Pier Cuiper, geboren op 17 december 1890 te Heerenveen, overleden op 16 januari 1976 te Echtenerbrug. Zoon van Sijmon Cuiper en Gelske Aukema. Gehuwd met Koba Karels de Vries 

Zijn huisje aan de Hoofdweg fungeerde meestal als doorgangshuis voor onderduikers. 's Avonds was Pier dikwijls met de fiets op pad om de onderduikers in de Echtenerpolder onder te brengen. Hij werd hierbij geholpen door zijn dochter Annie; soms stak ook dochter Gelske een handje toe door koeriersdiensten te verrichten. Van zijn vrouw Koba kreeg Pier grote morele steun. Zoon Sijmon was gedurende de oorlog lid van verschillende Knokploegen, die vaak in huize Cuiper vergaderden. Zijn pistool had Sijmon in een holle balk in de slaapkamer verborgen. In het varkenshok achter het huis bevond zich een turfbult, waarin een schuilplaats was gemaakt voor onderduikers.

Een ruimte onder de vloer van de gang diende ook voor dat doel. Als de onderduikers in het Tjeukemeer gingen zwemmen, hing moeder Cuiper bij wijze van waarschuwing in het geval van een razzia een witte doek op bij het schuurtje. Voorts konden de onderduikers zich verbergen in een schuilhut in het hooi bij de tegenoverliggende boerderij van Visser. Wanneer het er teveel waren voor het huis van Cuiper, vonden ook de bonkaarten voor onderduikers in deze schuilhut een plaats. Bij onraad stopte mevrouw Cuiper de bonkaarten in de vakken van haar schort.

In februari 1945 werd Pier Cuiper gevangengezet in Crack-State te Heerenveen. Zijn familie behield nog contact met hem door briefjes in een gebakken ei naar binnen te smokkelen. Waarschijnlijk dankzij het feit dat hij niet betrokken was geweest bij wapenvervoer, ontkwam hij aan de fusillade op 17 maart 1945. Pier Cuiper hield niet van opsmuk en behoorde tot diegenen, die zich na de oorlog niet op de borst sloegen. Hij had gewoon zijn plicht gedaan, vond hij.