Jouke de Boer, (Student in veeartsenijkunde) (zoon van het hoofd van de Landbouwschool in Sneek), geboren op 26 augustus 1922 te Rinsumageest, overleden op 10 april 1945 in het Concentratiekamp Sachsenhausen te Oranienburg.

Als fel tegenstander van de bezetter sloot hij zich al spoedig aan bij het studentenverzet en weigerde hij de loyaliteitsverklaring te tekenen. Via diverse schuiladressen ging hij naar zijn vriendin in Culemborg, waar hij zich aansloot bij de L.O. De Boer werd in Utrecht plaatsvervangend leider van de provinciale afdeling.

Toen hij op 13 juli 1943 naar Amsterdam moest om op een bepaald adres persoonsbewijzen af te geven, werd hij gearresteerd en naar het Huis van Bewaring aan de Weteringschans gebracht. Na verhoor werd hij overgebracht naar kamp Vught, vanwaar hij op 5 september met een groep medegevangenen op transport werd gesteld naar Duitsland voor verplichte tewerkstelling in de oorlogsindustrie. Op 10 april 1945 werd het kamp Oraniënburg-Sachsenhausen, waar hij verbleef, door de Amerikanen gebombardeerd. Hij raakte gewond en overleed dezelfde dag aan zijn verwondingen.

www.4en5mei.nl

13 Juni 1944, precies een week na D. Day, die ons allen vervulde met blijdschap en spanning,
viel de grote slag in Amsterdam.

Door vuil verraad van Brüne, c.s. werd de centrale van de P.B.S. aan de Nieuwezijds Voorburgwal te Amsterdam geliquideerd. Tot degenen, die daar in handen der S.D. vielen, behoorde ook Jouke, plv. leider der LO der Prov. Utrecht.

Hij was betrekkelijk jong, deze Friese zoon, student aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. Te jong misschien voor de verantwoordelijke plaats, die hij bekleedde in het verzet tegen onrecht, willekeur en onderdrukking.

Wie deze stille, sympathieke jongeman echter nader leerde kennen, werd getroffen door de rust en zelfverzekerdheid, die van hem uitging. Hij sprak niet veel, maar deed! Nooit was hem iets te veel; nimmer klaagde hij over het vele en meestal inspannende werk, dat hij dagelijks te verstouwen kreeg. Hij kende (althans uiterlijk), geen vrees. Hij wist, waarvoor hij streed en gaf zich voor honderd procent.

Het lag niet in zijn aard veel over zijn intieme leven te spreken, maar als hij eens los kwam, dan kon hij in kinderlijke overgave getuigen van de Kracht, die hem bezielde en in vol vertrouwen alles overgeven aan Hem, Die ook zijn leven bepaalde.

Als student weigerde hij de loyaliteitsverklaring te tekenen en trachtte, waar hij kon, twijfelaars te overtuigen en hem van ondertekening af te houden. Verder studeren was ook voor hem onmogelijk geworden en zijn enige wens was om mede te Werken in het georganiseerde verzet tegen de onderdrukker.

In Culemborg, waar hij enige tijd ondergedoken was bij de ouders van zijn verloofde, kreeg hij al spoedig contact met wijlen de Heer Vermeulen (Henk van Culemborg), toenmaals districtsleider der LO van Betuwe (W) en Bommelerwaard. Aanvankelijk werkte hij als contactman en koerier tussen de districtsleider en de Prov. leider, doch spoedig kwam hij in dienst bij de Prov. leider van Utrecht als diens plaatsvervanger.

Slechts enkele maanden mochten wij hem in ons midden hebben. Zijn arrestatie onderbrak zijn werkzaamheden in zijn Vaderland, naar later zou blijken, definitief. Oorspronkelijk een gevangene in de Weteringschans te Amsterdam, daarna in het concentratiekamp te Vught, werd hij bij het naderen der Geallieerden naar Duitsland vervoerd met uiteindelijke bestemming Oraniënburg.

Medegevangenen, naar het Vaderland teruggekeerd, getuigden, dat hij ook daar zijn taak vond en velen tot een voorbeeld en zegen was. Tragisch was het, dat deze jonge held, die zijn hele persoon in dienst der naderende bevrijding zette, moest omkomen door een bombardement op een fabriek in de buurt der barakken, door onze latere bevrijders.

Zijn laatste woorden: „Zeg tegen mijn geliefden, dat ik naar Jezus ga", typeren wel heel goed zijn innerlijke gesteldheid, waaruit reeds de verwachting sprak op zijn volmaakte bevrijding, die alleen is bij God.

Jouke is niet meer. Zijn werk moet voortleven. Leeft het ook voort ? Ook dit offer, gebracht in de morgen van zijn leven, zal niet vergeefs zijn, indien we in ons persoonlijk leven mede geleid worden door het voorbeeld, dat ook Jouke ons gegeven heeft.

1947: Weekblad 'De Zwerver'

RUURD. LEO.