Heine de Bruin, geboren op 2 maart 1920 te Oudwoude, overleden op 16 april 1945 te Kollum.

Lid van de sabotagegroep in Oudwoude. Vaak verzorgde hij het vervoer van wapens van de droppingplaats naar de boerderij van zijn vader, waar deze werden verstopt. in gecamoufleerde betonnen bunkers achter de boerderij. Toen de streek werd bevrijd werden de wapens tevoorschijn gehaald. Tijdens een gevecht met de Duitsers op 16 april 1945 aan de Soensterdijk kwamen twee auto's in volle vaart af op de post van deze dijk uit de richting van Kollumerpomp.

De bewakers van de dijk namen aan dat het Canadezen waren, maar merkte te laat dat het om Duitse auto's ging. Gevechtsgroep 2 die ter aflossing onderweg was werd door de Duitsers overrompeld en de plaatsvervangend commandant, Hein de Bruin werd dodelijk getroffen. De veehouder werd begraven op de N.H. begraafplaats te Oudwoude. In dit dorp is een straat naar hem vernoemd.

www.oorloginblik.nl

• Maurice Heeremans: Op het Foestrumer archief kwam ik de bovenstaande afbeeldingen tegen over Heine de Bruin: De 3 krantenberichten vertellen het volgende verhaal:

'Als de groep ongeveer halfweg tussen Kollum en Kollum Oudzijl is gekomen, hoort men in de verte een auto naderen, die komt uit de richting Soensterdijk. Doordat de wilgen aan weerskanten van de weg het uitzicht belemmeren, kan men hem echter niet waarnemen. Mogelijk is het een Canadese wagen, of één der zeer weinige particuliere auto’s, die nog rollen. Reden tot ongerustheid bestaat er niet, temeer daar de auto van de Soensterdijk komt, waar hun kameraden in stelling liggen.

Commandant Brens en naast hem Heine als reserve commandant, fietsen in het voorste gelid en krijgen heel eventjes de kans een glimp van de snel rijdende auto op te vangen door een open plekje tussen de wilgestruiken. Men ziet nog juist hoe de auto van de Soensterweg naar links afwenkt en hen dus zo dadelijk zal passeren. De commandant maakt z’n jongens er op attent, om vooral niet te vergeten de Canadezen beleefd te groeten.

Deze waarschuwing is echter geheel overbodig, want het is toch vanzelfsprekend dat men deze vrienden spontaan zal groeten. Een enkele heeft zelfs zijn rechterhand al vrij gemaakt, om daarmee te groeten, zodra de Canadese wagen door de laatste flauwe bocht, ongeveer 60 meter voor hen, te voorschijn zal komen.

Daar is hij ... ! Ze zien hem, maar... het is net, of hun denkvermogen hen plotseling in de steek laat. Canadezen.... en die schieten op hen!... . Fel knettert een mitrailleur op hetzelfde moment, dat de wagen met grote vaart de bocht neemt. De jongens zien naar de verraderlijke lopen en in de gezichten van de wilde, grijzende kerels met die beruchte petjes op, zoals zij er de laatste dagen zoveel hebben gezien. Het geheel speelt zich sneller af, dan hun verstand, dat afgestemd is op een ontmoeting met vrienden, zo gauw verwerken kan.

De voorsten, die zich ’t doodsgevaar realiseren, storten zich zonder zich te bedenken in het koude water van de diepe sloot langs de weg. De achtersten worden zich de nood van het ogenblik niet eerder bewust, dan wanneer de wagen hen voorbij snelt. Een ogenblik staan zij als aan de grond genageld, maar dan lossen ze snel nog enkele schoten op de voortrazende wagen. De jongens in de sloot werken zich spoedig weer op het droge, als zij bemerken, dat de vijand zich de tijd niet gunt z’n dolle rit te onderbreken. De commandant is het eerst weer bij z’n positieven, maar als hij weer bij de wal opgeklauterd is, roept hij: ‘Het is niet in orde met Heine, we moeten hem helpen!’

Inderdaad, de arme jongen ligt onbeweeglijk voorover in ’t water. Rappe handen grijpen hem vast en leggen hem op de grond. Dan blijkt helaas, dat hun makker in het voorhoofd ernstig is getroffen. Vlak bij staat een boerderij en de commandant draagt enkele jongens op, hem daar binnen te brengen.

Snel wordt daarna een dokter gewaarschuwd. Als deze even later arriveert en de gewonde ziet leggen, haalt hij bedenkelijk de schouders op. Zorgvuldig reinigt en verbindt de arts de wond. Na ongeveer en kwartier stokt de ademhaling en enge ogenblikken later is het met Heine het vierde bloeiende leven gebracht voor de bevrijding van Kollummerland en met hem is weer een naam toegevoegd aan de lange lijst der helden, die het beste en duurste offer hebben gebracht wat ze konden brengen voor hun volk en Oranjehuis.'