan Broere de MTS als vervolg school worden gekozen. Immers de toekomst ligt in de techniek volgens hem. Maar zover is het nog niet. Sprak ik in het vorig jaar al over het “bijbaantje” van mijn Mem als baakster, ook mijn Heit had zo nu en dan een schnabbel. Hij verscheen op geregelde tijden, net als meerdere Lemsters echter, waaronder Jan Bergsma, als dorpsomroeper in het straatbeeld, als er weer eens een belangrijke mededeling aan de gehele Lemster bevolking verkondigd moest worden.

Het mooie wat ik me hier van herinner is wel het feit dat deze teksten altijd in het “Hollands” moesten worden omgeroepen. Mijn vader ging dan op de fiets de Lemmer door, voorzien van scheepstoeter en in grootschrift afgedrukte tekst. Doordat het in het “Hollands” moest, was het grappig, door het Lemster accent. Maar kreeg het ook iets officieels.

Sprak ik al over het feit dat mijn moeder zich nooit “echte Lemster” heeft gevoeld, in deze maand kwam Piet Feenstra met de definitie van de “Echte Lemster” Die ik u dan ook niet wil onthouden, omdat hier wordt beschreven wat de waarheid wel heel dicht benaderd.

Het voetbaljaar begint echter met een verschrikkelijk drama in Engeland. Op Ibrox Park te Glasgow, spelen de Rangers en Celtic tegen elkaar. Als Celtic vlak voor tijd 0-1 maakt, begonnen vele thuis supporters af te dalen naar de uitgangen, luid gejuich laat hen terug rennen naar de tribunes.

In het chaotische gedrang bezwijken leuningen van de tribune trap en velen storten naar beneden. De trieste uitkomst is, 66 doden, hetzij door verdrukking of verstikking. Alhoewel Koning Winter nog regeert in Nederland, gaat bij de voetbal vereniging Lemmer, onder leiding van de heer P. A. Burgers een nieuwe modernere wind waaien. Er wordt in de winter hard door getraind om het vorig jaar verloren gegane terrein, de derde klasse KNVB, weer terug te winnen. Talentvolle A-junioren worden reeds bij de training van de eerste selectie gehaald, om vast te wennen. En de heer Burgers denkt ook aan de welpen en zelfs een fusie met zuster vereniging CVVO komt in zijn plannen voor.

Mijn broer Jelle, die enkele jaren in het eerste had gekeept, werd van deze nieuwe plannen min of meer de dupe, hoewel familiare en vriendjes politieke redenen, hier ook een rol in speelden. Hij werd terug gezet naar Lemmer 2. In deze tijd kwamen ook de controles van de heer Burgers, die op zaterdag avond bij de spelers aan de deur kwam om te controleren of zij wel thuis waren en niet aan de boemel waren. Jelle trok zich net als vele andere spelers zich hier niet veel van aan, temeer daar het vrouw volk in Sneek lonkte. Nadat de heer Burgers dan ook aan de deur was geweest, was het tijd om naar Sneek te vertrekken. In het tweede elftal is hij weer gaan voetballen en één of twee jaar later zou Jelle de overstap maken naar zuster vereniging CVVO om daar nog lang als keeper of voetballer van dienst te zijn.

Nog even in de sport blijvend, Jan Bols en Stien Baas-Kaiser worden Nederlands kampioen schaatsen. De v.v. Lemmer gaat op zoek naar een nieuwe trainer en de 18-jarige Chris Semplonius doet het uitstekend tijdens de wedstrijden voor de FVB-cross voor senioren. Na een vierde plaats in Rijs, won Chris in Appelscha en werd daarna twee maal tweede achter de uiteindelijke overall en reeds ook zijn sporen in de atletiek verdiend hebbende, Piet Wouda van de voetbalvereniging Workum. Ook Chris zijn jongere broer en bij de voetbalvereniging in de junioren voetballende Nanne Semplonius deed uitstekend mee bij de junioren.

Lemmer is er inmiddels behoorlijk anders uit komen te zien. Was het in mijn jongste jeugd, begrenst door de trambaan, van sloot eerste Bregje naar de Rien en vandaar naar het IJsselmeer, zonder industrie terrein en van IJsselmeer weer naar de trambaan. We zijn nu zeg maar tien jaar verder, het gehele Rienplan is volgebouwd en nu is ook al het eerste gedeelte van het Lemstervaart zo goed als volgebouwd en weldra zal een aanvang worden gemaakt met de bouw van woningen in het gedeelte waar Barkentijn, Hoeker, Tjotter, Kotter en Gaffelaar zullen verschijnen.

Een probleem ontstaat voor de inwoners van het Lemstervaart als blijkt dat men zich verplicht voor het ziekenfonds moet verzekeren bij ANOZ in Kampen. Dit omdat het Lemstervaart officieel niet bij Friesland hoort. De vrije keuze van ziekenfonds was in deze jaren nog niet van toepassing.

De nieuwe woonschepenhaven, in het nog nieuw aan te leggen Plan West, is klaar en de eerste woonschepen zijn al gearriveerd. Aan de kop van de Brekken is men druk bezig met de aanleg van de grootste Aqua-camping van Nederland en wellicht van Europa. Daar tegenover staat dan weer de definitieve sloop van de spoorlijn van Lemmer. Rails en bielzen zijn verwijderd, de spoorbruggen over Zijlroede en Follegasloot, zullen op een later tijdstip worden verwijderd. Ook de sloop van de Parkstraten vordert gestaag. Er zal niet een knusse smalle straat voor terug keren, er zal slechts aan de noord zijde nieuwe bebouwing verschijnen, met een afwisseling van bejaardenwoningen en huur- koopwoningen.

En ik ben na de kerstvakantie begonnen aan een strak schema van het leren van gedichten (zoals: Vertroostinge aen Geeraert Vossius) waarvan ik nog steeds het eerste couplet zonder na te denken op kan dreunen. “Wat treurt ge, hooghgeleerde Vos – en fronst het voorhoofd van verdriet. – Beny uw soon den hemel niet – de hemel treckt: ay laet hem los” en natuurlijk Erlköning, “Wer reitet so spät durch Nacht und Wind – Es ist der Vater mit seinem Kind”.

Het lezen en maken van uittreksels van boeken in vier verschillende talen (zoals: Bint, De Herberg met het hoefijzer, delen uit de Camera Obscura, La mission de slim Kerrigan, Emil und der Detektive en Lassie come home en dan nog de noodzakelijke kennis van Aardrijkskunde, Geschiedenis, Algebra, Meetkunde, Biologie en Natuurkunde. Ik heb me dit zelf opgelegd om tussen het leren door, ook nog te kunnen trainen voor voetbal en uitgaan met mijn vrienden. Dan moet het lukken, zonder in tijd nood te komen, het eindexamen met goed gevolg af te leggen.

Januari gaat over in februari en het voetbal neemt weer zijn aanvang. Voor mij betekent dit zo nu en dan voetballen in Lemmer 2A en meestal in 1A. Competitie en de afwikkeling van de bekerstrijd met buur CVVO 1A. In de eerste wedstrijd verloren we thuis met 1-2 en nu werden we na een mooie wedstrijd, eindigend in 0-0 uitgeschakeld en kunnen we ons verder richten op de competitie. Of ik in beide bekerwedstrijden heb meegedaan betwijfel ik echter. Ik was immers nog maar net vanuit de B’s overgeheveld naar de A-junioren. In de competitie verging het mij beter. Met 2A wonnen we met 4-1 van RES 2A en met Lemmer 1A met 1-3 van Friesland 1A.

Op een zaterdagavond midden in februari, stappen wij op de fiets om naar Echtenerbrug te gaan om daar een optreden van de Dizzy Man’s Band mee te maken, in zaal Wind. Om 8 uur dansen stond er in de advertentie. Nou dat was gans onmogelijk, zo vol was het kleine zaaltje achter het café. Wat nog meer vol was, was het kleine podium waarop soms wel 11 leden van het gezelschap vertoefden, de 7 muzikanten met daarnaast nog diverse handlangers die acts opvoerden. Het werd ondanks de hitte in de zaal, een onvergetelijk optreden, waarin muziek en humor en lol trappen hand in hand gingen. 

Op het Lemster strand wordt het nieuwe strandgebouw opgeleverd. Het gebouw van 35 meter lengte is voorzien van 10 toiletten, 26 kleedruimtes, 2 douches en 2 grote garderobe ruimtes voor het vrij ophangen van kleding. Verder een ruimte voor de E.H.B.O. en de badmeester. Al met al een fraaie aanwinst voor het Lemster strand. Ook komen rond deze tijd 20 Camerounezen naar Lemmer, om bij Houthandel T.C. Groot, een technische opleiding en praktijk ervaring op te doen, voor een dochterbedrijf dat men bezig is in Kameroen te bouwen. Zij zullen worden gehuisvest in een barakken complex.

Zo komt de grote wereld ook Lemmer binnen. In Lemmer zelf is de Lemsoos een onderwerp in de gemeenteraad. Nadat er in de laatste week van februari in Us Thús een bijeenkomst is geweest over de oprichting van een stichting en het verhuizen van de Lemsoos vanuit het Achterom,mede doordat Us Honk binnen afzienbare tijd zal moeten worden afgebroken, naar een vrijkomende boerderij aan de Straatweg, voorheen bewoond door de familie Louwsma.

Ook worden er in de raad vragen gesteld of er in “de Soos” ook“iets” gebruikt zou worden. Dit werd door het bestuur van de Lemsoos met klem tegen gesproken en dat deze praatjes waarschijnlijk waren te danken, aan wat er in de buurt van Us Honk gebeurt. Wel is het zo dat door deze praatjes het ledental terug loopt en er slechts een vaste kern van bezoekers is overgebleven, die zelf ook vinden dat er een sleur ontstaat. Verder wordt aangegeven dat leden van de Lemsoos in andere gelegenheden in Lemmer niet meer welkom zijn en zo in een isolement worden gedrongen. Er zal dus iets moeten gebeuren. Dit gaat allemaal verder bij mij langs. Omdat mijn vrienden en ik geen bezoekers van de Lemsoos zijn.

Het voorjaar zit in de lucht en de kieviten zoeken hun plaats weer op in de landerijen. Mijn broer Wieger zoekt zijn werk tegenwoordig in Duitsland, waar voor ervaren timmerlieden goed geld is te verdienen.

In maart komt het Christelijk Onderwijs in Lemmer met het voorstel om te komen tot een fusie van de Christelijke MAVO en de Christelijke LTS in Lemmer. In eerste instantie doet ook de vereniging voor LHNO uit Lemmer mee aan deze besprekingen over fusie, doch nadat blijkt dat de vereniging voor LHNO, niet geheel in de plannen past, begint deze vereniging,besprekingen met de Openbare MAVO, die onder de gemeente valt. Na zijn successen in de FVB crosses, overweegt de in Lemmer 1 voetballende Chris Semplonius zijn heil te gaan zoeken in de atletiek. Bij de voetbal vereniging zelf trekken andere werkzaamheden de aandacht.

Op 15 maart, wordt een aanvang gemaakt met de bouw van de nieuwe kleedaccommodatie, die zal komen aan de zuidzijde van het sportterrein, waar te zijner tijd ook de nieuwe ingang van het sportcomplex zal komen. Het begint met het rooien van in de weg staande bomen. P.A. Burgers heeft de leiding van de bouw, met daarnaast een bouwcommissie bestaande uit: H. Portijk, G. Harder Sr., J. Scheffer, L.J. Beets, U. Tuinstra en J. Krijnen.

Zo naar het einde van het seizoen toe heb ik zelf ook enkele zaterdagen meegeholpen aan de bouw. Het meer simpele werk, het uitgraven van geulen voor fundering en leidingen. Later weer de aanvoer van materialen voor de echte werkers. Deze nieuwe kleedgelegenheid annex kantine, zal een hele verbetering zijn voor de v.v. Lemmer.

Het nu nog onder aan de oude Zeedijk bestaande oude houten hok, dat bestaat uit twee kleedkamers met daartussen in een verkoopruimte van Evert de Vries en nauwelijks voorzien van de vereiste sanitaire voorzieningen, zoals douches en wc, zal zo snel mogelijk na gereed komen met de grond gelijk worden gemaakt, zodat het trainingsveld iets kan worden uitgebreid.

En ik loop in de landerijen op zoek naar kievitseieren en vindt ook dit jaar niet het eerste van Lemsterland, dat doet op 23 maart Dirk Gadzonides. Zelf vind ik op 6 april mijn eerste kievitsei en wel op een ruig stuk land achter Easterga 29, tussen Trambaan en Polderdijkje van de buitenlanden. Ik noemde dit land altijd “het Rode land”, omdat het vol stond met pollen, die een wat rode kleur hadden en je wel goed moest opletten, anders liep je de eieren zo voorbij. Zodra ik maar even tijd over had, was ik in de landerijen te vinden. Het zit nu eenmaal in je bloed en dat gaat er nooit meer uit.

Nee met voetbal gaat het beter. We verliezen nog wel van de latere kampioen Sneek 1A thuis met 1-2, maar we winnen thuis met 4-1 van Dronrijp 1A en uit tegen WZS uit Sneek met 0-2en de laatste wedstrijd van het seizoen uit tegen MKV 1A uit Leeuwarden, met 1-3. En eindigen zo op de 2e plaats in deze sterke competitie.

En dan is er halverwege april opeens of toch niet geheel onverwacht, de sluiting van Scheepsbouw Lemmer. Dat betekent ontslag voor 50 man personeel, waarvan er 40 in Lemmer woonachtig zijn. Het slechts drie jaar draaiende bedrijf op industrieterrein Buitengaats, laat enkele loodsen, machines en een onafgebouwd casco van 85 meter achter. En een aanzienlijke schuldenlast.

De heer IJben stelde het personeel zelf op de hoogte van het faillissement. In eerste instantie lijken alle pogingen het bedrijf, wat zegt een goed gevulde order portefeuille te hebben, te redden, vruchteloos. Onder het mom van een eventuele redding gaat het personeel weer voor een week aan het werk en verricht zelfs overwerk, zonder daarvoor te worden betaald, dit alles om de nog niet afgewerkte tanker, alsnog klaar te krijgen. Doch na deze week is er nog geen geld en moet de heer IJben zijn personeel alsnog mee delen dat het bedrijf niet meer te redden valt. De gemeente zorgt ervoor dat de gezinnen niet in al te grote problemen komen, door alsnog de lonen uit te betalen, in de vorm van een voorschot op de WW.

Zo suddert de maand april verder, met het ene gerucht na het andere. Begin mei zijn er geruchten van een overname kandidaat. En dan na een maand is het zover, Boot Lemmer bv heeft de zaak overgenomen en zal eerst het casco van de nog op de werf liggende tanker, afbouwen. Het personeel kan eerst weer met vertrouwen aan de slag.

Eind april is er ook weer nieuwe hoop voor “Bantam Cock”. Naast mijn vrienden Jan Coehoorn, Bert Meester en Jacob Visser, trek ik in deze tijd ook wat meer op met Sipke Hulzinga uit Echten. En aangezien Sipke een Hammond orgeltje heeft en ook nog enigszins bespeelt, is de link naar het oprichten van een bandje snel gelegd. Maar dan zal er eerst toch voor nieuw muzikaal materiaal moeten worden gezorgd.

Van de andere ex leden is weinig bekend, of ze nog spelen of niet. Vaak hang ik met Sipke aan de telefoon, ons grote zwarte bakelieten geval, hangt in de gang en ik breng daar menige tijd door tijdens onze gesprekken. En dat is zonder verwarming in die ruimte niet direct een aangename bezigheid. We gaan nog snel op schoolreis met de vierde klas, voordat de examens los zullen barsten. Voor zover ik mij herinner en hier en daar wat geholpen door oud klasgenoten, zijn we met een bus naar België geweest. De frisdrank fabrieken in Spa werden bezocht en we zijn ook nog in Luik geweest.

We hebben zelfs het drielanden punt te Vaals bezocht en hebben uiteraard rond de daar geplaatste grenssteen gerend. Dit om alle drie de landen (Nederland, België en Duitsland) te hebben bezocht, het waren mijn eerste bezoeken aan het buitenland. Ik heb geen idee of de reis langer dan 1 dag heeft geduurd, maar gezien het drukke programma, moet het haast wel. Wel herinner ik mij nog duidelijk dat we onderweg een tussenstop maakten in Arnhem en we even een uurtje de stad in mochten.

Als snel had zich weer het bekende groepje gevormd, die ook al snel een klein kroegje vond, waar tot ons aller tevredenheid een mooi meisje achter de bar stond, die zo ontdekten wij al snel, onder haar bloesje geen behaatje droeg. Wat voor pubers op onze leeftijd en komend uit een dorpje als Lemmer, natuurlijk iets opzienbarends was en aantrekkelijk. We hebben dus tot het einde van ons vrije uurtje doorgebracht in dat kroegje en mooie gesprekken met haar kunnen voeren. Goedgemutst konden wij onze reis vervolgen.

Op 18 mei is de officiële opening van het paviljoen en kleedgebouw op het Lemsterstrand en de volgende dag beginnen de schriftelijke MULO-examens. Deze worden gehouden in de grote kantine zaal van de Christelijke MULO aan de Markerstraat. Volgens mij duurde het schriftelijk examen twee dagen. Er moest in ieder geval ook een opstel worden geschreven. Verder zal er wel verklarende tekst en vertaal werk zijn geweest voor de diverse taal vakken. En voor de vakken Algebra en Meetkunde, een hoeveelheid sommen maken. Volgens mij deden we nog niet aan multiple choice. Natuurlijk, zodra je buiten stond was het antwoorden met andere kandidaten vergelijken en discussiëren over wie het bij het rechte eind had. Ik had er achteraf wel een goed gevoel over en kon dit deel alvast loslaten.

Met de zomer in aantocht wordt voor de toeristen die Lemmer zo graag wil trekken, aan de Plattedijk het “Viking bungalow park” geopend. Een park met 80, zes persoons bungalows, met uiteraard een hoofgebouw met daarin naast de receptie, ook een restaurant en zelfbedieningswinkel. Maar wat het zeer bijzonder maakt is het aanwezige solarium, met een oppervlakte van 130 vierkante meter met daarin een twaalf tal hoogtezonnen, om als de echte zon verstek laat gaan, toch bruin te kunnen worden.

Na jaren van slechte bezoekers aantallen bij optredens van diverse artiesten in de Helling, kan men constateren dat de Lemsters die wel bijdroegen aan het tot standkomen van de Helling, deze links lieten liggen als er al es wat te doen was. De stichting wil graag een nieuwe start maken en heeft als begin daartoe een nieuwe beheerder benoemd in de persoon van A. Beljon. Waarbij een andere opzet beslist noodzakelijk is om er alsnog een succes van te maken.

Juni begint met wederom een Nederlands voetbal succes in de Europacup. Ditmaal is het Ajax dat de beker met de grote oren mee naar Nederland neemt, na een 2-0 overwinning op Panathinaikos in Londen. In de provincie worden plannen onthuld om in het kader van de bestuurlijke herindeling van Friesland, Lemsterland en Gaasterland maar samen te voegen. Burgemeester en wethouders van de gemeente Lemsterland zeggen hier niks voor te voelen, omdat een gemeente, die zou lopen van Schoterzijl tot aan Stavoren, veel te groot is en daarmee ook de afstand tussen overheid en burger te groot zou worden. De avond vierdaagse start, maar ik en vele andere Lemsters van mijn leeftijd hebben wel wat anders aan het hoofd. De start van de mondelinge Mulo examens te Sneek.

De spanning stijgt en ik heb mijn schema volledig kunnen voltooien en moet dus goed voorbereid en vol vertrouwen naar Sneek kunnen vertrekken. De examens vinden plaats in een bovenzaal van Amecitia, de bioscoop, in Sneek. Als eersten keren mijn buurjongen Jan Koehoorn en van mijn klas, Jan Coehoorn, René van der Horst en Andries Miedema met de armen in de lucht, terug in Lemmer. GESLAAGD!!

Dat is mooi. Een nadeel, nou ja wat is een nadeel? Is dat gelijk ook de feesten van de geslaagden beginnen. En dat houdt in dat de gehele aanhang van zowel de Christelijke als de Openbare MULO, op felicitatie bezoek gaat bij de geslaagden thuis. Het nadeel is echter wel dat het gezellig is en als ik de avond voor mijn examen thuis kom en op bed liggend nog snel even de gedichten wil doornemen, kan ik van geen enkel gedicht de tekst meer in gedachten krijgen. Gelukkig zorgt de genuttigde alcohol ervoor dat ik niet in paniek kan raken, maar rustig in slaap val.

En dan is het zover, 10 juni 1971. De dag des oordeels. We vertrokken met een aanzienlijk aantal kandidaten uit mijn klas met de bus naar Sneek. In Amecitia werd je afhankelijk van je examennummer, 8194.1, de zaal ingeroepen om in een halve dag durende carrousel, door van tafeltje naar tafeltje door te schuiven, je kennis te laten onderzoeken door twee examinatoren die aan een tafeltje zaten, die bij een door mij af te leggen vak behoorde.

Het ging natuurlijk bij de talen over de eerder genoemde boeken en gedichten en de schrijvers zelf. Ook nu kwamen de gedichten er niet altijd vlekkeloos uit bij mij. Toen ik bij het tafeltje voor Aardrijkskunde verscheen, wilden de heren mij blijkbaar op mijn gemak stellen met een makkelijke vraag of dat ze deze grap bij alle kandidaten uithaalden, weet ik niet. Maar met een big smile vroegen ze, je zit nu in Sneek kun je tussen hier en Utrecht alle grote treinstations opnoemen? Ja, als je dan van Lemmer komt en logischer wijze in Heerenveen op de trein stapt, zorg je er dus voor dat je begint in Heerenveen.

Met wederom een big smile vroegen ze of ik de gehele nacht hard aan het werk was geweest. Ik, terug denkend aan de feestelijke avond die ik had gehad, zal hen wel dom hebben aangekeken en gestameld hebben, dat ik na de viering van de geslaagden op bed was gegaan. Mocht de fout herstellen, zo aardig waren ze dan ook wel weer. Bij Algebra en Meetkunde, zat één van de heren geregeld met z’n vingers getallen door te geven naar een andere tafel. En ik zag steeds lagere cijfers voorbij komen en werd daar behoorlijk nerveus van, terwijl het naar mijn gevoel met het bewijzen van de stellingen voor Meetkunde, toch best goed ging.

Later bleek, toen ik het na het examen aan hen vroeg, dat ze de tijd doorgaven die er nog te gaan was. Later kun je om zo iets lachen, maar op dat moment dus echt niet.

Toen ik dan eindelijk na een lange dag kennis spuien naar buiten kwam, had ik voor mezelf wel een goed gevoel aan de examens over gehouden en met de wetenschap dat ik al met goede cijfers voor het schriftelijk, redelijk safe het examen was ingegaan, had ik er alle vertrouwen in dat ik wel geslaagd zou zijn.

Daarna werd het een tijd van wachten. Velen bleven in de hal wachten op het moment dat je werd binnen geroepen voor de uitslag. Na ook de reacties van de anderen te hebben gehoord, was ik er heilig van overtuigd dat ik geslaagd was en met nog twee anderen besloten we even een wandeling buiten het gebouw te maken. Inderdaad ik was geslaagd, en met mij deze dag van onze school, Hennie Timmerman, Jan van der Wal, Hendrik Jan van der Wal, Sipke Hulzinga, Johan Krebbers, Tineke van Dijk, Hanke Kooystra, Folcwijn Gort, Gerard Hollander, Janna de Jong, Nico van der Zee uit Rutten en Cees de bruin.

Met enkelen trokken we snel Sneek in om een telefooncel te zoeken om door te geven dat we geslaagd waren en om alvast een biertje te drinken en aan het thuisfront door te geven, alvast bier voor de avond koud te zetten. Was in de dagen hieraan vooraf nog een hele praat sessie geweest, om mijn mem zover te krijgen dat er bij mij thuis ook bier werd geserveerd.

Daarna was het in een juich stemming met de bus naar Lemmer terug. In Lemmer werden we opgewacht door een opgewonden meute, die aan het grote aantal geslaagden zag dat het weer een mooie en lange feestavond zou worden. Hele volksverhuizingen vinden er plaats in deze examen weken. Ouders hebben er maar voor te zorgen dat er genoeg te eten en te drinken in huis of tuin is, als die hele hordes bij je thuis neerstrijken. Het lijken net grote wolken spreeuwen die door Lemmer en omgeving vliegen.

Dan zag je weer een meute op fietsen en brommers richting Noor Oost Polder jagen of ergens bij een woning in Lemmer neerstrijken. Het ging allemaal door elkaar heen. Als leerlingen van de Christelijke en Openbare Mulo werd er geen onderscheid gemaakt en je ging gewoon mee in de groep.

Dat dit niet overal werd gewaardeerd bleek bij een bezoek aan een leerling in de polder, waar ik meen, de Christelijken niet gewenst waren, dat was niet erg, er was genoeg te feestvieren en dus vertrok de hele meute gezamenlijk naar het volgende adres. Of diegene die zelf niet geslaagd was, maar toch maar de ingeslagen kratten bier bij een wel geslaagd iemand thuis kwam afleveren. Het was mooi weer en het grootste gedeelte van de meute heeft bij mij thuis alleen maar de tuin gezien denk ik en toen werd het alweer tijd om verder te gaan.

Er waren er deze dag ook zoveel te bezoeken. Te lui om te fietsen, had ik geregeld dat ik met Jan Coehoorn achter op de brommer kon. Dat scheelde heel wat energie en je was vaak als een van de eersten ter plekke om een goede plaats uit te zoeken en verzekerd te zijn van een koud flesje bier.

Zo kwamen we ook bij de familie Timmermans in de binnenlanden van Echten, Echtenerbrug terecht, bij een oud boerderijtje waar je door de schuur naar binnen werd geloodst. In die schuur hingen ook van die lange plakkerige slierten om de muggen te vangen, menigeen kwam met een sliert in het haar de woonkamer binnen onder grote hilariteit van hen die ze net mis gelopen waren.

Ook kwamen Jan Coehoorn en ik aan het eind van een andere avond eens terug van vlakbij Spannenburg. We hadden al mooi wat bier naar binnen gewerkt en het was dan ook een hele onderneming om weer heelhuids thuis te komen. Tuike tuike was de opdracht. Bij de brug van Follega was Jan echter even de richting kwijt. Terwijl het fietspad toch echt naar links ging, zag Jan de sloot, rechts voor het fietspad aan. Gelukkig kon ik net op tijd achter van de brommer afspringen en de ijzeren stang achter de duo zit vastgrijpen en zo verhinderen dat we in de sloot terecht zouden komen.

Daarna hebben we het toch maar wat voorzichtiger aan gedaan, of bleven uit voorzorg maar wat meer in de Lemmer hangen. Als je al twee weken aan het feestvieren bent geweest is de jus er ook wel een beetje af nietwaar. Zo kwam er aan vier jaren Mulo een eind. Van de groep van 22 leerlingen die samen met mij van de Dam naar de Mulo was gegaan, waren aan het einde nog maar elf over die gelijktijdig examen hebben gedaan en slaagden.

Anderen waren onderweg afgehaakt, blijven zitten of verhuisd. Natuurlijk moet ik, ondanks dat er wel eens aanvaringen waren met het onderwijzend personeel, deze personen toch bedanken voor de inzet en vasthoudendheid, waarmee ze mij en mijn mede geslaagden door de vier jaren MULO hebben geloodst, in een tijd dat er voor de klas nog werd gerookt door de leerkracht en die zelfde leerkracht het roken van de leerlingen op het schoolplein verbood.

De mooie verhalen onder de Geschiedenis lessen van Jan Gelling, de humor van Jan Broere, de vrijgevochtenheid van Eije Wiersema en de kunstenaar Siebe Kooijstra. Ik heb in ieder geval een prachtige tijd beleefd op de MULO.

Met vlnr: S. Kooijstra, S. Maat, J. Broere, J. Gelling, E, Wiersema, T. Broere-Ferwerda, J. van Heerde, J. Bulten en C. Hart.

En natuurlijk gaat het gewone leven in Lemmer ook verder. Even buiten mijn gezichtsveld. Aan de nieuwe kleedaccommodatie van de v.v. Lemmer wordt door de vrijwilligers hard gewerkt en nadat de vloeren zijn gestort en uitgehard, is men nu begonnen met het opzet werk voor het metselen van de muren.

De financiën voor deze kleedaccommodatie zijn echter van een andere orde en op allerhande manieren wordt er getracht geld binnen te harken. Er moet zo’n 67.000 gulden op worden gebracht, waarvan er op dit moment van bouwen nog 34.000 gulden moet binnen komen. Er wordt zelfs een forum avond gehouden in de Helling met als forumlid, de aanvoerder van Feijenoord, Rinus Israël als forumlid. De Rijksweg 50 door het Tjeukemeer zal volgend jaar klaar zijn. Deze drastische ingreep in het landschap, is aan de andere kant ook wel weer een kunststukje van Nederlandse nijverheid.

Van een geheel andere orde was een verrassingsactie van de politie om 14 woonwagen families, die neer waren gestreken op het parkeer terrein naast lagere school de Dam, midden in de Lemmer en op een grasstrook aan de Albert Koopmanstraat in het Rienplan, te dwingen weer te vertrekken, dan wel naar het woonwagenkamp aan de Worstsloot of de gemeente geheel te verlaten. Er was al een bijeenkomst geweest in het pand van de Sociale Dienst aan de Nieuwburen, maar daar werden de eisen der woonwagen bewoners steeds verder opgeschroefd.

Het gebouw werd beklad en burgemeester Faber werd voor van alles uitgemaakt. Voor de gemeente was daarmee de maat vol en men wenste zich niet te laten chanteren of intimideren door deze groep en er werd dus besloten tot actie over te gaan. De operatie nam een klein uurtje in beslag en met versterking van personeel van omliggende corpsen, bestaande uit 7 met politie agenten gevulde busjes, werd de actie een succes, waarbij de woonwagen bewoners totaal overdonderd werden.

Even dreigde het nog uit de hand te lopen, maar het heethoofd dat zwaaiend met een staaf ijzer rondliep, werd onder dreiging van de politie karabijnen tot rust gebracht. Na nog een half uurtje de zaak te traineren, blies men dan toch de aftocht en bleken de eerder als kapotte of nodig aan reparatie toe zijnde auto’s, toch best in staat de woonwagens of caravans te kunnen trekken. Het in groten getale opgekomen publiek koos nu eens niet de kant van de “underdog” maar de kant van het gezag en de wet. Uit reacties van “wij moeten ook werken” en “wij kunnen ook niet doen wat we willen” bleek wel hoe men er over dacht. Nadat de stoet was vertrokken konden de omwonenden van het parkeerterrein en de A. Koopmanstraat weer opgelucht ademhalen.

CVVO 1A dat was doorgedrongen tot de finale van de Friesland Cup, kon in Sint Nicolaasga helaas niet winnen van Blauwwit ’34 uit Leeuwarden en ging in een meer harde dan mooie wedstrijd met 1-0 ten onder.

We naderen dan alweer het einde van de maand juni en Jan Coehoorn en ik besluiten dat we toch ook nog maar een klein feestje voor onze vrienden Jacob Visser en Bert Meester moeten organiseren voor het door ons behaalde Mulo diploma. Er mochten ook vriendinnen mee komen en daar begon voor mij de zoektocht om ook nog snel een meisje te vinden die met mij naar dit feestje wilde.

Ik had me aanvankelijk in het hoofd gezet een meisje uit mijn klas hiervoor uit te nodigen, waar ik wel stiekem verliefd op was. Maar zoals dat zo vaak gaat, moet je niet meer schieten als het te laat is. Ik heb nog wel de moed gehad om haar te bellen en dat was voor mijn doen al heel wat, zo verlegen als ik was, wat het de meisjes betrof. Maar zij kon of wilde niet, was ook wel een beetje problematisch, want ze kwam uit één van de buitendorpen en hoe moest ze ’s avonds terug? Ons drink gelag kennende zou ik haar niet terug kunnen brengen, dus loste haar “nee”, dit probleem zichzelf op.

Moest toen op het laatste moment nog zien een ander te vinden en dat lukte wonderwel, het buurmeisje van Jan Coehoorn, Anja wilde wel met mij mee. Jan zijn vriendin Joke was er en Bert had vast ook een vriendin mee en Jacob was alleen. We hielden het feestje bij Jan thuis, achterin de voormalige bakkerij. Het was volgens mij wel een geslaagd feest, voor zover de herinnering mij door veel alcohol gebruik nog voor de geest staat. Met goede muziek, en dus de nodige dansjes, heerlijke (waarschijnlijk vette) hapjes en dus grote hoeveelheden drank.

Daar Jacob niet werd afgeremd in zijn gebruik door de aanwezigheid van een vriendin, moesten we reeds voor het einde van de avond, hem in een kruiwagen naar huis vervoeren. Dit ging uiteraard niet altijd even goed en onderweg moest er regelmatig gestopt worden om onze dorst van het kruiwagen drukken te lessen en om Jacob weer enigszins recht in de kruiwagen te leggen. Het werd niet eens een zaak van nachtbraken, redelijk op tijd werd er opgebroken en kon ik Anja nog fatsoenlijk naar huis brengen, het was om de hoek, en haar op gepaste manier bedanken voor de bereidwilligheid met mij naar dit feestje te willen gaan. Na nog een tijdje te hebben staan zoenen, had het misschien wel een opbloeiende liefde kunnen worden, ware het niet dat ….

Nadat we de volgende dag met elkaar de boel hadden opgeruimd, besloten we om in “De Laatste Stuiver” even bij te komen en onder sterke verhalen van de night before, de kater weg te spoelen met een fris glas bier. Aan een ander tafeltje zaten twee meisjes uit Rutten, die we al snel bij onze sterke verhalen betrokken, één van de twee, genaamd Doret, vond ik wel aardig en zij mij blijkbaar ook wel.

Of het door de alcohol is gekomen weet ik niet, maar anders was ik met meisjes helemaal niet zo’n versierder, maar ik vroeg of ik haar mocht thuisbrengen. Nu dat mocht. Dus snel mijn fiets bij Jan Coehoorn achterhuis weggehaald en op pad. Ik hoefde (gelukkig) niet helemaal mee naar Rutten, maar ergens bij de Bumasluis, was het rustig genoeg om ons heen geworden en konden we onze kennismaking bevestigen met de nodige kussen en elkaar beloven dat we elkaar weer zouden zien en zo ging ik met een verliefd kloppend hart huiswaarts. Kijk dat was nog es een mooi begin van de vakantie.

Ook in deze vakantie ging ik weer met mijn buurjongen Jan Koehoorn naar boer Burger op de Lemsterweg, om te werken in de bloembollen. Er moest toch wat geld verdiend worden om de hogere uitgaven van het uitgaan te bekostigen, plus dat er dit jaar een vakantie op de planning stond met mijn vrienden.

We hoorden, zeker in de vakantie tijd, bij het vaste personeel, waar de boer op kon rekenen en we kregen dan ook regelmatig andere werkzaamheden toegewezen dan alleen maar de bollen rooien op het land. Zo stond ik ook eens een week achtereen bollen te ontsmetten, het gebeurde gelukkig achteraf gezien, wel in de buitenlucht.

Als de bollen eenmaal gepeld waren, moesten ze voordat ze in kisten werden verpakt om te worden verkocht of verzonden, eerst nog ontsmet worden. Dan gingen de bollen in een groot bassin en moest ik er een verhouding gif bij gooien en ze met een spaan wat door elkaar roeren en ze er een bepaalde tijd in laten staan. Dat gebeurde gewoon allemaal zonder handschoenen en gif masker, ach er kon in die tijd blijkbaar een heleboel en controles waren er niet of nauwelijks.

Daarna moesten de bollen nog weer een keer worden gespoeld en klaar was Kees. Of in dit geval, klaar was Cor. Toch weer een week of vier volgehouden, zelfs tot in de Lemsterweek. In de weekenden en andere vrije uurtjes trachtte ik natuurlijk zoveel mogelijk mijn vriendin te zien.
Ondertussen ontvangt de v.v. Lemmer maar liefst 13.000 gulden van de Nederlandse Sport Federatie (NSF) uit beschikbaar gesteld geld, van de sporttoto.

Dit geld was bedoeld voor het bouwen van sportaccommodaties, dus dat kwam mooi uit. Dat er een andere wind waait in dorpshuis de Helling blijkt wel uit het feit dat de popgroep B.Z.N. op woensdag in de Lemsterweek komt optreden. Maar dan wel nog in de oude rock bezetting met hun roodharige zanger in plaats van de later bekend wordende zangeres Annie Schilder.

Dat de door mijn broer Sake zelf gebouwde zeilboot ook wel snel is, bewijst hij door in een wedstrijden reeks van de Lemster zeilvereniging “Zevenwolden” in de grote gemengde klasse, overall een tweede plaats te behalen.

In een vergadering van de SKS (Sintrale Kommissie Skûtsjesilen) wordt besloten dat de Werkhaven van Lemmer niet meer als keerpunt in de door de skûtsjes te zeilen wedstrijdroute mag worden opgenomen. Men wil hiermee, gevaarlijke en verrassende situaties zoveel mogelijk zien te voorkomen.

Voor het publiek in Lemmer zal dit een gevoelige strop zijn, immers wat was er mooier dan zittend op het eindje van de Dam, te kijken hoe de skûtsjes van het IJsselmeer de haven binnen kwamen en daar dan in die kleine ruimte, met veertien skûtsjes hun weg moesten zoeken,een boei ronden en dan weer naar buiten, naar het IJsselmeer. De “Zevenwolden” heeft nog getracht dit besluit terug te draaien, maar dit bleek tevergeefs.

Mede door dit besluit had men bij de kommissie van Lemmer de indruk dat er minder bezoekers waren dan in voorgaande jaren, omdat men nu op de Dam, te weinig van het wedstrijd verloop zou kunnen zien. In de Lemmer zelf, was er mede door het open en dicht gaan van de bruggen op sommige momenten voor het verkeer dat een route door Lemmer prefereerde boven de rit over de Rondweg, geen doorkomen aan, ook omdat vooral voetgangers ook hun weg zochten naar het wedstrijdwater.

Het skûtsjesilen was dit jaar voor Lemmer onder schipper Sietse Hobma behoorlijk succesvol. Met enkele tweede en derde plaatsen en winst op het eigen water bij Lemmer,in een grote drijfpartij,waarbij burgemeester Faber best nachtpermissie had willen afgeven om de skûtsjes maar de kans te geven, “zeilend” binnen te komen, wist Lemmer een derde plaats in de eindrangschikking te behalen.

Woningbouw vereniging “Volksbelang” wil nog 69 huur woningen bouwen in het Lemstervaart en 84 in het nog bouw gereed te maken Plan-West. Tevens staat de bouw van een groot instructiebad op de kalender van de gemeente, het bad wat al in 1967 op de nominatie stond. Ook het Viking Bungalow park zal een klein instructie zwembadje krijgen. En terwijl ook Plan-Zijlroede aan het papier is toevertrouwd, staat mijn eerste vakantie, zonder begeleiding op het punt aan te vangen.

Voor de eerste keer op tienertoer. Met slaapzak en tent en natuurlijk het nodige aan bepakking op pad. Vier man, de Vier Musketiers, Bert Meester, Jacob Visser, Jan Coehoorn en ik. Met de bus naar Heerenveen en daar op de trein. Wat een belevenis, voor het eerst op pad zonder toezicht. Vrij om te gaan waar we heen wilden en wanneer we dat wilden, althans deze week dus. Natuurlijk niks gewend wat reizen betreft. En als er dan moet worden overgestapt, heeft de ene helft wel alles meegenomen uit de trein en laat de andere helft de tent in de trein staan en moet dan snel weer in de trein springen om op de tent te passen. Mee tot de volgende halte en dan weer terug.

Ach, het was Tienertoer dus kostte niets extra’s. Volgens mij zijn we de eerste dag ergens in de buurt van Arnhem op een gezinscamping terecht gekomen en mochten we, als we rustig aan deden daar de nacht wel door brengen. Na de tent te hebben opgezet, wat toch nog wel de nodige moeite kostte. Zijn we met de bus en daarna met de trein in Arnhem terecht gekomen, want daar waren we met het schoolreisje van de 4e klas immers nog niet zo lang geleden ook al geweest, in een kroegje waar toen een dame achter de bar stond zonder bh en dat was wat. Bleek dat diezelfde dame er nog werkte, wat een toeval en ze droeg nog steeds geen bh.

We hadden ook nog wat andere kroegjes willen bezoeken maar het was weer bar gezellig en dus daar blijven hangen en de nodige biertjes genuttigd. Terwijl Bert wat andere drankjes door elkaar wilde proberen. Daarna moest er wat gegeten worden en pubers als we waren werd dat natuurlijk een vette hap. Dat viel uiteraard niet goed bij Bert in de maag en op het station in Arnhem, voor de terugreis naar de camping, was hij dan ook zo beroerd als een kat en moest overgeven. Eerst stonden we hem met z’n drieën vast te houden op de rand van het perron maar al vrij vlot stond Jan Coehoorn daar alleen om hem in toom te houden en te voorkomen dat hij voorover op de rails zou vallen.

Het is tenslotte gelukt om de laatste bus richting camping te halen en zingend hebben we het laatste stuk lopend afgelegd. Daarbij gloedvol begeleid door een krekelkoor. Er echter wel voor zorgend, bij de camping niet teveel lawaai te maken, want om in de nacht de tent weer te moeten oppakken en weggestuurd te worden, hadden we ook geen zin in en Bert viel toch meteen in slaap. Een mooi begin van onze vakantie.

De volgende dag was het de tent en slaapgerei oppakken en dan blijkt dat wat eerst uit een kleine zak was gekomen er maar moeilijk weer in wilde, nadat het éénmaal was gebruikt. We hadden besloten dat we naar het zuiden van Nederland, en dat werd Valkenburg, zouden afzakken om daar onze uitvalsbasis te maken. Zover mogelijk van huis dus. Zo gezegd zo gedaan. We kwamen daar ook ditmaal weer laat in de middag aan en moesten onze tent weer opzetten, we kozen voor een plek bijna aan het einde van een verhoogd stuk, waar een meter of tien vandaan een diepte begon waar volgens ons ook zo nu en dan vuilnis werd gestort. Het was een redelijk strenge camping, want al vrij vroeg in de avond mocht je niet meer met ploegjes buiten zitten om wat gezamenlijk te praten of zingen. Niet helemaal de juiste keuze dus.

De volgende dag splitsten we ons op, Bert en Jacob, besloten naar Rotterdam te vertrekken, om een familielid van Jacob te bezoeken en om naar de film te gaan. Jan en ik bleven in Valkenburg en bezochten de plaatselijke horeca. Tevens gingen we voor een goede maaltijd, dat was er de eerste twee dagen wel bij in geschoten. ’s Avonds bleven we alleen, want de beide heren hadden natuurlijk de laatste trein richting het zuiden gemist. Wij lagen nog maar net in onze tent toen er dwars door de rits heen iemand naar binnen kwam zeilen die op de vlucht was voor de camping beheerder. Het werd een lacherige en spannende avond.

De volgende dag kwamen onze beide vrienden terug en werd er besloten om het nachtleven van Valkenburg nogmaals te bezoeken. Na enkele gelegenheden te hebben bezocht kwamen we in een wat louche kroeg terecht waar je boven en beneden kon zitten. Wisten wij veel? Boven kon je ook nog aan andere geneugten komen dan alleen maar alcoholische drank, zou later blijken. Op een gegeven moment waren we Bert kwijt en bleek hij naar de bovenverdieping te zijn gegaan en stond aan te pappen met een zwoele donker harige Duitse dame. Hier ontstond de later nog vaak tegen Bert gebruikte legendarische uitdrukking, “können Sie mich ein bischen seks lernen”. Of er wat van gekomen is, kan ik me eigenlijk niet eens meer herinneren, wel dat we er de volgende dag nogmaals zijn geweest omdat Bert dat graag wilde.

Zo naderde al weer vlot het einde van onze eerste zelfstandige vakantie. Volgens mij hebben we ook nog een dag ergens door een klein dorpje gezworven op zoek naar een zwemgelegenheid, omdat het van dat prachtige weer was. Er kwam echter niet veel van terecht. Nergens was een aanwijzing te vinden en als we mensen vroegen, keek men ons, redelijk langharigen, met de nek aan of gaf verkeerde informatie.

Zelf niet jong geweest blijkbaar. Al met al een leuke ervaring en uiteraard met weinig geld kwamen we moe maar voldaan weer in de Lemmer terug, waar we het laatste restantje geld nog maar omzetten in enkele glazen verkoelend bier, bij de “Laatste Stuiver”. De liefde heeft zelfs de Lemsterweek en de vakantie overleefd en de vrije tijd hebben we goed benut. Nu moeten we echter allebei weer naar school en zal de frequentie van ontmoeten wel wat naar beneden gaan.

De vakantie loopt ten einde en een nieuw hoofdstuk in mijn schoolloopbaan staat op punt van beginnen. Op naar de CMTS te Sneek, aan het Perk 71. Met half lang haar, een blauw corduroy jasje, met in één van de borstzakken de onafscheidelijke haarborstel met ijzeren pinnen. Waarmee menig tik werd uitgedeeld.

Ik zal er in ieder geval niet alleen heen gaan, ook Jan van der Wal, Jan Coehoorn en Sipke Hulzinga gaan naar de MTS. Samen met Jan van der Wal en Sipke Hulzinga ga ik elektro volgen, terwijl Jan Coehoorn de metaal richting kiest. Er moet een bus abonnement gekocht worden, hoewel ik mij herinner dat Jan van der Wal en ik ook vaak hebben gelift naar Sneek en dus ook regelmatig te laat kwamen omdat we geen lift konden krijgen. Dus liep het toch uit op een buskaart.

Maar voor het zover is, wordt bekend dat de bekende Sneker voetballer Ate Westerhof bij de v.v. Lemmer komt voetballen. Hij wordt filiaal leider in de sportzaak van Klaas Visser aan de Schulpen en komt met vrouw en kinderen ook in Lemmer wonen. Dit betekent een forse versterking voor de v.v. Lemmer en schroeft de verwachtingen voor het volgend seizoen behoorlijk op.

Er wordt verwacht dat de Aquacamping van Frans de Witte volgend jaar met Pasen klaar zal zijn, terwijl de eerste stacaravans al op het grote kale terrein worden geplaatst.

Een historisch en op de monumentenlijst staand pand aan de Nieuwburen 23 te Lemmer, wordt afgebroken en de bij dit pand behorend “kopje” een fraaie van natuursteen vervaardigde geveltop, wordt op mysterieuze wijze gebruikt voor de restauratie van een pand in Sloten. Een stukje in de Leeuwarder Courant van 2 september hierover besluit dan ook met de woorden. “zo bouwt Sloten op wat Lemmer afbreekt…..”

Beginnend met school, zijn er ook andere zaken die wederom aanvangen met de wisseling van de seizoenen. Het voetbal en de daarbij behorende trainingen beginnen ook weer. De liefde met Doret heeft zich doorgezet en neemt nu ook zijn tijd in beslag. We winnen met Lemmer 1A de eerste wedstrijd met maar liefst 1-11 uit tegen LSC uit Sneek 1A. Dat belooft nog wat voor dit seizoen.

Doch we ontdekken al snel dat de waarheid ietsje harder is. In september volgen verder 2 nederlagen, we verliezen met 3-2 van Friesland uit Leeuwarden en met 3-1 van WZS uit Sneek. Zo staan we in ieder geval weer met de beide beentjes op de grond. Door de liefde ben ik ook begonnen met dichten en uiteraard heet het eerste gedicht “Love”. Even het begin, de eerste twee coupletten van totaal zeven:

Sipke Hulzinga zal trachten de tekst op muziek te zetten en zo ontstaat er ook weer voorzichtig hoop dat de band “Bantam Cock” zal blijven voortbestaan. Al is de bezetting met alleen een piano en gitaar, wel erg magertjes. Appie Coehoorn geeft aan wel een aanvulling te willen zijn. Maar verder zijn de plannen nog niet erg concreet. De bestemmingsplannen “Lemmer-West” en “Lemmer-Zijlroede” komen ter inzage te liggen en ondertussen verschijnen er advertenties in de Leeuwarder Courant dat er aan de Tjotter in Lemmer, enige, nog te bouwen “eengezinswoningen met garage” te koop zijn vanaf 59.500 guldens.

Op school vinden we onze weg redelijk. Ik zit in een gezellige klas, met uiteraard in deze jaren, nog alleen maar jongens. Een gemêleerd gezelschap uit alle richtingen rondom Sneek vandaan. Zelfs vanuit de Noordoostpolder. Het zou nog jaren duren voordat op deze MTS de eerste meisjes dit onderwijs zouden gaan volgen. Nu was het dus met een schuin oog kijken naar de jonge blonde typiste van de administratie.

Het was ’s morgens altijd gezellig in de bus, waar elke morgen een vaste groep in stapte op het Burgemeester Krijgerplein. In de eerste weken had ik het geprobeerd bij de halte bij de Parkstraat, maar je liep het risico daar al te moeten staan in de bus en dus liep ik maar een klein stukje verder vanuit de Urkerstraat gerekend. Niet alleen scholieren bevolkten de bus op dit tijdstip, maar ook de werknemers van de sociale werkplaats in Sneek. Zij bezetten altijd de achterste zitplaatsen in de bus en je moest het niet wagen daar ook te gaan zitten. Annie (Peukje) Visser, Mary?? van der Werve en Wiebe Dijkstra van de Polderdijk waren enkele van deze vaste klanten.

Vaak nam ik me voor nog snel wat te leren in de bus, maar daar kwam meestal totaal niks van terecht door alle drukte die er ’s morgens werd gemaakt. Het zelfs snel even overschrijven van huiswerk was haast onmogelijk. Op deze wijze maakte ik echter toch al een beetje een valse start. Maar ja waar haal je alle tijd vandaan, als er zoveel andere leuke dingen zijn te doen. Liefde, voetbal, muziek maken, uitgaan. Kom dan maar eens klaar met je huiswerk.

Buiten dat, begon ik steeds meer aardigheid te vinden aan het schrijven van gedichten en teksten voor eventuele liedjes. Zo schreef ik “Solong my friend” over een jongen die in dienst moet en uitgezonden wordt naar de oorlog. Sipke Hulzinga en ik hebben dit nummer opgenomen met piano en drums als begeleiding. Bantam Cock lijkt te worden gereanimeerd.

Na de lelijke inzinking die we even hadden bij de start van de competitie met het voetbal in Lemmer 1A, waren de puzzelstukjes van het elftal nu redelijk op zijn plaats gevallen en dat was te zien aan de nieuwe resultaten. Achtereen volgens versloegen we thuis, GAVC uit Grouw met 3-0 en CAB uit Bolsward met 8-0, speelden 0-0 tegen MKV uit Leeuwarden en wonnen uit bij RES uit Bolsward met 1-2. Dat is mooi voor de toekomst van de v.v. Lemmer dat een jeugdteam zo goed voor de dag komt.

Maar nog belangrijker voor de v.v. Lemmer is eind oktober, de opening van de nieuwe kleedaccommodatie op het sportpark in het Lemstervaart. Het nieuwe gebouw, met als centrum de kantine, en aan beide zijden twee ruime kleedboxen met daartussen in een kleedruimte voor de scheidsrechter.

Er is hier zonder meer een uitstekend stuk werk verricht. Waar tevens de tennisclub en het korfbal, gebruik zouden kunnen gaan maken van de kantine. Mede door de aanwezigheid van de beide andere sportclubs, is ook de entree naar het voetbalveld gewijzigd, moest men eerst vanaf de Sluisweg met een gejuichje en zonder ongelukken te krijgen, van de oude zeedijk naar beneden suizen, nu kan men vanaf het Lemsterpad de voetbalvelden bereiken. Er zal nog een groot verhard parkeer terrein worden aangelegd.

Niet alleen in het Lemstervaart zijn er bouw werkzaamheden. Ook in het plan Lemmer-West zal binnenkort worden gestart met de bouw. De straten moeten echter nog namen hebben en nadat er sporadisch gehoor werd gegeven aan suggesties hiervoor, na een oproep in de Zuid-Friesland, stelt men voor, namen van banken en platen, voorkomend in het IJsselmeer te gaan gebruiken, wat tevens mooi aansluit op de aan de andere kant van de oude trambaan liggende Zeebuurt met straatnamen als: Urkerstraat, Wieringerstraat e.d. Voorgesteld wordt dan ook: Spaanderbank, Steile Bank, Vormt, Munnikplaat, Vrouwezand en Houtrib.

Enja, waar er wordt gebouwd, wordt er ook afgebroken. De kogel lijkt door de kerk, nou ja, voor de kerk langs dan. In de gemeente raad is besloten om verkeerstechnische redenen, dat de z.g. “Tweeling”, de twee winkelhuisjes voor de Nederlands Hervormde kerk,dan toch zullen moeten worden afgebroken. Vele winkeliers hebben daar hun winkeltje gehad, in één van de twee heeft zelfs een feestartikelen winkeltje gezeten, met o.a. jeukpoeder en stinkbommen, waarvan de leerkrachten op de scholen voor voortgezet onderwijs in Lemmer nog zullen gruwen.

Gelijk komt er verzet. Een snel opgericht comité tracht door handtekeningen te verzamelen, dat de huisjes behouden blijven. Daarbij niet kijkend naar verkeerstechnische problemen, maar uitgaande van behoud van sfeer en intimiteit rondom het Dok. De beide huisjes vormen samen met de kerk een karakteristiek beeld en zal bij afbraak een onmisbare component moeten missen.

Het is nog maar november en het recreatie seizoen is net afgelopen, als het gemeente bestuur besluit de entree gelden van het Lemster strand voor het volgend seizoen drastisch te verhogen. Dit om het hoofd te kunnen bieden aan de gestaag doorgaande kosten verhogingen, terwijl de inkomsten niet echt omhoog gaan door hogere bezoekersaantallen.

Ook de Lemsoos heeft te maken met stagnerende bezoekersaantallen en zal waar nodig een andere opzet moeten zoeken om de nu nog wegblijvende Lemster jeugd aan zich te binden. Andere inrichting, andere muziek, andere activiteiten. Het zijn maar een paar van de mogelijkheden. Over muziek gesproken, John Lennon komt met “Imagine” waarin gezocht wordt naar een betere wereld zonder oorlog en haat. Kunnen we het ons voorstellen?

Peter Koelewijn doet het anders en rockt met “Kom van dat dak af” de hitlijsten in. Dat er een andere wind waait in het dorpshuis “de Helling” blijkt wel uit het feit dat achtereenvolgens BZN 2x, Brainbox en Q65 in deze laatste maanden van het jaar, als geweldige Nederpop bands het podium van “de Helling” beklimmen om het publiek te laten genieten van wat de Nederlandse popmuziek op dit moment heeft te bieden.

Tussen door voetballen wij met de Lemmer 1A weer een drietal wedstrijden, Black Boys uit Sneek wordt met 1-2 verslagen, LSC uit Sneek wordt met 2-0 zonder punten naar huis gestuurd en uit wordt het sterke Joure 1A met 0-3 verslagen, zowaar een goede maand voor ons. Alleen vervelend is het dat er nauwelijks meer verslagen in de “Zuid Friesland” verschijnen, omdat de v.v. Lemmer inmiddels een eigen clubblad heeft, “Het Oosthoekje” waarin, als de leiders daar zin in hebben, wel verslag wordt gedaan van de verrichtingen op de velden van de diverse elftallen die de v.v. Lemmer rijk is.

Waar in februari de KNVB eindelijk het dames voetbal erkende, zullen rond Sinterklaas, ook van voetbal houdende dames uit Lemmer en omstreken, op de velden van de v.v. Lemmer hun kunsten vertonen. Hoewel dit in eerste instantie een ludiek gebeuren zal zijn, komt er misschien ook in Lemmer dames voetbal uit voort.

In het plan “Lemmer-West” gaat de eerste paal de grond in en is de laatste fase van het “Lemstervaart” bijna volgebouwd. Dus is de gemeente al weer druk doende nog meer grond en zelfs een boerderij aan te kopen om in een later stadium “Plan-Noord” te kunnen gaan realiseren. Hoewel bij de gemeente zelf hiervoor de financiële middelen ontbreken, zijn de eigenaren van de benodigde grond, bereid de gemeente hiervoor een 10-jarige lening te verstrekken.

Dit plan zal als een soort “vlekkenplan” worden ingevuld, in tegenstelling tot een vast bestemmingsplan. Hiermee wordt bereikt dat het zeer omvangrijke gebied van “Plan-Noord”, liggend aan de overzijde van de Rondweg, in fases zal worden gebouwd en met deze methode makkelijker kan worden ingespeeld op de dan geldende normen en wensen voor huizenbouw, zowel van bouwer als toekomstige koper.

Ik vier mijn 17 verjaardag met mijn vrienden en familie, terwijl ik ’s morgens nog in de wei sta om uit tegen GAVC uit Grouw wederom te winnen en wel met 1-2. Later deze maand verslaan we voor de winterstop ook nog RES uit Bolsward met 1-0 en staan er in de competitie goed voor.

Het einde van het kalenderjaar komt alweer in zicht en daarmee ook de eerste vakantie op de MTS. Het eerste rapport kan ermee door en het is eigenlijk alleen elektriciteitsleer, de dioden, weerstandjes etc. en bovendien de leerkracht, de heer Zwaagstra, die mij dit vak niet gunstig gezind doen zijn. Een vette 3 is het gevolg. Nu moet ik er hier ook nog bij vermelden dat ook de vakken meetkunde en algebra die mij altijd goed lagen, nu onder de nieuwe Mammoetwet mij zwaar vallen. Waar eerst alles logisch leek, wordt er nu zweverig gewerkt met verzamelingen en meer van die vreemde termen, die deze nieuwe methode met zich mee brengt. De leerlingen die de Mavo 3 hebben gedaan, liggen wat dat betreft gelijk een stuk voor. Maar goed, het is nog te doen.

Het bestuur van het internaat voor schipperskinderen in Lemmer, wacht met smart op goedkeuring om te komen tot een nieuw onderdak. Nu zijn de 40 kinderen gehuisvest in 3 kleine woningwet woningen aan de Polderdijk, die destijds als noodoplossing werden betrokken. De huizen onderling verbonden door deuren in tussenmuren te maken zijn op die manier voor brand levensgevaarlijk.

Per woning zijn er twee slaapkamers en een kinderkamer. 1 douche en 1 wc beschikbaar voor de kinderen en de begeleiding. De gemeente heeft geen geld en het Rijk, die de leerplicht voor schipperskinderen verplicht stelde, komt ook al niet met geld over de brug.

Wat een verschil in luxe is er dan met het Viking Bungalowpark, waar ondanks de kou, kan worden gezwommen in het eerste overdekte zwembad in de gemeente. Het bad van 8 bij 14 meter en anderhalve meter diep, mag ook gebruikt worden door de Lemster bevolking. En zo vlak voor het verscheiden van het jaar, mag de gemeente toch ook nog een Kerst cadeautje uitpakken, in de vorm van het verlenen van goedkeuring voor de bouw van een instructie bad in Lemmer. Zodat als alles meezit, de jeugd van Lemmer in 1972 zwemonderricht kan krijgen. Dan is het oudjaarsavond en worden de flesjes met gerstenat gedopt en genuttigd, oliebollen naar binnen gewerkt en om middernacht knalt het vuurwerk.