En zo stappen we vanuit de roerige jaren 60 de jaren 70 binnen. De jaren 60 die afsloten in 1969 met Woodstock. Zulke taferelen hadden we in Nederland nog niet en zeker in Lemmer niet. Niet dat het zo grootschalig zou worden maar ook in Lemmer ging het een en ander voorzichtig gebeuren.

Ik zat in de derde klas van de Mulo en al langzaam werden er voorbereidingen getroffen richting het examen in het vierde jaar. Zoals het maken van een examenschrift, waarin vermeldt stond wat je voor bepaalde vakken had bestudeerd. Voor de talen bijvoorbeeld het lezen van boeken en het leren van gedichten.

Voetballen deed ik in Lemmer 1B in de hoofdklasse. Thuis was er niet zoveel veranderd. Heit werkte nu in loondienst bij de NBM aan de Buitenhaven en kon mooi de IJsselmeervissers in de gaten houden om zo nu en dan een maaltje vis mee naar huis te kunnen brengen. Mem verzorgde natuurlijk nog het huishouden en verbleef meestal wel wat op de achtergrond. Ook als zij met mijn vader door de Lemmer wandelde was dat het geval.

Een ieder kende mijn vader natuurlijk van de visverkoop en zijn dagelijkse gang door Lemmer met bezoek aan “Onder de Hoek”. Op die wandelingen werd hij dan ook steevast aangesproken terwijl mijn moeder er dan maar wat voor spek en bonen bij stond. Men kende haar niet, zij was geen “echte” Lemster en ze was van zich zelf ook wel een beetje terughoudend.

Deze oorzaken zorgden ervoor dat ze eigenlijk altijd wel het gevoel heeft gehad er niet echt bij te horen in de Lemmer. Daar heeft ze het wel moeilijk mee gehad. Ondanks dat gevoel, was mijn mem bij veel gezinnen bij ons in de buurt een welkome gast als er een kindje geboren moest worden. Mijn moeder was dan “baakster”, of te wel gezinshulp. Of ze er ook geld mee verdiende weet ik niet, maar lof en dankbaarheid zeer zeker.

Jelle die ook nog thuis woonde, werkte als chauffeur op de internationale ritten, voornamelijk Noorwegen en Engeland, bij de visverwerkingsfirma Sterk, die een nieuw pand op het industrieterrein lieten bouwen om hun werkzaamheden uit te breiden en daarmee hun oude pand, beter bekend als “De Hang” aan de Binnenhaven zullen gaan verlaten.

Sake had zijn draai gevonden bij Sietse van der Werf scheepswerf, die een werkplaats had aan de Buitenhaven. Wieger woonde nog in Joure en was nog steeds werkzaam in de bouw. Frans zou in de zomer van dit jaar verhuizen naar Arnhem, waar hij na de visserij, werk had gevonden bij de Nederlandse Spoorwegen.

Frans had inmiddels de visserij, waar alles ook niet blinkend goud was verlaten en gesolliciteerd bij de Nederlandse Spoorwegen, waar hij hoopte een baantje te kunnen vinden als machinist, hij was tenslotte op de scheepvaart en de visserij ook machinist geweest. Het werd hem niet, wel kon hij in het onderhoud van de spoorwegen komen. En omdat er brood op de plank moest komen voor het gezin met 2 kinderen werd die baan aanvaard en ging Frans eerst een half jaar in de kost in Arnhem, waarna in de zomer vrouw en kinderen verhuisden naar een flat in Arnhem.

De winter was nog steeds in het land en er werd op het Tjeukemeer nog steeds aan ijszeilen gedaan en op het IJsselmeer organiseerde de IJsvereniging Lemmer een hardrijderij voor junioren kortebaan, dit omdat de ijsbaan zelf lek was.

Tussendoor werd Chris Samplonius als A-junior voetballend bij de vv Lemmer, derde bij de senioren in de FVB-cross in het Rijsterbos. Zo zitten we even in de sport, waarvoor in Lemmer belangrijke besluiten moeten worden genomen met betrekking tot de sportvelden.

Wil men eerst naar een nieuw te realiseren sportpark met 6 sportvelden en de bestaande velden inleveren aan woningbouw, na uitvoerig overleg komen Burgemeester en wethouders met een structuurvisie om de sportvelden op drie plaatsen in Lemmer in te plannen, het bestaande “Lemstervaart” en twee nieuwe sportparken. Eén in Lemmer West en één ten oosten van de Straatweg. Dit mede door de reeds aangebrachte faciliteiten in het Lemstervaart niet teniet te laten gaan en het niet in gevaar brengen van een bijdrage van de Nederlandse Spoorwegen voor de realisering van nieuwe kleedaccommodatie voor de vv Lemmer op het complex in het Lemstervaart, waarbij de vv Lemmer ook aangeeft daar het liefst te blijven zitten.

In de uiteenzetting van de structuurschets wordt ook gesproken over een aqua camping aan het stroomkanaal. Frans de Witte N.V. heeft haar oog laten vallen op een groot stuk boezemland van ongeveer 25 hectare gelegen tussen Stroomkanaal en Grote Brekken.

Ook wordt er gesproken over dat er in 1990 zo’n 12.000 inwoners in Lemmer zullen wonen, zodat er naast het plan Lemstervaart en het nog te realiseren Plan West ook zeer waarschijnlijk een Plan Noord zal komen. Op een persconferentie van de Nederlandse Spoorwegen wordt het wel duidelijk dat Lemmer, aan een eventueel aan te leggen IJsselmeerlijn van Amsterdam naar Groningen, als die er al ooit komt, weinig kans maakt ook een stopplaats dan wel station te zullen krijgen.

Halverwege januari valt de dooi in en kan men ook in het hoofd wat duidelijker aan dit soort zaken gaan denken. Ik zit met mijn hoofd heel ergens anders, terwijl Shocking Blue met “Venus” op plaats 1 in de Amerikaanse top 100 staat, Led Zeppelin komt met “Whole lotta love” en de Golden Earring met “Another 45 miles” en Veronica’s Top-40, vijf jaar bestaat, veranderen wij de naam van onze nauwelijks bestaande band naar “Miracle Sound Explosion” Het oefenen is telkens een grote flop en ook de standvastigheid van de bandleden laat te wensen over. Nu komt misschien Anne Moesker de band versterken. Ondanks het nog vele ijs op de Friese meren en IJsselmeer, wordt het vaarverbod opgeheven. Doch veel scheepvaart is op de kanalen nog niet mogelijk.

Mijn broer Sake is bezig met het afronden van zijn zelfgemaakte zeilboot. Terwijl deze grotendeels in de loods bij zijn werkgever Sietse van der Werf is gemaakt, wordt het laatste laswerk en daarna het schuur en schilder werk in een loods bij van der Mark aan de Zeedijk gedaan. Ik mocht hem daar zo nu en dan bij helpen. Binnen in de loods had Sake rondom zijn boot een tent van plastic gebouwd om maar zo weinig mogelijk last te hebben van stof en andere niet gewenste zaken van buiten af. Ik weet nog dat het er stervens koud was. Maar ondanks dat vlotte het werk toch redelijk. Of ik aan alle klusjes mee mocht doen weet ik eigenlijk niet meer. Maar het zal wel niet, want Sake was nogal nauwkeurig met z’n bootje.

In februari wint Ard Schenk zowel het Europees als Wereldkampioenschap langebaan schaatsen. In het Westen van het land gaat de in de jaren 60 ontstane vernieuwing en vrijheidsdrang ook nu gewoon door en ontstaan de Dolle Mina’s en wordt onder aanvoering van Roel van Duyn, door de Provo’s de Oranje vrijstaat uitgeroepen.

Verre van dit landelijke nieuws zijn er nogal wat ontwikkelingen te melden uit mijn “muziekband”. Kees de Bruin stapt uit de groep en de resterende leden, althans op papier, Anne Moesker, Folcwin Gort, Appie Coehoorn en ikzelf besluiten om door te gaan en vragen Wim Vijfschaft de plaats van Kees in te gaan nemen. Er zal waarschijnlijk ook weer een naamsverandering plaats gaan vinden. Dan verschijnt voor het eerst de naam Bantam Cock. Maar de start kent geen gelukkig gesternte. Nog in deze maand wordt de groep ontbonden. Appie Coehoorn en Anne Moesker starten een eigen groep, waarbij zich ook Wim Vijfschaft aan gaat sluiten. Waarbij ook een drummer Loekie en gitarist Eduard spelen. Ik besluit de naam Bantam Cock voor mezelf te houden en me te gaan toe leggen op het leren gitaar spelen.

Een gemeente-werkman de heer N. Vonk, vindt bij het ophalen van huisvuil voor de nieuwe rijwielzaak van de heer H. Stoeten aan de Langestreek, een geldkistje met daarin maar liefst 10 briefjes van honderd gulden. Bij navraag blijkt dit niet van de heer Stoeten te zijn maar van de naar Wolvega verhuisde familie Pater die daar een speelgoedzaak had. Mevrouw Stoeten had op zolder nog wat “rommel” gevonden en bij het huisvuil gezet. Gelukkig is het geld alsnog bij de eigenaar terecht gekomen.

In voorbereiding op de verwijdering van de spoorrails in de loop van dit jaar, wordt de ondergrond door de spoorwegen aan de aanliggende gemeenten verkocht. En er verdwijnt meer van het oude vertrouwde beeld van Lemmer. De sanering maakt een einde aan een 50-jarige buurtschap die de 3e Parkstraat in Lemmer was. Sommige van de bewoners hebben ook daadwerkelijk 50 jaar naast elkaar gewoond en lief en leed gedeeld. Nu lopen de muizen over de tafels en kan het echt niet langer meer. Gelukkig kan een deel van de oudere bewoners terecht in de aan de Urkerstraat gereed gekomen nieuwe bejaarden woningen.

Sneeuwbuien zorgen zo halverwege februari voor de nodige overlast op de wegen en ook het losrakende ijs zorgt ervoor dat de scheepvaart via Lemmer vrijwel volledig lam komt te liggen. Een nadeel van later intredende dooi is dan dat het waterpeil op de Friese boezem zeer snel stijgt en de gemalen in Stavoren en Lemmer beide dwingt om op volle kracht te draaien.

Bij het opnieuw van start gaan van de voetbal competitie in maart, liggen mijn interesses hoofdzakelijk bij het voetbal en in wat mindere mate het oprichten van een muziek bandje en wisselen de samenstelling van mijn vrienden. Waar ik eerst veel omging met de buurjongens en later met de “Zeebuurt” jongens, was het nu in de derde klas van de ulo wat vrienden betreft aan de magere kant.

Ik trok tegenwoordig wat meer op met Jan Coehoorn uit de Schans en daardoor ook met zijn vrienden Bert Meester uit de Jacob de Rookstraat, waar ik op de lagere school ook al een tijdje vriend mee was, toen hij nog in de Zuiderzeestraat woonde en Jacob Visser van de Polderdijk. Verder ging ik om met Sipke Hulzinga, zoon van de gymnastiek man Trienus Hulzinga, uit Echten.

Ik had altijd al een beetje het zicht op de buitendorpen van Lemmer. Met Sipke Hulzinga en zijn vriend Japie Stuiver, trachtte ik nu enige muziek te gaan maken. Waarbij we er maar vanuit gingen dat ik de gitaar zou gaan bespelen, terwijl ik daarop nog geen liedje kon spelen. Het leek dan ook geen lang leven beschoren.

Bantam Cock bleef ondanks dat er uiteraard alweer aan een andere naam werd gedacht. Atje Keulen werd wereldkampioen op de schaats en De Beatles kwamen met een nieuwe langspeelplaat “Let it be”, naar wat later zou blijken hun laatste album en einde van de band te zijn.

3e klassen Ulo: Staand vlnr: Johan Krebbers, Jan Coehoorn, Cor Visser, Andries Miedema, HendrikJan van de Wal, Hennie Timmermans, Bertha Vlig, Aukje Hulzinga, J. Gelling, Mariëtte Veehof, Aukje Kuipers, Grietje van der Werff, Harmke Atsma C. Hart, Ypie Mulder en Nico van der Zee (Lemmer)

Gehurkt vlnr: Follie Gort, Kees de Bruin, Nico van der Zee (Rutten), Sipke Hulzinga, René van der Horst (doch alle haar zichtbaar), Hanke Kooystra, Janna de Jong, Pietie Bijkerk, Wim Vijfschaft, Martha van der Berg, Jan van der Wal, Auke van der Wal, Maria Smit, Gerard Hollander, Tineke Zandstra, Koop Piekeboer, Anne Moesker, Andries van der Veen, Hielke Soeten en Klaas Vledder.

Op school ging alles nog gewoon zijn gangetje en het aantal leerlingen op onze school, was dusdanig toegenomen zodat het noodzakelijk was om onze 3e klassen in de nieuwe gymzaal in het Lemstervaart hun gymlessen te laten volgen. De jongens van beide derde klassen hadden gezamenlijk les, net als de meisjes. We hadden daar les van Van Heerde.

Nu was dat natuurlijk een behoorlijk eind verwijderd van de Zuiderzeestraat waar onze school stond en elke keer als er gymles was, vertrok er een stoet wild fietsende of sommige zelfs al brommer rijdende, puberende meute dwars door Lemmer naar het Lemstervaart. Het was soms echt gevaarlijk. Eénmaal reed ik mee met Koop Piekeboer, hij was tijdens dit schooljaar vanuit Emmeloord bij ons in de derde klas gekomen, achter op zijn “Puch” met hoog stuur, zoals dat in die tijd mode was. Terwijl hij overal tussendoor scheurde, hield ik met mijn handen gestoken in het uiteinde van mijn broekspijpen mijn benen omhoog, zodat die niet de grond zouden raken bij alle vreemde bochten die hij maakte.

Dat door de afstand (maar ook door het onderweg zo nodig inslaan van snoep) geregeld groepen jongens te laat kwamen, was een doorn in het oog van de gymleraar van Heerde natuurlijk en hij diende dan ook een klacht in bij de directie, of te wel de heer J. Broere. We besloten toen in onze rebelsheid en na het overhalen van de brave rikken om mee te doen, om met z’n allen lopend naar het Lemstervaart te gaan en daar natuurlijk rijkelijk te laat aan te komen. Dit was onze manier van staken.

In later jaren zouden anderen dit stiptheidsacties gaan noemen. Directeur J.Broere kon dit natuurlijk niet over zijn kant laten gaan en er werden een stuk of 5 jongens aangewezen als “stakingsleiders” en hij had de juisten wel aardig te pakken. Zo goed kende hij zijn pappenheimers dan ook wel weer. We kregen in ieder geval strafregels te schrijven, meestal zo’n 100x één of andere kinderachtige zin, zoals bv. “Ik ben een vervelenden aap. ”Dit om je te laten merken dat je dus op het Voortgezet Onderwijs zat en je niet meer van die flauwekul uit moest halen. Zijn opmerking: “Schrijf op, 100 maal, Ik ben een vervelenden aap”, namen we met z’n vijven wel heel letterlijk en 10 minuten nadat we de straf hadden gekregen leverden we allemaal ons briefje met straf weer in, met daarop slechts 1 regel: “Schrijf op, 100 maal, ik ben een vervelenden aap.” De heer J. Broere kon er de humor wel van inzien en we kwamen er met een glimlach verder vanaf.

Op een zondagavond halverwege maart, terwijl de eigenaar Heeres en familie in Drenthe hun 25-jarig huwelijksfeest vieren, brand in Tacozijl het drijvende vissers-restaurant “Dan sa mar”, volledig uit. Van de op een betonnen casco gebouwde ark, voor amateur vissers in het Noorden al jarenlang een bekend trefpunt, blijft weinig over. Mede door de exploderende butagasflessen die het blussen bemoeilijken. Een zware strop voor de eigenaar Heeres, die net met de paasdagen het zojuist gereed gekomen kampeerterrein in gebruik zou nemen.Het restaurant lag nu net rechts van de weg, net na de stroomkanaal brug, terwijl de eerste bootjesverhuur, net rechts van de weg, voor de brug had gelegen.

De eerste bejaardenwoningen aan de Urkerstraat zijn nu bewoond en zij kunnen mooi uitkijken naar de kievitseieren zoekende, die aan de overkant van de Rondweg doende is. Daar vind Willem Alberda op 25 maart niet het eerste ei van de gemeente Lemsterland, dat gebeurd in de polder “de Aap” bij de Prinses Margrietsluis. Uiteraard ging ik zelf ook weer fanatiek aan het eieren zoeken en beperkte me vaak tot het gebied vanaf Lemmer richting Follega.

Dit jaar ging ik voor de verandering ook eens kijken in de landerijen achter het vogel reservaat, beter bekend als de “Hege Fonnen”.Hoewel ik het zelf denk al die jaren “Hege Vondel” heb genoemd. Op 3 april vond ik zelf daar op de “Hege Fonnen” mijn eerste kievitsei van dit jaar en zeer waarschijnlijk op die plek ook het laatste, als de plannen voor de Aqua camping van Frans de Witte door zullen gaan. Meestal ging ik op het fietsje de trambaan uit, de fiets ergens neerleggen en dan te voet verder. Vond het heerlijk in de natuur te zijn en maakte ondanks het meerdere huiswerk er toch wel de nodige uurtjes voor vrij.

Zaterdags moest ik het wat kalmer aan doen, omdat we ’s morgens moesten voetballen en dan wel in de hoofdklasse, dat kon natuurlijk niet als je eerst ’s morgens in de landerijen rond had gelopen. In de maand april zou al voor een deel bepaald worden of we voor de prijzen meededen of al in een vroeg stadium hiervoor zouden afvallen. In de competitie deden we het als debutant behoorlijk. We konden dan wel niet meedoen om de eerste plaats, maar maakten het elke tegenstander moeilijk. Zo wonnen we van Workum met 4-0 en verloren we uit van ONS Sneek met 2-1 en speelden gelijk tegen Drachtster Boys 1-1.

Op vrijdag avond gingen we vaak naar de platenzaak van Minkema op de eerste verdieping in het Koopcentrum. Geen cent te makken, maar als het niet druk was, mochten we in het aparte hokje wel gaan zitten om langspeelplaten te beluisteren. Op deze manier kreeg je toch een wat ruimere kijk op wat er aan muziek werd uitgebracht. De Beatles bleven een favoriet, maar langzaam kwamen daar ook “The Who”, “Led Zeppelin” “Creedence Clearwater Revival” en “Uriah Heep” bij.

Tevens begonnen we op school aan een werkstuk over Lemmer in de beide Wereld Oorlogen. Daartoe werden we in groepjes verdeeld om een bepaald thema op te pakken. Zo werd er verhaald over de eerste wereld oorlog met de mobilisatie en ziektes (de Spaanse griep) die vele mensenlevens kostte. De Crisis van de jaren dertig. Met zijn werkeloosheid en de opkomst van politieke partijen, zoals de SDAP, tegen de oude politieke machten.

De Tweede Wereld oorlog, met verhalen over de Lemster joden, de familie De Block en later het verzet, waarbij er ook een foto van de vader van Kees de Bruin geplaatst werd. D.J. de Bruin, de vader van Kees, (bekend als Dolle Dirk bij verzetsmensen en vijand, het DOL van Dolle was afgeleid van zijn positie binnen de knokploeg namelijk, District Operatie Leider) stond samen met J. Nieman in een grafkuil op een kerkhof, die gebruikt werd als opslagplaats voor wapens en munitie voor het verzet. Ik kende Kees zijn vader, ondanks de vele keren dat ik er ben geweest, eigenlijk niet verder dan die rustige man die door het huis liep of stil in een hoekje zat en weinig zei.

Door dit werkstuk kregen vele van de straatnamen in het Rienplan een andere betekenis voor ons. Ook de buitendorpen werden niet vergeten, er zaten tenslotte vele kinderen uit die dorpen bij ons op school en ook in die dorpen zijn de namen van de verzetsstrijders terug te vinden als straatnamen.

Als afsluiting werd ook het Nieuwe Land, de Noord Oost Polder niet vergeten. Het uit acht folio bladen bestaande werkstuk, diende als voorbereiding op de dodenherdenking en bevrijdingsfeesten die in mei zouden plaatsvinden. Heb dit jaar zelf niet in een groep meegelopen dacht ik. Het legertje waar ik in 1965 nog toebehoorde was er nog wel, maar in een andere vorm. Meer “professioneler” met echtere wapens en outfit.

Mei staat bekend als de maand waarin er in het voetbal de beslissingen vallen. Het bevrijdingsfeest werd met enkele dagen verlengd toen Feijenoord in de finale van de Europacup I met 2-1 van het Schotse Celtic won. Onder leiding van (Kein gelul) Ernst Happel draaide men een 0-1 achterstand om in de 2-1 winst. Wie herinnerd zich niet de beslissende goal van Ove Kindvall. Het luide het begin in van een zeer succes rijke periode van het Nederlandse voetbal op het internationale podium.

Misschien hierdoor geïnspireerd waren wij als B-junioren ook goed bezig in de beker. We versloegen CAB uit Bolsward en ontmoeten bij de laatste 16 clubs het 1B van F.C. Wolvega, ook die horde namen we, hetzij met moeite, en kwamen zo bij de laatste 8 elftallen die streden om de Friesland Cup voor B-junioren, van de 74 gestarte elftallen.

Tussen dit alles door deden we het in het competitie ook nog redelijk, ondanks het overvolle wedstrijd schema dat beker voetbal nu eenmaal met zich meebrengt. We eindigden uiteindelijk als vijfde in ons debuutjaar in de hoofdklasse. We hielden de kampioen van de hoofdklasse Drachten 1B in een uitwedstrijd op 1-1 en verloren, waarschijnlijk door vermoeidheid, want we hadden de vrijdag avond ervoor voor de beker gevoetbald, uit met 2-1 van Zeerobben uit Harlingen. Dat het niet allemaal hosannabij de v.v. Lemmer was, bewees het eerste elftal, dat uit de derde klasse A van de KNVB degradeerde.

De Lemsoos in Lemmer moest alweer verhuizen. Terwijl men pas sinds december 1969 in het voormalige Nutsgebouw was getrokken en er grote hoeveelheden werk had verzet om er wat van te maken, kon men opnieuw beginnen en wel in het ook op de nominatie staande om te worden afgebroken, oude gebouw van de P.V.D.A, “Us Honk” in het Achterom. In april werd er keihard gewerkt en op 2 mei kon het opgeknapte gebouw door de trotse hard werkende leden Johan Bijlholt, Jan Gort en Joop Samplonius aan een verraste burgemeester Faber worden getoond. Men kon weer even voor uit. Dit mede door de welwillende hulp van de buurtbewoners.

Was dit een enorme opluchting voor de jeugd van Lemmer, ook voor de werkzoekende Lemsters was er goed nieuws. De Houthandel T.C. Groot, al reeds in Lemmer gevestigd, zou in zijn geheel van Amsterdam naar Lemmer worden overgeplaatst en dus voor extra werkgelegenheid gaan zorgen.

Ook het in augustus te openen Schippersinternaat voor kinderen die het voortgezet onderwijs volgen, zorgt voor, uiteraard in mindere mate, meer werkgelegenheid. Immers zijn leiders(sters) en werksters en huishoudkundigen nodig. Ook zal binnenkort, alhoewel dit heel wat anders is, de nieuwe begraafplaats aan de Straatweg in gebruik genomen kunnen worden.

En zo hobbelen we de maand juni in. De stichting “It Wite Húske” kwam fors uit de hoek, door bij de camping een speeltuin en speelautomatenhal te realiseren en ook staat er in samenwerking met gemeente en VVV voor dit jaar ook nog een toiletgebouw op het strand in de planning. Daar de huidige sanitaire voorzieningen niet toerijkend zijn voor de enorme stroom toeristen die het Lemster strand bezoeken.

En daar houden de plannen nog niet op! Voor volgend jaar staan nog een vernieuwd strandpaviljoen te bouwen op en tegen de oude zeedijk en een parkeerterrein op het ijsbaanterrein op de rol. Maar voor dit seizoen is men er klaar voor. Om de toevoer van deze toeristen nog meer ruimte te bieden, is men al doende om bij de afslag van de in aanleg zijnde rijksweg 50 die vanuit de Noordoostpolder komt en door gaat naar de aansluiting met de rijksweg 43 bij Joure, een half klaverblad aan te leggen, met verschillende op- en afritten.

Het halve klaverblad komt te liggen op de kruising van de rijksweg 50 met de weg Lemmer naar Oosterzee. Ook bij Heeres wordt hard gewerkt om nog voor het seizoen de in maart afgebrande ark weer op te bouwen. Het zal ditmaal bestaan uit twee verdiepingen verdeeld in een cafézaal boven en een eetzaal met keuken beneden. Het geheel wordt afgemaakt met een punt dak, zodat de totale hoogte maar liefst 5,90 meter bedraagt.

Het is wel een erg hectische tijd. De overgang naar klas 4 van de mulo moet worden gehaald, maar daar maak ik me niet al te druk om, want de cijfers zijn goed en dat mag geen probleem zijn.

Er zit een schoolreis naar Appelscha aan te komen, en daar moeten we op de fiets naar toe. Ook dat is natuurlijk voor jongens van mijn leeftijd normaal gesproken geen probleem, maar we zitten ook nog in de beker en nadat we ook CBB (Combinatie Beetgum Berlikum) hebben uitgeschakeld, is de volgende tegenstander ’t Fean 58 1B uit Surhuisterveen. Een pittige tegenstander.

Maar we hadden ook C.V.V.O. 1B uit Lemmer kunnen loten! Doch zij moesten het opnemen tegen Udiros 1B uit Nieuwehorne en zij haalden zonder noemenswaardige tegenstand de finale. Dus dat gaf nog eens extra druk voor ons. Want wij wilden natuurlijk niet onder doen voor C.V.V.O. Het werden twee pittige partijen tegen ’t Fean 58.

De eerste wedstrijd was thuis en het ging goed we wonnen met 2-0. Ik kan me vergissen, maar ik dacht dat we in die wedstrijd Michiel Hollander, onze laatste man, kwijt raakten doordat bij een reddingsactie zijn arm uit de kom raakte. Dat betekende een enorme aderlating voor ons team. En dat zou bij de uitwedstrijd ook blijken. Die verloren we met 2-0. We stonden constant onder druk en konden met moeite stand houden tegen tegenstander en in mindere mate de scheidsrechter. Dat betekende strafschoppen.

Waar wij vorig jaar uit de beker vlogen door tegen R.E.S. uit Bolsward geen enkele strafschop te benutten, was het ditmaal anders. Heb geen idee meer hoe de stand is geweest, maar vertrouw erop dat onze keeper René van der Horst ook nu weer 1 of 2 strafschoppen wist te stoppen en we zelf ditmaal wel raak schoten. Op naar de finale dus! Die gespeeld zou worden op woensdag 24 juni en wel op het terrein van de v.v. Lemmer, tegenstander onze letterlijke buur vereniging C.V.V.O.

Maar eerst vertrokken we op maandag op de fiets richting Appelscha, onderweg aanstekend bij een pannenkoekboerderij in Oldeberkoop, ’t Koepelbosen een buitenzwembad bij Noordwolde, “De Dobbe” naar ik meen. We zaten in een kampeerboerderij en van de rest van deze hele schoolreis is me niet veel bij gebleven. Zal wel constant met de bekerfinale van woensdag bezig zijn geweest. En ik was niet de enige natuurlijk.

De woensdag morgen was het vies weer en waaide het redelijk hard. Gelukkig werden we met de auto opgehaald uit Appelscha. Na lang soebatten hadden we dat dan toch maar voor elkaar gekregen. Ik meen dat een auto van de firma de Groes ons met fietsen en al heeft gehaald. Zo kwamen we in ieder geval nog redelijk uitgerust, ondanks 2 nachten schoolreis kamp, in Lemmer terug.

Ook van de wedstrijd zelf is me weinig bij gebleven. Het zal de spanning en concentratie zijn geweest. Ik stond niet meer in de spits, ik werd naar de laatste man positie verplaatst om het snelle gevaar Lykle Postma van CVVO te bezweren. Door het afwezig zijn van Michel Hollander, was ik blijkbaar binnen ons elftal, verdedigend de enige die even snel als Lykle was. We kwamen met 1-0 voor, ondanks dat CVVO ook regelmatig voor ons doel verscheen.

Bij een van hun aanvallen of hoekschop kwam onze keeper,René van der Horst, hard in aanraking met één van hun spelers en leek het niet best. Het was gelukkig vlak voor de pauze en dan konden we René misschien weer oplappen voor de tweede helft. In de kleedkamer wist hij niet eens meer dat we met 1-0 voor stonden. Maar opgeven wilde hij niet. In de tweede helft was het onze linksbuiten Hette Kuipers, die met een prachtige solo voor de 2-0 zorgde en daarmee de wedstrijd besliste. We hadden de Friesland Cup gewonnen!!

Er was nog geen kantine om zoiets te vieren. Voor de oude houten tribune werd de beker uitgereikt en daarna verdwenen we in de oude houten kleedkamers. Ik dronk nog geen bier en dat was toen op het voetbalveld ook niet verkrijgbaar, dus het eindigde eigenlijk wel een beetje in een anticlimax. De volgende dag brachten we trots de beker mee naar school om hem daar te tonen en ook wel een beetje als dank, voor dat we niet terug hadden hoeven fietsen.

Het winnende B-junioren elftal zou na dit glorieuze resultaat bijna geheel uit elkaar vallen. Er bleven slechts twee spelers over van dit elftal en die zouden met aanvulling van jeugdige spelers het volgende seizoen in de hoofdklasse enorm zwaar gaan krijgen was de verwachting. Een mooi voetbalseizoen werd aldus afgesloten. Om nooit te vergeten!

De gemeenteraad van Lemsterland had andere zorgen aan hun hoofd. De levenswijze van de grote stad en het westen waaide ook richting Lemmer en de raad moest beslissen of er condoom (kapotjes) automaten in Lemmer moesten komen en of ze wel of niet aan de openbare weg moesten komen te hangen. In al hun wijsheid van toen der tijd, besloot men dat de automaten binnen moesten hangen, zodat ze hoe wrang ook, ’s avonds of ’s nacht op het moment van de hoogste nood, niet beschikbaar waren.

We kregen de rapporten en ik was bevorderd naar de vierde klas, hoewel de cijfers nu niet direct getuigden van enorm veel inzet. In de toekomst zou men gaan spreken van een zesjes cultuur. Nou ja, net erboven. Vakantie! Tijd om weer wat geld te gaan verdienen voor de Lemsterweek en de rest van de vakantie. Dus ging het wederom met mijn buurjongen Jan Koehoorn, richting boer Burgers aan de Lemsterweg. Het werd alweer ons derde jaar op rij en we werkten ook dit jaar weer zo’n beetje met dezelfde ploeg op het land om de bollen te rooien.

Ach, we raakten aan elkaar gewend, wij en de gebroeders Bruinsma, Henk, Hobbe en Tearde. Als er geen werk was, werden we niet meer naar huis gestuurd maar konden we ander werk doen, hetzij bij de buurman, familie van Burgers, wieden tussen de gewassen die daar werden verbouwd of ergens een kop akker van aardappels rooien, omdat boer Burgers, dus niet alleen maar bloembollen had, maar ook koeien en aardappels, en dus zoals we dapper op school hadden geleerd, een gemengd bedrijf voerde. We bleven tot en met de Lemsterweek, waarin we alleen ’s morgens werkten, om ’s middags over de kermis te slenteren of naar het skûtsjesilen te gaan. Mocht toen al graag aan een gokmachine. Zodat het geld eigenlijk op een te snelle manier op raakte.

Lemmer zelf, werkte aan zijn toekomst, het Lemster strand was zo langzamerhand een strand van betekenis geworden in de Zuid Westhoek van Friesland met een bezoekers aantal van 180.000 badgasten op jaar basis.

Uitbreiding van camping en jachthavens, met bij deze tijd horende faciliteiten voor sanitair en vermaak. Ook het industrie terrein “buitengaats”, gelegen vlak naast het strand kreeg steeds meer bedrijven te huisvesten. De Gemeenteraad wilde dit industrie terrein het liefst aan het zicht van de badgasten onttrekken, door een bomenrij te plaatsen. Dit is er nooit van gekomen. Met het later deze maand juli, klaar komen van de brug over het “Ketelmeer” verwachtte men van uit het dan qua tijd, dichterbij komende westen, nog meer aanloop voor strand en industrie.

Met het klaarkomen van de nieuwe rijksweg 50 in 1972 zou Lemmer een betere verbinding naar Westen en Noorden hebben. Men is al druk doende met de aanleg van een grote rotonde bij Joure om de al bestaande wegen te laten aansluiten op de nieuwe Rijksweg. Door al deze nieuwe ontwikkelingen verdween er een oude verbinding, de oude trambaan werd in deze maand van de rails en bielzen ontdaan. Wat blijft liggen is een verlaten trambaan door de weilanden. Misschien is daar in de toekomst nog eens een mooi fietspad van te maken, richting Sint Nicolaasga en Joure.

In de week voorafgaand aan de Lemster week is er een reünie van ronde- en platbodemjachten in Lemmer, die er mede door de aanwezigheid van vele toeristen in Lemmer en het te slechte weer om uit te varen, voor zorgt dat er op zaterdag in Lemmer geen brood meer te koop is. “It wie panyk” zei men bij de Centrale Bakkerij, die ondanks het de hele vrijdagnacht doorbakken, niet aan de vraag kon voldoen. Er moest brood uit de omtrek, zoals Emmeloord Sint Nicolaasga en Joure, gehaald worden. Door dat zelfde slechte weer was het dan wel weer zo, dat de Lemster reddingsboot haar 10.000-ste redding namens de KNZHRM kon verrichten, door een Duits jacht van een zandbank voor Laaxum te halen.

En zo wordt het Lemsterweek met op woensdag en donderdag het skûtsjesilen. Het Lemster skûtsje met schipper Sietse Hobma deed dit jaar mee in de kopgroep. Beide zeildagen in Lemmer waren top dagen voor de beide organiserende commissies. Op de woensdag kwamen er maar liefst 25.000 toeschouwers om het spektakel te bekijken aan de boorden van het IJsselmeer. Lemmer zou tenslotte derde in de eindrangschikking worden met 36 punten. Achter kampioen Lodewijk Meeter van Huizum met slechts 19,5 punten en de als tweede eindigende Ulbe Zwaga van de ZWH met 32,8 punten.

De woensdagavond na het skûtsjesilen werd er een “Free concert” gehouden, georganiseerd door de mannen van de “Lemsoos”. Het podium was opgezet in de hoek van de ijsbaan, tegen de oude trambaan aan, net aan de andere kant van camping het “Ooievaarsnest”.

De ongeveer 150 meestal jonge bezoekers, met daartussen, mijn buurjongen Jan Koehoorn en ik, gingen er in het gras maar eens goed voor zitten toen om 21.00 uur de groep “Strange Power” begon te spelen. Ondanks de vele eigen nummers kon de band niet echt boeien. De tweede band die optrad was “Lap Dog”, volgens velen van een iets beter gehalte.

Een omstander pochte over het werk van de bassist, terwijl ik het niet bijzonder vond. Ik, die al jaren probeerde dat te doen wat die jongens op het podium wel deden, in een band spelen! De derde en laatste band was “Moan” waarover velen enthousiast waren. Ook dit kon me allemaal niet echt bekoren. Het maakte bij mij in ieder geval niet iets los. We zijn dan ook eerder naar huis gegaan, het liep al tegen twaalven. En morgenvroeg moesten we weer de polder in nietwaar.

Later bleek dat de laatste band voortijdig hun optreden moest staken omdat de vergunning slechts tot twaalf uur liep en er klachten over het geluidsniveau bij de politie waren binnen gekomen. Ondanks dat het dan jammerlijk wat abrupt afliep, verdienen de organisatoren natuurlijk wel lof. Er wordt tenminste iets gedaan voor de jeugd van Lemmer.

Direct na het afsluitende weekend van de Lemster week, ging ik met mijn broer Sake in zijn zelf gemaakte zeilboot “Jupiter” op vakantie over de Friese wateren. We hadden als doel, een bezoek te brengen aan Ome Jan en tante Griet Wijma in Berlikum, die dit jaar hun 25 jarig huwelijk vierden. Via “de Brekken” en het “Prinses Margrietkanaal” ging het naar Sneek, daar “de Zwette” op, bekend van de “Elfstedentocht”, via Scharnegoutum naar Leeuwarden en dan via Menaldum naar Berlikum.

Onderweg verzorgden we ons eigen eten, door dit klaar te maken op een één pits camping gas stelletje. Dat had dus nog wel wat voeten in de aarde en voordat de honger zich aandiende moesten we eigenlijk al beginnen te koken, anders waren we rijkelijk aan de late kant.

Maar we zijn niet verhongerd en hebben op deze wijze Friesland eens vanuit een ander perspectief kunnen bekijken. Het slapen ging na één nacht wennen aan het klotsen van het water tegen de boot ook prima en we werden enthousiast ontvangen door onze oom en tante. En wat we aan eten eventueel tekort waren gekomen kregen we nu dubbel en dwars extra te verwerken. Plus wat lekkers voor de terugreis. Zo zijn we bijna een week onderweg geweest en troffen het wonderwel met het weer, zodat we hele stukken hebben kunnen zeilen. En de boot beviel bijzonder goed.

En ja aan al het goede komt eens een eind. De school begint weer en het is het examenjaar. Het laatste jaar dat er Ulo examens zullen zijn. Want de klassen onder ons waren allemaal al overgegaan op Mavo. En de leerlingen van Mavo 3 konden gelijk met ons de school verlaten als ze dat wilden. Je kon toen nog kiezen uit Mavo 3 of Mavo 4.

De kistjesfabriek van Halbertsma, beter in Lemmer bekend onder de naam “de Houtmolen” gaat over in Zweedse handen. Hoe dit voor de werkgelegenheid van vele Lemsters uit zal pakken is maar weer afwachten. Men spreekt wel van handhaving en zelfs uitbreiding van de werkzaamheden, maar dat soort praatjes worden in den beginne, meestal rond gestrooid.

De verbouwing van de openbare lagere school “De Dam” werd nog voor de aanvang van het nieuwe schooljaar voltooid en kan nu door de vele aanpassingen aan de moderne tijd, weer jaren een betrouwbare verbinding zijn tussen huis en maatschappij, zoals dat zo mooi werd uitgedrukt in een speech ter ere van de opening.

Net als de school, begint ook het voetballen weer. Een geheel nieuw B elftal waarin alleen Siemen de Heij en ik waren overgebleven van het beker winnende elftal. Het werd in het begin van het seizoen een drukte van jewelste voor mij, zaterdags voetballen in de B-junioren en zondags mee als reserve of invaller in één van de twee A-junioren elftallen. Na jaren in de spits te hebben gestaan, werd ik in eerste instantie nu steeds gebruikt als verdediger. Na met de B-junioren nog begonnen te zijn met een gelijkspel tegen RES, 1-1,werden er in september alleen maar verder nederlagen geleden.

Doordat er bij de A-junioren enkele lang geblesseerden waren, werd er besloten dat ik tenslotte naar de A-junioren zou worden overgeheveld. Dat betekende dat ik niet meer twee wedstrijden in één weekend hoefde te spelen en op de zaterdag dus vrij was. Dit betekende tevens dat ik voor de zaterdag een baantje kon gaan zoeken om wat zakgeld te gaan verdienen. Dit werd ook wel noodzakelijk, omdat mijn vrienden Jan Coehoorn, Bert Meester en Jacob Visser, besloten dat we zaterdag middag wel konden gaan biljarten in de “Wildeman”.

Dus moest het eigenlijk wel een baantje zijn voor alleen de morgen. Nu dat kwam goed. Onze melkboer Rippen, woonde in de grote voormalige directeurswoning in de “Schoklandstraat”. De directeuren en andere leerkrachten uit de “Zeebuurt” waren voor een groot deel reeds allemaal vertrokken naar de nieuwe wijk “Lemstervaart”. Rippen, die was getrouwd met de moeder van Wiebe de Hoop, welke eerst deze aanvullingen deed, zocht een vervanger voor Wiebe voor zaterdagmorgen om met de oude kleine melkkar de veel grotere SRV wagen te bevoorraden. Ik werd aangenomen.

Dit had voor mij twee voordelen. Ik verdiende mijn zakgeld zelf en mooie bijkomstigheid was wel, dat ik hierdoor ook direct een excuus had om zaterdags morgens niet meer na hoefde te komen op school, zeiden mijn ouders. Daar was ik blij mee. Het was namelijk de gewoonte van J. Gelling om leerlingen die hun lesje niet voldoende kenden of hun huiswerk niet af hadden, ’s zaterdagsmorgen te laten terug komen op school om dat deel alsnog in te halen. Want als je bij J. Gelling het verknoeide. Was je nog niet klaar!

Dat ondervond mijn vriend Jan Coehoorn, die door wat voor omstandigheid ook, éénmaal vergat dat ie zaterdags moest terug komen. De maandags erna kon hij in de les van J. Gelling zijn vaste plaats achterin verlaten en mooi voor in de klas komen zitten, tegen het bureau van J. Gelling aan en elke les was hij de pineut met een overhoring. Daar was ik gelukkig vanaf.

Maar ook het bevoorraden van de grote melkkar ging niet altijd goed. Het was tenslotte nog de tijd van ijzeren kratten en glazen flessen. Dus zwaar! ’s Morgens hielp ik eerst de wagen vol te zetten, waarna ik dan opdracht kreeg om halverwege de morgen de door Rippen opgegeven hoeveelheden melk, yoghurt en frisdranken en bieren aan te gaan leveren ergens halverwege de route van die zaterdag.

Meestal was dat wel ergens in de Zuiderzeestraat. Ik had op één morgen de hele kleine kar met veel moeite volgeladen met allerlei kratten en was behoorlijk moe in de armen, zulk zwaar werk was ik tenslotte niet gewend. Nu was het zo dat Rippen op de “Nieuwedijk” zijn opslag had voor de kratten met flessen. Zo ongeveer tegenover waar kapper de Wrede zat. De weg was daar vrij smal en liep nogal rond, dat wil zeggen, het midden van de weg lag een stuk hoger dan waar de goten liepen. Ik reed keurig naar buiten, maar kon net de draai niet maken. Door een stukje achteruit te steken, dacht ik dat op te lossen. Helaas. Het voorwiel stond in de ene goot en de achter wielen in de andere goot. Geen beweging meer in te krijgen. Verkeer geblokkeerd en nauwelijks meer kracht in de armen om de kar te lossen, zodat hij lichter zou worden om weer op het goede pad te krijgen.

Tenslotte toch maar om hulp naar Rippen gegaan. Gelukkig was Wiebe vrij en samen met hem, nou ja, hij veruit het meeste zware werk verzettend, kwam het middenstuk van de melkkar weer vrij van de grond. Heb dit werk ongeveer een half jaar gedaan denk ik. Vooral in de winter als de straat glad was, moest je met deze driewieler ontzettend uitkijken en was er op de “Nieuwedijk” haast niet te rijden.

Het biljarten kon op deze wijze worden bekostigd. We moesten al wel redelijk vroeg aanwezig zijn, omdat zo rond een uur of vier de “oudjes” kwamen om te biljarten. Op één van deze middagen ben ik voor het eerst aan het bier gegaan. Na een kleine twee uur biljarten, waarin ik overigens niet uitblonk, ik kon de ballen maar moeilijk raken en effectballen had ik nog nooit van gehoord. Vliegende ballen kon ik wel produceren en een enkele maal belandde een door mij gelanceerde bal dan ook over de vloer. Stond het voor mij bedoelde glas bier nog half vol op de tafel naast het biljard. Ik vond het bier niet lekker! Daar is later toch nog behoorlijk verandering in gekomen. Vaak gingen we daarna nog even naar de “Laatste Stuiver” om een patatje te halen en dan naar huis.

Ondertussen overlijdt op 18 september, Jimmi Hendrix, bekend van hits als: “Hey Joe” en “All along the watchtower” en natuurlijk “Woodstock” op 27 jarige leeftijd aan een overdosis aan slaappillen. Bestond het “Wouda gemaal” bij Tacozijl, vijftig jaar en heeft in die tijd zo’n 20 miljard kubieke meter water uit de Friese boezem gepompt.

Radio Noordzee verdween na acht maanden al weer uit de ether, omdat men niet net als Radio Veronica wilde wachten op maatregelen van de Nederlandse overheid om het uitzenden van muziek vanaf de Noordzee te verbieden.

Terwijl er hard gewerkt werd aan de nieuwe Rijksweg 50 door het Tjeukemeer, zelfs zo hard dat er een tekort aan zand was op een gegeven moment omdat men niet op tijd de benodigde contracten had afgesloten voor de zandwinning. Komt midden in het Tjeukemeer de overspanning gereed over de doorvaart van de Delfstrahuizen kant van het Tjeukemeer, naar de Follegasloot.

Het werd de hoogste en grootste brug in Friesland, met een doorvaarthoogte van 12 meter en een totale lengte van 140 meter. En dat dan tweemaal, omdat de brug bestaat uit twee naast elkaar liggende gelijke bruggen. IJsselmeerbeton uit Lemmer heeft het beton gestort voor het eerste gedeelte, wat ruim een dag in beslag heeft genomen omdat hiervoor gebruik gemaakt moest worden van een noodbrug. De bekisting van deze brug zal in augustus weer worden gebruikt voor de tweede brug, die dan gereed zal worden gemaakt.

De gemeenteraad besluit om de strandtarieven die sedert 1955 niet zijn verhoogd volgens hen, maar ik weet nog dat je gratis het strand op kon en ik ben van 1954, dus ook toen sprak de politiek al niet altijd de waarheid, aan te passen aan de snel gestegen kosten voor investeringen in sanitair en parkeer gelegenheid. Welke laatste men uit praktische overwegingen gratis wil laten. De entree zal nu voor personen boven de 16 jaar, één gulden gaan bedragen en voor jongeren twee kwartjes.

Op school zijn we al weer aan de eerste vakantie toe. Nu hadden we met een groepje van een stuk of vijf afgesproken dat we Jan Hulzinga, conciërge van de Openbare Ulo, zouden vragen of we in de vakantie niet een dag in de gymzaal mochten om wat te tafeltennissen of basketballen. Dat vond Hulzinga wel een goed plan, want hij was gek met kinderen van de school en wij met hem en zeker bij de kinderen van de buitendorpen, omdat J. Hulzinga zelf van de Echtener Veenpolder kwam.

Hij stelde als voorwaarde dat we hem dan eerst even zouden helpen met het schoonmaken van de school. Dat was goed natuurlijk. “Kom maandag om 5 uur ’s morgens maar naar de school, dan kunnen we mooi vroeg beginnen”. Dus stonden wij maandag morgen om 5 uur bij het schoolgebouw aan de Zuiderzeestraat. Wie er was, geen Hulzinga! Nu woonde hij gelukkig voor ons, niet zover van de school, namelijk in de Urkerstraat tegen de oude Trambaan aan. Hij was zo ongeveer een buurman van mij. Dus togen wij naar zijn huis. Alles was nog donker en het duurde nog even voordat er een slaperig, maar gul lachend gezicht boven voor het slaapkamerraam verscheen. Hij had ons weer eens mooi tuk gehad de grappenmaker. Wij hebben een mooie dag gehad. De school was zomaar schoon en Hulzinga hielp ons met het opzetten van de diverse attributen en later op de dag ook weer met het afbreken ervan.

De donkere tijden naar het einde van het jaar kondigen zich alweer aan en het is eerst al in november dat de politiek voor vroeg vuurwerk zorgt. Na een studie van drie jaar ligt er een ingrijpende herverkaveling van de Friese gemeenten op tafel. Niet meer op z’n elf en dertigst, zoals een spreekwoord naar de Grietenijen verwees, maar terug naar 24 gemeenten.

Lemsterland, komt er nog redelijk ongeschonden uit tevoorschijn. Hoewel één van de alternatieve plannen was, Lemmer en Balk in 1 gemeente onder te brengen haalde dat plan de eindstreep niet en werd Lemsterland de kleinste Friese gemeente met plus minus 9500 inwoners, bestaande uit Lemsterland en aangevuld met stukken van Doniawerstal en Haskerland, inclusief vrijwel het gehele Tjeukemeer.

En dan valt er ineens een bom in het in deze tijd van het jaar stille vaarwater van de Lemster Sluis. Er verschijnen persberichten over een eventuele sluiting van de (oude) Lemster Sluis voor de recreatievaart, dit als gevolg van de financiële moeilijkheden van de gemeente Lemsterland.

E.e.a. is in gang gezet door de in zijn Haagse werkkamer gezeten minister van Binnenlandse zaken en zijn ambtgenoot van Financiën. Zij suggereren dat het nadelig saldo dat de Haven en Sluiswerken in Lemmer opleveren teniet gedaan kunnen worden door de sluis dan maar te sluiten voor recreatievaart en zo te besparen op personeelskosten. Blijkbaar hebben ze in Den Haag niet een plaatje van Lemmer gezien, bij hun geopperde ideeën.

Lemmer genoemd als één van de invalspoorten tot het Friese Merengebied in een neergelegde structuurschets, is ten dode opgeschreven als er geen bootjes meer door de Lemster Sluis zullen komen en dus ook niet meer door Het Dok en Zijlroede. Weg recreatie opbrengsten voor winkeliers en horeca. De gemeente protesteert dan ook fel. Verwezen wordt naar eerder verkregen subsidies voor aanleg van extra jachthavens van het Ministerie van Economische Zaken. Burgemeester en Wethouders krijgen het idee dat men in Den Haag wat bij elkaar langs werkt of een luchtballonnetje aan het oplaten is.

Na het uiteenspatten van dit vuurwerk, wordt er later weinig meer vernomen van dit plan. Tevens besluit de Lemsterraad dat de vuilstort aan de Veendijk moet sluiten en dat voortaan in de gehele gemeente het huisvuil in plastic zakken zal moeten worden aangeboden aan de nieuwe vuilophaaldienst “De Toekomst”.

Ondanks de beslommeringen van het voorbereiden op het eindexamen, het nu voetballen in Lemmer 1A-junioren als B-junior,met uit winst op Dronrijp 0-1 en thuis op WZS 1-0, GAVC 5-0 en LSC 1-0 en slechts één verlies partij thuis tegen Sneek 0-2, droom ik er ook nog steeds van om in een bandje te spelen. Het vlot wat dat betreft niet echt. Terwijl Kees de Bruin nu in “Atlantic Dream” speelt en andere oud groepsleden ook een eigen bandje hebben opgericht en een drummer en pianist zoeken, is het muzikale gedeelte waarvan Sipke Hulzinga en Japie Stuiver deel uit maakten weer geheel ineen gestort. Nu is mijn hoop gevestigd op mijn nieuwe vriendengroep, Jan Coehoorn, Bert Meester en Jacob Visser. Om samen met hen een band op te starten. De naam Bantam Cock leeft nog voort.

In deze maand zijn er in Lemmer ook drie bijzondere jubilea. Jan Oosterbaan werkt maar liefst 30 jaar! als kelner bij hotel “Het Centrum” in Lemmer en wie is hem daar niet eens tegengekomen in zijn zwarte maatpak en de eeuwige sigaret in de buurt. Ik zie hem zo nog lopen of zitten te verhalen over zijn belevenissen in die 30 jaar. Nu 53 jaar oud en nog lang niet aan pensioen toe, vierde hij met zijn vrouw, met wie hij deze maand ook 25 jaar getrouwd is, samen met familie en genodigden uit de horeca wereld en kennissenkring, dit heugelijke feit in gebouw “Us Thus” in de Schans.

Er was nog een jubilaris en wel het raadslid Anne Visser, die er een zilveren, dus 25 jarig jubileum in de Lemsterlandse Raad voor de CPN op had zitten. Hij werd toegesproken door burgemeester Faber en bedankt voor zijn 25 jaar in dienst van de gemeenschap. Hij noemde dit een sporadisch voorkomende gebeurtenis, waarin Visser door zijn standpunten er wel eens alleen voor kwam te staan. Dat dit niet altijd gemakkelijk is geweest kwam ik uit de verhalen te weten die ik bij hen thuis hoorde als ik weer eens bij mijn vriend en hun zoon Jacob op bezoek was. Lid zijn van de CPN, was zeker in de begin jaren na de oorlog niet altijd gemakkelijk en je werd om het maar simpel te zeggen, een beetje in de gaten gehouden.

Anne Visser als vader en raadslid niet alleen, de kinderen waren min of meer gedwongen Lemmer te “ontvluchten” om in het westen van het land als onbekende personen een nieuw leven op te bouwen. Werk voor hen was in de regio niet zo vanzelfsprekend als kind van een “communist”. Dit ondanks dat A. Visser altijd klaar stond voor de minder bedeelde of in de problemen gerakende inwoner van Lemmer.

De tachtig jarige Jan Sonsma zijn slagerij aan de Kortestreek is er nu vijftig jaar en hoewel de slagerij reeds is over gegaan op de jongere generatie, is hij zelf nog bijna dagelijks aanwezig. Hij beëindigde het vraaggesprek met de journalist met de volgende uitspraak. “Toen ik in Lemmer begon waren er maar liefst tien slagers en nu nog slechts een stuk of vijf. Terwijl de mensen meer vlees eten, dus ik moet nodig weer aan het werk.”

Door het gereedmaken van het parkeerterrein voor het strand op de plek van de ijsbaan, zal er deze winter geen gebruik gemaakt kunnen worden van de ijsbaan bij een eventueel invallende winter en zal er uitgeweken moeten worden naar het IJsselmeer. En dan valt nog het doek voor “De Tweeling” zoals de panden Langestreek 1 en 2 in de Lemster volksmond beter bekend staan. Een krappe meerderheid in de raad is voor afbraak van de panden die “oudheidkundig reeds onherstelbaar vernield” worden genoemd. In deze jaren zag men nog niet veel in restauratie en tientallen jaren later zal er door oud Lemsters nog steeds worden gesproken over een verlies voor Lemmer.

December is ook nog tot aan de kerstdagen met voetbal gevuld. In een boeiend treffen met Joure 1A wordt gelijk gespeeld en wordt Black Boys 1A verslagen. Vlak voor de winterstop is er dan het beker treffen tussen Lemmer 1A en CVVO 1A.

Wetende dat bij de B-junioren beide elftallen aan elkaar gewaagd waren, maakte de leiding van het eerste elftal van Lemmer onder leiding van dhr. P. Burgers een ernstige fout om aan de vooravond van het eerste treffen een deel van het A-junioren elftal deel te laten nemen (min of meer verplicht) aan een zware conditie training in de Gaasterlandse bossen, onder de leiding van de net in Lemmer neergestreken schaatstrainer Klaas Visser.

Het springen over horden en het rennen in het zachte gladde bos was niet bevorderlijk voor de benen van de Lemster spelers. Voor de wedstrijd zorgde Hielke de Groes nog voor de nodige hilariteit door met een heuse massage machine in onze kleedkamer te verschijnen om de stijve spieren enigszins los te maken. We verloren van een sterk en zeer gemotiveerd CVVO 1A met 1-2. Pas in februari van het volgend jaar zal de return plaatsvinden op het veld van CVVO.

Tussen door was Sinterklaas gekomen en verdwenen. Was ik weer een jaar ouder geworden, 16 alweer. Nog net voordat de winter er in kan vallen, komt op het strand, nadat er vorig jaar een nieuw strandpaviljoen was neergezet nu het nieuwe toiletgebouw, inclusief een EHBO-ruimte gereed. Naast de nodige kleedboxen zijn er voor zowel de vrouwen als de mannen ook 2 douches aanwezig. Zo kan het komende zomer seizoen met het volste vertrouwen tegemoet worden gezien en zijn er na vele jaren zonder, eindelijk voor zo’n druk bezocht strand, faciliteiten aanwezig, die bij zo een strand horen.

De gemeente heeft het aan het eind van het jaar druk met meerdere zaken. Na een overeenkomst te hebben gesloten met de eigenaar van de grond, gelegen tussen voormalige trambaan en de nieuwe rondweg, de familie van Andringa de Kempenaer, heeft de gemeente nu eindelijk alle grond in bezit voor de aanleg voor plan Lemmer West. Zodat het uitzicht vanuit onze woning aan de Urkerstraat nog drastischer zal veranderen dan het al deed bij de aanleg van de Rondweg.

Tevens heeft de gemeente ingestemd met het laten bouwen van het “Viking bungalow park” wat nog voor de komende bouwvak vakantie aan de Plattedijk, tussen de Lemster camping en het stoomgemaal moet verrijzen. Maar liefst 83 zomerbungalows, alsmede een hoofdgebouw met daarin een kantine en een z.g. solarium. Voorwaar een behoorlijke uitbreiding van de recreatie mogelijkheden in Lemmer.

En zo belanden we op oudejaarsavond die ik nu nog traditie getrouw thuis uitzit, al is het ditmaal wel met een biertje, wat al beter begint te smaken. En natuurlijk na twaalf uur nog even de Lemmer in om te kijken naar het vuurwerk en vrienden te ontmoeten.