Vader Sake Visser.

Sake Visser, werd geboren op 14 maart 1914 te Lemmer, Sake is overleden op 22 februari 1999, De jongste zoon van Frans Visser en Roelofje Bootsma.

Toen Sake als jongste geboren werd was het gezin al redelijk groot, maar zijn moeder Roelofje (Ôate) had de wind er goed onder. Sake was als kind een druk manneke, en hoe onzeker hij ook was, dit kwam ook doordat hij zo stotterde, redde hij zich goed door zich stoer opstellend te gedragen, en alle capriolen uit te halen wat een ander niet durfde, en zo dwong hij toch wel respect af.

Hij groeide goed op in dit gezin en was gek met zijn ouders, ze werden opgevoed met het moraal: Respect hebben voor je ouders: Hard werken voor de kost..En alle mensen zijn gelijk: Na zes jaar op de lagere school door gebracht te hebben moest hij op 12 jarige leeftijd gaan werken in de visrokerij, wat hij niet erg vond, want school vond hij maar niks, dat keurslijf beviel hem niks, dat moeten en dat moeten.. nee, vrij zijn en geld verdienen dat kwam beter uit.

Daar merkte hij al gauw op dat niet alle mensen gelijk waren, dat er twee soorten waren, arbeiders en bazen en dat de arbeiders door de bazen werden uitgebuit. Maar hij had weinig keus, er moest geld verdient worden, dit geld moest hij afdragen aan zijn moeder, het gezin had dat wel nodig, wel zorgde hij ervoor een zakcentje over te houden.

Zo verdiende hij ook een zakcent, door bij een kermis attractie, zich als vrijwilliger aan te melden bij de boeienkoning, die met zijn boeien in het water lag, Sake moest dan op een gegeven moment zich melden om de man te bevrijden, toen het zover was, ging het, ikikikikikik-ikikikikikeikeike, dat duurde zolang dat de attractie mislukt was, omdat de boeienkoning anders verzopen was.

Sake was de Pietje Bell van de familie, een echte levensgenieter, bekent als Reade Sake, dit door zijn rode haar, en een rode wijnvlek op zijn rechtervoorhoofd. Hij was voor die tijd erg sportief, hij beoefende diverse sporten o.a. lange afstanden lopen, zo liep hij b.v. van Leeuwarden naar Wolvega, wat nu de hele marathon is. Wielrennen en turnen waren ook zijn favoriete sporten. Op dansavonden was hij een graag geziene gast, hij kon erg goed dansen, vooral walsen.

Sake was mede door zijn ervaringen met de arbeidsomstandigheden erg geïnteresseerd in het Communisme zoals een groot deel van zijn familie, daardoor kwam het ook dat hij altijd erg over Rusland te spreken was. En toen we vroeger nog de C.P.N. hadden moesten de kinderen altijd op de C.P.N. stemmen, en je dorst niet wat anders te stemmen, je stemde gewoon C.P.N. uit respect voor hem.

Tijdens de oorlogsjaren van 1941-1945 werkte hij in Duitsland, en kwam toen in Berlijn terecht, daar leerde hij ook zijn eerste vrouw kennen en werd er zijn oudste dochter Barbara geboren. Toen de oorlog voorbij was liep hij met zijn vrienden van Berlijn naar Nederland, zijn vrouw en Barbara voegden zich later bij hun in Lemmer. Het gezin trok in bij zijn ouders in de Tuinstraat. Het was niet een gelukkige tijd, ook de verhuizing naar de Schans droeg er niet toe bij dat het beter werd, het huwelijk liep stuk, Sake bleef achter met Barbara.

Tsja, en dan, Sake moest op zoek naar hulp, en zette een advertentie voor een huishoudster, en daar kwam Tabina (Bienke) Jager uit Heerenveen, met haar twee kinderen, Tabina en Freek uitkomst bieden, en dit ging erg goed, ze waren modern voor hun tijd en gingen hokken.

De Heerenveensche koerier 22-09-1949.

Van links naar rechts: Gea, vader Sake, moeder Bienke en Roelie.

Vader Sake en Moeder Bienke.

In 1949 trouwde Sake met Bienke, en werd Gea geboren, Samen met Bienke zorgde hij ervoor dat de kinderen de naam Visser kregen, in die tijd was dat bijzonder, ze hebben daar veel moeite voor moeten doen, het is hun gelukt, de kinderen droegen hun naam met trots. Het gezin was compleet en kwamen te wonen op de Pietersbuurt nr.13 een piepklein huisje in een echte volksbuurt, daar is Roelie geboren.

Schilderij van Lammert Sloothaak: De Pietersbuurt te Lemmer. Het huisje met het kippenhokje in de tuin, is het huisje waar ik geboren ben. (Roelie) Later zijn, toen wij naar het Achterom zijn verhuisd..Iemkje Vlig-Bergsma, er na hun huwelijk komen wonen, dat was in 1958.

Vader Sake en Moeder Bienke.

Van links naar rechts: Tabina, Barbara, Freek, Gea en Roelie Visser.

Een zware tijd brak aan, geen vast werk, in de winters leven van de steun en 7 monden die gevoed moesten worden, winterkleren moesten gekocht worden, waar geen geld voor was, en de kachel moest branden.

Sake pakte alles aan om maar aan geld te komen, de zomers waren iets beter, dan scheen de zon, dan kon Sake er met de ijscokar op uit trekken, dan verdiende hij in de ogen van vrouw en kinderen veel centen, vooral veel losse centen die dan door het hele gezin werden geteld, ze woonden toen inmiddels op het Achterom, naast Ûs honk, waar ze middagen/avonden verzorgden, met poppenkast (met zelfgemaakte poppenkast-poppen, van krantenpapier en stijfsel) en wat Bienke ook schoonhield, en waar ze 's avonds als er iets was, de koffie e.d. verzorgde.

Vader Sake, achter de ijscokar.

Dan groeiden de bomen tot in de hemel, dan kocht Sake de mooiste dingen, zo kwam hij op een keer met een echte jukebox thuis, die werd in het kleine kamertje gepropt, je kon er je kont haast niet keren, maar het was feest en daar ging het dan om. Natuurlijk moest in de winter het spul weer worden verkocht.

Foto van Cor (panne) Visser: Sinterklaas Sake, hier met hulppiet Freek en Cor.

Sake was altijd op de schnabbeltoer, als dorpsomroeper, als sinterklaas... Sake zat als sinterklaas bij Molenberg, zijn dochter Roelie ging ook sinterklaas kijken, en kwam helemaal opgewonden thuis, "mem mem, sinterklaas het Heit syn skûnnen an" (Sake was daarvoor aan het sauzen geweest en had witte spetters op zijn schoenen gekregen) die had ze herkend. Sake was ook levende reclameman samen met Freek, "van Reus tot Dwerg naar Molenberg", alles wat geld opleverde pakte hij aan en alles kwam ten goede aan zijn gezin.

Vader Sake en Freek, hier verkleed als de Reus en de Dwerg. "Van Reus tot Dwerg naar Molenberg"

Bij de Lemmerboot kreeg hij min of meer vast werk. Er braken iets betere tijden aan, hij had het daar naar zijn zin, maar het mocht niet zo zijn. De Lemmerboot werd uit de vaart genomen. Sake hield het voor gezien in Lemmer.

Krantenknipsel met geschreven woorden boven de foto. Deze heeft mijn vader geschreven (ik denk dat hij emotioneel was) toen de Jan Nieveen uit de vaart werd genomen.

In 1960 vertrok hij naar Zaandam, hij ging werken bij de firma Honig als fabrieksarbeider. Zijn gezin bleef in de Lemmer. Sake verbleef toen in de kost bij de familie Ras en in de weekenden kwam hij thuis, met alle lekkers wat hij dan meebracht. Hij vond al vlug een woning, en in 1961 liet hij zijn gezin overkomen naar de Abraham Kuyperstraat 38 te Zaandam. Daar ging het goed met het gezin. Sake en Bienke gingen beide werken, Barbara en Tabina waren inmiddels getrouwd en de deur uit.

Abraham Kuyperstraat 38 te Zaandam

Sake trok er altijd op uit, bijna elke zaterdag naar Amsterdam met Gea en Roelie, naar het Waterlooplein, sigarenbandjes zoeken, lekker iets eten, het was een mooie tijd, nooit was hem iets teveel, en hij was altijd vrolijk en blij, een monter en opgewekt man.

Foto van Charlotte Sterk-Huiskes: Het Waterlooplein.

Sake werkte 20 jaar bij Honig en met 65 jaar ging hij met pensioen. Eén voor één waren de kinderen getrouwd en de deur uitgegaan. Sake kon zijn ei niet meer kwijt, hij wist niet meer wat hij doen moest, voor Bienke was het ook moeilijk, die man zo om haar heen, als ze bij Roelie op de koffie was klaagde ze steen en been.

Zaandam was niet meer alles, want Roelie ging met Jan terug naar Friesland. Sake en Bienke kwamen toen veel op visite in Friesland. Sake wilde toen ook dolgraag weer in Lemmer wonen, Bienke zag er tegenop, maar Gea kwam met een tip, er was een woningruil aangeboden in Heerenveen.... en dat ging toen door. En zodoende was Sake toch weer terug waar hij hoorde in Friesland, van Heerenveen naar Lemmer was voor hem te overbruggen.

Ze kregen een huis aan de Morra, met Hilbert van de Duim als buurman, Sake genoot, met Jan en Roelie, trokken ze er veel op uit, lekker fietsen en ritjes naar Lemmer toe, Lauwersoog of naar Gaasterland.

Sake kwam in wat rustiger vaarwater terecht, nog steeds de man van Bienke, vader en schoonvader van zijn kinderen. Hij werd de opa van 13 kleinkinderen en de overgrootvader van 9 achterkleinkinderen. Hij heeft nog geweten dat er 2 achterkleinkinderen op komst waren, hij leefde met de kleinkinderen mee.

Na een lang, uitbundig en mooi leven kwam er thuis te midden van allen die hem zo dierbaar waren op 22 februari een einde aan zijn leven, hij zou 14 maart 1999 85 jaar zijn geworden, in december zouden Sake en Bienke 50 jaar getrouwd zijn geweest.

Sake en Bienke.

In hem is een lieve zorgzame man, vader, opa, en overgrootvader van ons heengegaan. Sake Visser een naam die we met respect en trots uitspreken. Een bruisende markante persoonlijkheid die altijd voor iedereen klaarstond, dat houdt zijn naam voor ons in, en dat zal hij blijven doen.

Een man die alles aanpakte, een man met een warm hart voor ons allen, een harde werker voor zijn gezin. Hij heeft met volle teugen van zijn pensioneringstijd kunnen genieten. Hoogtepunten waren het jaarlijkse uitstapje met de gepensioneerden van Honig, maar vooral het skûtsjesilen in Lemmer.