Het zand van de ondiepte bij Terhorne, werd door buizen, die over pramen waren gelegd, in de oude sluis gespoten.

1953: „Doggersbank" bij Terhorne verdween in oude sluis

In de afgelopen weken hebben zich significante veranderingen voltrokken in Terhorne. De ondiepte genaamd de „Doggersbank", gelegen op de hoek van de Horne en de Nieuwe Wetering, is uitgebaggerd. Het zand dat door de baggermolen werd opgebracht, is gebruikt om één helft van de historische sluis, welke zich naast de nieuwe sluis van Terhorne bevindt, volledig op te vullen.

Voor de zeilers betekent het uitbaggeren van de „Doggersbank" een aanzienlijke verbetering van de omstandigheden. Hoewel de V.V.V. van Terhorne waarschuwingsbordjes bij de ondiepte had geplaatst met de aanduiding dat het daar „droech'' was, kwam het regelmatig voor dat boten vastliepen. Veel zeilers zullen zich de uitdagende en stressvolle momenten herinneren waarop zij vastzaten op de ondiepte en met diverse hulpmiddelen en inspanningen hun boot probeerden los te krijgen.

Het komende jaar zal het niet langer mogelijk zijn om dit tafereel te aanschouwen: een boot, gelegen op zijn vaste plek, met klapperende zeilen en zeilers aan boord die nerveus heen en weer lopen en zich wanhopig vasthouden aan een vaarboom. Dit vertrouwde beeld, zichtbaar op de hoek tussen de Home en de Nieuwe Wetering, zal tot het verleden behoren. Het oude sluisje, gelegen naast de grote nieuwe sluis, is inmiddels onherkenbaar geworden. Eén van de sluiskolken is volledig opgevuld met zand afkomstig van de „Doggersbank". De andere kolk is slechts gedeeltelijk gedempt; de zijde die aan het Snekermeer grenst is afgesloten, terwijl de zijde richting Terhorne openblijft. Er zijn concrete plannen om op de fundamenten van de oude sluis een schiphuis te realiseren. Er circuleren zelfs geruchten dat dit schiphuis bestemd zal zijn voor het Statenjacht van de provincie Friesland.

Met de reconstructie van deze historische sluis zijn talloze herinneringen van zeilers en vissers uit vervlogen tijden verloren gegaan. Hoeveel zeilers hebben hier niet uitdagende momenten gekend, wanneer zij met tegenwind hun schepen door de smalle doorgangen navigeerden? Hoeveel zeilers hebben niet aangelegd aan de opvaart naar het „Sybrandabuorster Slûske," gelegen in de nabijheid van deze oude sluis? En hoeveel vissers hebben niet vele uren in alle rust doorgebracht in deze serene omgeving?

Met de permanente sluiting van de oude sluis voor scheepvaartverkeer, wordt de nieuwe sluis dagelijks intensief benut door gemiddeld honderd schepen. Om een efficiënte en continue werking te waarborgen, zijn er te allen tijde drie sluiswachters actief, zodat schepen zowel overdag als 's nachts geschut kunnen worden. De provincie streeft ernaar de investering terug te verdienen door middel van het innen van sluisgeld. Voor zeiljachten geldt een uitzondering; het sluisgeld is uitsluitend van toepassing op schepen met een tonnage van meer dan veertig ton.

Er zijn plannen in ontwikkeling voor de aanleg van een weg die Terhorne zal verbinden met de nieuwe sluis. Deze sluis is momenteel zeer lastig bereikbaar, waardoor de hoofdsluiswachter, de heer Hoekstra, samen met zijn twee collega’s vrijwel geïsoleerd woont.

In het gebied dat wordt begrensd door Home, Nieuwe Wetering en het Sneekermeer, zal het landschap boven het wateroppervlak geleidelijk aan veranderen. Tegelijkertijd zal de situatie onder het wateroppervlak aanzienlijk veiliger worden gemaakt.

Een beschrijving van de omgeving van Terhorne. Centraal bevindt zich de honderden meters lange strekdam, behorend bij de nieuwe sluis tussen Horne en het Sneker Meer. Links van deze nieuwe sluis, verscholen onder het gebladerte van de bomen, bevindt zich de oude sluis. Aan de uiterste rechterzijde ligt Terhorne, waarvan men verwacht dat dit op korte termijn door middel van een weg met de nieuwe sluis verbonden zal worden.