Hendrik Huizenga, geboren op 26 november 1909 in IJlst, overleden op 6 april 1945 te Nijemirdum, zoon van Tjalling Bastiaans Huizenga en Catharina Hendriks Wallinga

Hendrik Huizenga

Hij was onder de schuilnaam 'Taeke' werkzaam voor de Landelijke Organisatie voor hulp aan Onderduikers.

Door verraad werden hij en Hoomans op 5 april 1945 gearresteerd, omdat ze voor de Knokploeg wapens vervoerden. De volgende dag werden ze tegelijk met Herre Winia, Durk Dijkstra en Gerrit Vlietstra op de Zandvoorderhoek bij het IJsselmeer gefusilleerd. Van deze executie heeft niemand iets gezien of gehoord.

De onzekerheid over het lot van de 5 slachtoffers heeft geduurd tot 18 oktober 1946. Toen heeft een van de daders, die deel uitmaakte van het vuurpeloton, de plaats aangewezen waar de mannen waren begraven.

Op 5 april 1945 werd IJlst opgeschrikt door een razzia, die door de Sneeker Sicherheitsdienst volgens de gebruikelijke methode uitgevoerd werd. Op deze dag werden Jurjen Hoomans, die op deze dag zijn 35e verjaardag vierde, en zijn maat Hendrik Huizenga door de SD opgepakt en naar de gevangenis in Sneek gebracht. Ook Jurjen z’n broer Klaas werd meegenomen. Jurjen en Henk waren leden van de Ondergrondse en behoorden tot de KP, de knokploeg.

Zomaar ineens stonden ze bij ons voor de deur, het hele huis werd werd doorzocht op wapens, maar die waren er niet, dus er werd niets gevonden. De volgende dag ging onze moeder naar Sneek, want ze wilde een pakje afgeven bij de gevangenis, maar dit werd niet aangenomen. Klaas kwam na een paar dagen weer thuis, maar van Jurjen en Henk werd niets meer vernomen en alle naspeuringen leverden geen enkel resultaat op.

Als familie leefden wij alle dagen tussen hoop en vrees. Tot op 18 oktober 1946, let wel: anderhalf jaar later, we bezoek kregen van politieman Van Dalfsen en nog een agent. Zij deelden ons mee dat ze voor 95% zeker waren dat ze de lichamen van de mannen gevonden hadden.

De volgende avond kwamen ze weer en vertelden dat ze er nu zeker van waren; Jurjen en Henk waren twee van vijf slachtoffers, allen verzetsstrijders. Weg was onze stille hoop dat ze nog in leven zouden zijn. Achteraf bleek dat ze al de volgende dag, 6 april, waren afgevoerd naar Gaasterland en op de Zandvoorderhoek tussen Sondel en Nijemirdum waren gefusilleerd.

Op 23 oktober 1946 vond de herbegrafenis in IJlst plaats, voorafgaande door een rouwdienst in de Hervormde kerk. De predikant stond even stil bij de woorden uit 2 Sam. 1: 19-27, “Hoe zijn de gevallenen”. Het was een indrukwekkende dienst. Ze werden met militaire eer begraven.

Het meeleven uit de bevolking was groot, ook koningin Wilhelmina betoonde haar medeleven met een brief. Elk jaar met de herdenking gaan onze gedachten terug naar dit droeve gebeuren.
Wij willen de schooljeugd van harte bedanken dat zij elk jaar weer zorgen voor het stijlvolle monument.

A. Frankena-Hoomans.