Het nieuwe jaar begint als ik rennend op de Polderdijk aankom, nog even zitten pokeren met Jacob Visser, Bert Meester en Jan Coehoorn en toen de Lemmer in. Licht, rook en knaleffecten. Daar andere vrienden en vriendinnen ontmoet en met de hele keppel van het ene huis naar het andere. Het werd een latertje zoals gewoonlijk.

In het voormalige badhuis aan de Zuiderzeestraat, dat begin vorig jaar werd gesloten wegens te weinig animo, komt een groot leslokaal voor de Openbare Mavo, daarmee kan men het noodlokaaltje in de kleuterschool “de Aak” verlaten, daar men ook daar door de aanloop van leerlingen uit de Lemster nieuwbouwwijk “Plan West”, ruimtegebrek heeft.

Begin deze maand deed ik, als A-junior, mee aan de FVB-cross in Gaasterland. Ik had in de weken hiervoor getraind door naar Follega over de oude trambaan heen en terug te rennen. Dus in mijn gedachten was ik goed voorbereid. Die zaterdags gingen Nanne Samplonius en ik met Peter de Lange mee in de auto naar Gaasterland. Samen warmlopen en toen moest het gebeuren. Als vuurpijlen schoten mijn concurrenten weg. Ik schrok me rot en dacht in mijn naïviteit nog van, ik haal jullie straks wel weer in. Ik lag dus direct op de laatste plaats en ben daar ook niet meer vandaan gekomen. Ze haalden me bijna een ronde in, maar net toen ik begon aan mijn derde rondje van 2,2 km, finishten de eersten reeds vlak achter mij, maar ik heb het uit gelopen. Na de tijd wat bier in de Tropenfauna waar de prijsuitreiking was. Nanne Samplonius werd 2e bij de A-junioren en Peter de Lange, bij de senioren 10e. Het was een goede les voor mij, conditie te laag, wedstrijd inzicht geen, snelheid te laag.

Na de Kerstvakantie begon ook de school weer en wederom was men verbaasd mij nog terug te zien, overgaan was al haast onmogelijk geworden, maar ik bleef omdat mijn ouders anders de studietoelage moesten terugbetalen. Deed dus een beetje college lopen. Veel ouwehoeren en de boel een beetje gezellig houden.

De maand januari vloog voorbij. Bantega was nog steeds mijn zaterdagochtend route van de PTT. Op de zaterdagavonden waren we na het vertrek van Jacob Visser naar Groningen, weer met z’n drieën, Bert Meester, Jan Coehoorn en ik werden berucht en bekend onder de naam “De 3 musketiers”. Op een avond dat mijn vader en moeder niet thuis waren. Zaten we bij mij thuis en moesten er dames bij gehaald worden. Toen die in de Lemmer waren gevonden en onder voorwaarde dat wij ze thuis zouden brengen wel mee wilden, was dat ook weer geregeld. De gewenste gezelligheid kwam echter niet, de dames dachten alleen aan het vervoer naar huis en toen werd door mij aan hen de legendarische vraag gesteld. “Wat vinden jullie van de hond in de samenleving?” Het sloeg nergens op, maar brak wel het ijs en werd het toch nog gezellig. Ook het voetbal stond weer op het punt te beginnen en we gingen voor het kampioenschap. Aan het eind van de maand werd mijn vader ziek en hij moest het bed houden.

Begin februari lagen mijn vader en moeder allebei ziek te bed en op de verjaardag van mijn broer Jelle op 2 februari, hebben we ze allebei eerst naar beneden gebracht zodat ze in ieder geval makkelijker bij telefoon en andere spullen konden. Daarna ben ik alleen naar de verjaardag gegaan en daarna nog de Lemmer in.

Toen ik op 4 februari uit school thuiskwam, stond de ziekenauto bij ons voor de deur en ik kreeg nog net mee dat mijn vader met spoed naar het ziekenhuis moest omdat hij bloed op gaf en het erg benauwd had. Hessie de vrouw van mijn broer Jelle ging mee naar het ziekenhuis waar hij direct aan het zuurstof kwam te liggen en bleek dat hij een zware longontsteking had en een allergische reactie had op de penicilline.

Het leven draaide evenwel gewoon door en bij de PTT kreeg ik een andere route. Deze ging vanaf het postkantoor via de Schans, Vissersburen en Polderdijk naar Follega en terug. Ook deze route moest ik eerst leren kennen en ditmaal waren Tjitte de Boer en Sjoerd Coehoorn mijn mentoren.

De raad van Lemsterland had het maar druk met de inrichting van grond gebieden in en rondom Lemmer. Het eerder geplande grote recreatiepark. Onder de naam “Friesland Park” ging voorlopig van de baan, omdat de Gedeputeerde Staten geen goedkeuring gaven aan de verkoop van de benodigde grond aan een projectontwikkelaar, om daar 370 woningen te bouwen, deels vaste, deels recreatieve bewoning. Met een grote jachthaven voor 400 honderd boten. Wel werd in de raad met een kleine meerderheid het besluit genomen om in het bestemmingplan “Lemstervaart” ook een deel van de grond, voor industrie te bestemmen. Dit vooruitlopend op het geplande industrieterrein “Lemsterhoek” in de volksmond “de Aap” ten westen van de Prinses Margriet sluizen.

De film “Turks fruit” draaide in Lemmer en de Helling was afgeladen vol. Jan Coehoorn was jarig en vierde zijn verjaardag in de Viking. Ik kreeg die avond kennis aan Wilma en verlangde al naar het volgend weekend. Maar het lot had wat anders voor mij in petto. Ik werd ook ziek, ook een zware longontsteking. Dat kwam behoorlijk slecht uit, omdat Jan Coehoorn en ik met carnaval naar Den Bosch zouden gaan en daar dan tevens een bezoek zouden brengen aan Gus en Joyce, onze vakantievrienden van op de “camping Appelhof” te Terschelling, vorig jaar.

Ik had het geluk dat mijn moeder inmiddels weer redelijk hersteld was en mij dus kon verzorgen. Of heeft ze door moederlijke instincten die sterker waren dan haar ziek zijn, zichzelf weggecijferd voor mij? Ik lag dus hele dagen boven op bed en begon met het maken van potloodtekeningen in een schetsboek. Eerst tekende ik een portret van mijn vader na, van een foto en later op dezelfde wijze, een portret van mijn broer Sake, wat ik maakte op zijn verjaardag, waarheen ik met de auto heen en terug werd vervoerd. Mijn vader lag nog steeds in het ziekenhuis en ikzelf had maar liefst twee penicillinekuren nodig om er weer bovenop te komen. 

Heit

Sake

De eerste week van maart gebruikte ik om weer op krachten te komen en te wennen aan de buitenlucht. Dat viel eerst nog niet mee. Het plan was om even vanuit onze woning in de Urkerstraat, naar het centrum van de Lemmer te wandelen, maar ik was blij dat er na 500 meter een lantaarnpaal stond waar ik mij aan vast kon houden. Direct maar weer terug. Na een week ging het gelukkig beter en kwam het “normale” leven weer op gang, keek bij het trainen, ging weer naar school, aan het werk bij de PTT en zelfs een bezoek aan de Viking werd al weer gedaan, hoewel tegen de wil van mijn moeder, maar ja de liefde wachtte.

De gebroeders Sterk, verplaatsen hun palingrokerij vanaf de Emmakade, waar het al een kleine honderd jaar bestaat, naar een moderne “visfabriek” op het industrieterrein aan de Vuurtorenweg, waar al twee jaar hun diepvriesafdeling was gevestigd. Met deze verhuizing is tevens een grote werkgelegenheid voor Lemmer veiliggesteld.

Bij herziening van de gemeentegrenzen, wordt er voorgesteld om het nu nog bij Haskerland horende Delfstrahuizen bij Lemsterland te voegen. Op 14 maart vindt Harry Oosterdijk het eerste kievitsei van de gemeente Lemsterland en wij begonnen thuis aan de tweede helft van onze competitie, met een gelijkspel 2-2 tegen Gorredijk 1A. De week erop, wonnen we wederom thuis met 2-1 van de huidige koploper, Oosterwolde 1A

Dan ineens komen er verontrustende berichten in de pers, “De Houtmolen” gaat sluiten. Dat is een klap voor de werkgelegenheid in Lemmer. Naar het zich laat aanzien, kan het personeel allemaal bij Halbertsma in Grouw aan het werk. Hetzij door te verhuizen of elke dag heen en weer pendelen. Het meer dan honderd jaar oude bedrijf, was in 1934 door Halbertsma overgenomen. De sluiting is een direct gevolg van de sterke terugloop van de orders in de emballagesector, die in Lemmer werden uitgevoerd. In de gemeenteraad werd met misnoegen gereageerd op het feit dat de gemeente totaal niet gekend en betrokken was bij het besluit om dit voor Lemmer belangrijke bedrijf te sluiten. Terwijl er in 1970 nog sprake was van plannen voor nieuwbouw.

Dat het in de liefde soms vreemd kan lopen bleek nu ook weer eens, ik had met Wilma afgesproken elkaar in de Viking te ontmoeten maar ze kwam niet. Anja wilde mij wel troosten en dat liet ik maar graag gebeuren. Zat een hele week in twijfel over Wilma of Anja. Zelden had ik wat met meisjes en nu moest ik ineens een keuze uit twee maken.

Toch sprak ik nog af met Wilma, om elkaar zaterdags in de Viking te zien. Wilma verscheen weer niet en zo werd de keuze eigenlijk voor mij gemaakt. Bracht Anja naar huis en we stonden nog een hele tijd te praten in het fietshok van de Landbouwschool. 5 uren later stond ik weer op een voetbalveld, we wonnen met 1-0 thuis van HDT.

De kieviten zijn er weer en het bloed stroomt weer sneller. Op vrijdag 29 maart ging ik met Wiebe Dijkstra van de Polderdijk en zoon van de conciërge van de huishoudschool te eierzoeken. Op de fiets gingen we samen richting Bantega, zochten hele stukken af en vonden tenslotte aan de Middenweg in de buurt van nummer 138 in een weiland 1 kievitsei. Mijn eerste dit jaar. Tenslotte fietsten we via Oosterzee-Buren naar Follega en vandaar naar de trambaan, daar trapte ik de trapper van mijn fiets en moest dus helemaal naar huis lopen. Van eieren zoeken kwam niet veel meer.

De “nieuwe” Lemsoos aan de Lange Streek wordt na een grondige verbouwing van de voormalige sigaren fabriek cq. Ulo-school, geopend. Een ruime zithoek, een dansvloertje, een bar en er is zelfs een ruime keuken ter beschikking. Samen met de Lemsoos leden luisterde Burgemeester Faber, bij de opening naar de muziek van de Nederlandse band Ekseption.

Op school maakten we ons op voor de paasvakantie. Maar eerst was er nog de gezamenlijke sportdag van de noordelijke Mts-scholen. Die ditmaal in Sneek werd gehouden. Op school werden we ontvangen met koffie, daarna naar het voetbalveld. We speelden 2x gelijk en wonnen er 1. En net deze wedstrijd was beslissend om in de finale te komen. In deze wedstrijd mocht ik het geluk proeven om als “El Frommel” het winnende doelpunt te maken. Kampioen dus. ’s Avonds nog wel even bij trainen wezen kijken, maar door vermoeidheid en de alcohol niet getraind.

ABBA won het songfestival met “Waterloo” en wij speelden op een warme voorjaarsdag in Irnsum tegen de plaatselijke junioren 1A. We wonnen met 1-4 maar het was niet best voor het doelsaldo. En deze uitslag tegen het zwakste team uit de competitie zou nog vervelende gevolgen hebben. Maar dat wisten we toen nog niet. Ondertussen ontwikkelde ik mij tot een gewild stukjes schrijver over onze belevenissen op het voetbalveld.

“Volksbelang” wil nog 40 woningwetwoningen laten bouwen in Lemmer-West. Kondigt ook de start van de nieuwbouw in de Parkstraat aan, waar veel animo voor is. Aan de Plattedijk, op de plek van de nu omgebouwde boerderij bij de brug over het stroomkanaal naar het Ir. Woudagemaal, opent burgemeester F. Faber, jachthaven “Iselmar” van Ennia Recreatiebedrijven. Bijzonder was dat 3 parachutisten ondanks de harde wind een perfecte landing maakten, om de sleutel te brengen. Als eerste grote jachthaven in Friesland is de haven voor 240 ligplaatsen voorzien van drijvende steigers. Op de steigers is desgewenst elektriciteit aanwezig en in de voormalige boerderij is naast een kantoor ook een ruime supermoderne sanitaire voorziening aangelegd.

Op 12 april wordt er weer een oomzegster van mij geboren. Thea Monique is de dochter van mijn broer Jelle en zijn vrouw Hessie. Kort daarop schreef ik een gedichtje over deze gebeurtenis.

De zondags wonnen we met 6-0 van de koploper Olyphia. Het enige vervelende was dat ik als spits zelf niet scoorde. ‘s-Middags zagen we in Joure, Lemmer 1, middels een 1-1 gelijkspel, promotie naar de tweede klasse KNVB behalen.

De paasvakantie was begonnen en ik was eigenlijk elke dag wel in de landerijen te vinden om kievitseieren te zoeken. Op een zaterdagavond voor alweer een belangrijke wedstrijd met ons 1A team, hielden Jan Coehoorn, Bert Meester en ik weer eens een ouderwetse zuipavond. In de Viking werd het één groot feest. Zingen, hossen, drinken en zweten, opruien en pissen. Vooral de boerendochter van Ivan Heylen deed het uitstekend. Op het laatst met de slippers op de tap het ritme mee slaand. Ineens misten Jan en ik, Bert. Terwijl we hadden afgesproken bij hem nog een afzakkertje te drinken. Bij Bert thuis zagen we hem wel met een vrouwelijk persoon op de bank bezig, maar binnen werden we niet gelaten. De buurt nog wat wakker gemaakt en toen als afsluiting bij de snackbar van Faber nog een kroketje mosterd gehaald. Daar kreeg ik de klap van de man met de hamer. Op weg naar huis nog een tijdje in plantsoen bij de openbare Mulo gelegen, hoelang? Geen idee, ik lag ‘s morgens in bed en de kleren onder aan de trap.

En ja om 9 uur ging de wekker, voetballen in en tegen Surhuisterveen. We speelden met 10 man natuurlijk, was blij dat ik wat zag. Het werd tenslotte een 0-1 overwinning voor ons

De week erop hadden we minder moeite met Stanfries 1A uit Appelscha en versloegen we hen in de uitwedstrijd met 0-4. Hierna moesten we nog twee wedstrijden spelen en stonden we gelijk aan kop van de ranglijst, samen met Oosterwolde 1A. We wonnen uit moeizaam van Oerterp met 2-3 en de week erop was al de return. Die we met maar liefst 5-0 wisten te winnen. We hoopten op een beslissingswedstrijd nadat bleek dat ook Oosterwolde was blijven winnen. We misten op 3 doelpunten na het kampioenschap, waarmee ik als aanvoerder van Lemmer 1A, graag mijn jeugdperiode had willen afsluiten. Het heeft helaas niet zo mogen zijn. En nu bleek dan ook dat de magere overwinning op laagvlieger Irnsum, ons de das om te hebben gedaan. Daarmee kwam een einde aan een mooi seizoen onder de bezielende leiding van trainer Tjitte de Boer en leider Schelte de Vries en ook aan mijn jeugdvoetbal, immers volgend seizoen was ik senior.

Bert Meester is als vrijwilliger bij de marine gegaan. Heeft voor 6 jaar getekend en heeft het naar zijn zin. Het is deels een vlucht van huis. Het einde van mijn schoolloopbaan nadert nu snel. We hadden weer es een week voorjaarsvakantie van school, waarschijnlijk mijn laatste vakantie als leerling. En de PTT bood me de hele week werk. Ik trok nog steeds met Anja op. In de weekenden naar de Viking. Vaak eindigend in lange gesprekken bij het thuisbrengen. Gingen bij elkaar op visite, maakten kennis met wederzijdse ouders en bleven eten bij elkaar. Maakte voor haar een legpuzzel, die ze voor haar school moest maken en ik spijbelde een middag van school om samen in Sneek te gaan winkelen. Na bij restaurant v.d. Wal wat gegeten te hebben, de stad in, winkel in, winkel uit. Anja hield broekjes en bh-tjes omhoog en dan maar vragen wat ik ervan vond. Later nog een pop wezen kopen die ze nodig had voor school. We deden net of die voor ons kind was, lamme kaken van het lachen. 

Voetbalvereniging Lemmer benoemde H. J. Poortvliet uit Drachten als nieuwe trainer voor de eerste en tweede selectie. De benoeming was niet geheel van gevaar ontbloot, omdat iemand van het bestuur had vergeten de ontslagbrief van de huidige trainer, de heer S. de Jong uit Sneek, op tijd op de post te doen. Zodat de heer de Jong de brief twee dagen te laat ontving. Blijkbaar is deze zaak, later in der minne geschikt.

Eindelijk is er groen licht voor het realiseren van een internaat voor schipperskinderen. Een en ander is opgenomen in het scholenbouwplan 1974-1976 van de regering. Nog niet vast staat waar het internaat gaat komen, maar het stichtingsbestuur heeft zijn oog laten vallen op een terrein aan de Zijlroede, ongeveer daar waar de oude trambaan de Zijlroede kruiste. Dichtbij scholen en strand en liggend aan een vaarwater, wat men erg passend vindt voor een internaat voor schipperskinderen. In hetzelfde scholenbouwplan staat ook de Koningin Wilhelminaschool vermeldt, zodat daar de vlag uit kon om de huidige school die stamt uit 1922 te vervangen door een modernere uitvoering. 8 lokalen en een grote gemeenschapsruimte staan op de planning.

Eindelijk kon ik de school verlaten, de studiebeurs was veiliggesteld. Zo toog ik nog één keer naar de MTS aan het Perk in Sneek, om afscheid te nemen van bepaalde leuke leerkrachten en natuurlijk van de ontzettend leuke klas. Ook om mijn scriptie van “de Beatles” en de overall op te halen. Mijn schoolleven zat erop. Toen niet wetende wat er later allemaal nog met scholen in mijn leven zou komen.

Solliciteerde bij de PTT als loketbeambte. Mocht langs komen in Leeuwarden voor gesprek, wat werk inhield en wat de eventuele verdiensten zouden zijn. Twee weken later moest ik nog eens langskomen voor een psychologische test. We vierden met z’n allen mijn vader zijn 67e verjaardag. Ook was ik weer controle bij de avondvierdaagse. En het Wereld Kampioenschap voetbal in Duitsland was begonnen. Nederland speelde in de poule overtuigend en won met 2-0 van Uruguay, speelde 0-0 tegen Zweden en won vervolgens met 4-1 van Bulgarije en ging door naar de volgende ronde. Trok er in deze tijd veel met Anja op uit. Veel wandelen en praten. Zo kwamen we op een middag ook bij Jan Coehoorn terecht en haalden we herinneringen op aan Terschelling en hadden alvast voorpret op de komende vakantie met Jetze (Katz) de Haan naar Spanje.

Naar het eind van de maand juni toe ging ik, weer met mijn buurjongen Jan Koehoorn werken bij boer Burgers aan de Lemsterweg, eerst bij zijn schoonzoon in de suikerbieten, onkruid wieden. Later bij Pietje Burgers zelf, het slopen van een oude schuur om ruimte te maken voor een nieuwe en natuurlijk ook weer in de bloembollen. Bollen rooien, spoelen, pellen etc. De boer is erg fanatiek en kijkt er streng op toe of we wel hard genoeg werken. Voor het eerst van mijn leven trekker gereden. Groot feest voor de anderen, want ik had nergens verstand van en de anderen legden mij de gang van zaken ook niet uit. Wist dus nauwelijks hoe de versnelling werkte en wist niet waar de rem zat, gelukkig kon een ander nog net op tijd op de trekker springen om te voorkomen dat ik de sloot in reed.

Ik kreeg bericht dat ik was ingedeeld bij de 1e selectie van de v.v. lemmer. Het lijkt erop dat we René van der Horst kwijt gaan raken als keeper van de v.v. Lemmer, aan sportclub Heerenveen. Dit wordt later weer teruggedraaid, omdat men bij Heerenveen denkt, zo een goede keeper te kunnen krijgen op amateurbasis. Bij de v.v. Lemmer zijn er grootse plannen om de oude houten tribune te gaan vervangen door een groter exemplaar. Waarbij de voetbalvereniging denkt aan een tribune voor 750 toeschouwers, vindt de gemeente 400 zitplaatsen voldoende en zeggen zij een financiële bijdrage van 5000 gulden toe. Daarmee de weg vrij makend om ook Provinciale steun aan te vragen. Door zelfwerkzaamheid moeten de kosten binnen de perken worden gehouden.

Afbericht van de PTT op mijn sollicitatie als loketbeambte. Het was toch al niet zo’n gelukkig eind van de maand voor mij, eerst kreeg ik op weg naar de boer een lekke band en de zaterdags erop, bij het bezorgen van de post, liep mijn voorwiel eruit. We gingen nog eens het IJsselmeer op met de grote rubberboot van Jan Coehoorn, samen met Bert Meester. Blijkbaar kou gevat of smerig water binnen gekregen. Ziek. Het Nederlands elftal bleef voortvarend door gaan op het WK-voetbal. Eerst werd Argentinië met maar liefst 4-0 aan de kant gezet en daarna de DDR met 2-0 en zat Nederland inmiddels uitgeroepen tot de grote favoriet in de halve finale.

Zo begon juli. Ik was nog niet geheel hersteld. Haalde op het gemeentehuis mijn paspoort. In een ontzettend harde wedstrijd wist Nederland met 2-0 van Brazilië te winnen en kon zich op gaan maken voor de finale tegen thuisland Duitsland. Ik keek de finale bij Anja thuis, samen met haar vader. Liep daar, net als bij zovele andere landgenoten toch wel een klein trauma op. We waren sterker en stonden binnen 2 minuten met 1-0 voor door een snoeiharde penalty van Johan Neeskens. Maar in het verloop van de wedstrijd lachte het geluk de Duitsers steeds meer toe. We verloren tenslotte met 2-1 en ik herinner me nog de woorden van de verslaggever, “zijn we er toch ingetuind”. Natuurlijk de smoor in, nog wel een biertje met Anja wezen kopen bij Frans de Witte. Voelende dat onze “relatie aan het veranderen was”.

Lemmer maakt zich op voor de Lemsterweek, met optredens van Livin’ Blues, BZN, Earth and Fire, Supersister en de Dizzy Man’s Band en ik koop de lp “Hoe sterk is de eenzame fietser” van Boudewijn de Groot.

Schrijf mij in voor een uitkering RWW (Rijksgroepsregeling Werkloze Werknemers). Deze zal echter pas per 1 oktober in kunnen gaan, doordat mijn ouders nog kinderbijslag van mij ontvangen. Ik ga met Jan Coehoorn en Jacob Visser en een krat bier, met een klein rubberbootje, buitengaats. Om naar het skûtsjesilen te kijken, we hadden houden en keren met de harde wind.

Elke avond zwierven we even over de kermis, waar Anja mij zover kreeg ook nog in de zweef te gaan en daarna doken we met z’n allen de Viking in. Het zijn de laatste dagen voordat ik drie weken op vakantie zal gaan. De laatste avond voor vertrek nam ik afscheid van Anja, met het gevoel dat dit het definitieve afscheid was tussen ons. Lemmer met Sytse Hobma aan het helmhout, wordt dit jaar vijfde in de eindstand van het skûtsjesilen 1974, achter kampioen Tjitte Brouwer van Heerenveen.

En dan is het eind juli en vertrekken Jetze de Haan (onze chauffeur), Jan Coehoorn en ik als “drie blije rijders”, zoals de slogan luide bij het automerk wat we reden. David Bowie schalde uit de cassette en voor Utrecht hadden we al een lekke band. Met schroevendraaier en waterpomptang vervangen, jaja. Via Antwerpen en Brussel naar de Franse grens. Iedereen mocht doorrijden maar wij met ons lange haar natuurlijk niet. Kregen nog geen stempel in paspoort ook niet. Smoor in. Bowie werd afgewisseld met Neerlands Hoop, waarbij Whisky het hondje van de sheriff, de favoriet was. Via “Route du Sud” naar Parijs en daarna van de grote weg af. Onze eerste slaapplaats was Dordives. Camping zoeken, geen beheerder in de buurt, wel een briefje op de deur wat wij vrij vertaalden in “Ik ben op de camping, de groeten”. Plekje gezocht, maar problemen, Jetze had de haringen vergeten. We kookten zelf, soep uit blik en gebakken eieren. ‘s Avonds in het dorp, in een oud café gezeten en enkele “bierres” genuttigd, die we wegens wantrouwen steeds direct moesten afrekenen.

Via Monargis, Nevers naar Moulins. Door de bergen, toch wel een belevenis voor een eenvoudige jongen uit Lemmer, die nog nooit hoger was geweest dan de Vaalserberg. Gannat, Clermont Ferront en Issoire, tanken, St Floor. Om 8 uur kwamen we aan in Millau. Bij de receptie van de camping weer ontzettend gelachen. Alle talen gebruiken om ons verstaanbaar te maken, ook bij het kopen van eten en boter, Jetze de Haan dacht dat ze hem een Beurre (mannelijke kat) aan wilden smeren. Lekker douchen was wel nodig. Cafeetje, biertje en flipperen, toen we nog wat wilden eten bleek alles al gesloten, dan maar met sneetje brood de slaapzak in.

In Lemmer komt het bestemmingsplan “Lemmer-noord” aan de orde. De raad van Lemsterland ging in principe akkoord met het door burgemeester en wethouders voorgestelde plan. Wat behelst dat het plan een ruime en moderne opzet krijgt: veel groen, waarvoor de voormalige trambaan als historisch gegeven aanzet vormt, losse waterpartijen en woongebiedjes. Een nieuw dorpsgedeelte waar wonen, spelen en recreëren een belangrijke plaats in zullen nemen. Om geluidshinder te weren, zal langs de Rondweg een beplante geluidswal worden opgeworpen. Tevens wordt er gedacht aan een voetgangerstunneltje onder de Rondweg door te maken, om de inwoners het contact met de oudere delen van Lemmer te laten behouden.

We konden de Frans-Spaanse grens zonder problemen oversteken. Even wat eten, vet kippetje, patat en het wegspoelen met bier natuurlijk. Geld omwisselen. Nu zijn we rijk. Duizenden peseta’s. Wat een papierberg. Nu weer de grote weg richting Lloret de Mar. Opeens zag je het liggen, mooi aan zee, tussen de bergen en de Middellandse zee, echt blauw. Tent opzetten viel tegen, de grond was keihard maar waar een wil is. Daarna naar het strand om het zweet van ons af te spoelen in de zee. Het water is doorzichtig en helder, maar volgens Jetze de Haan, brein en brein zout. Dat werd al snel onze nieuwe uitroep, samen met de “tar en de tar” voor de hitte. Na het eten, Lloret verkennen. In een Engelse pub, het “Watney House” gezeten, helaas loopt de muziek een beetje achter, bier niet lekker, dus aan de Cuba libre.

We gaan een dag naar Barcelona. Langs de kust met uitzicht op de Middellandse zee. In de stad kwamen we tenslotte vlakbij het standbeeld van Columbus uit. Toen door de stad gelopen naar een groot warenhuis, waar we wat wilden eten. Moest je een nummertje trekken, wij zaten natuurlijk al zonder nummertje uitgebreid aan een tafeltje. Toch lekker gegeten. Wat een drukte en warm. Bleek achteraf, dat onze auto op een parkeerterrein van de douane stond, gelukkig zonder problemen weer weggereden en goed bewaakt geweest.

We vulden onze dagen met, “A la Playa”, naar ons barretje. Er loopt ook een joviale Spanjaard ijs te verkopen. “Lekka, lekka” wij hebben hem al snel wat Nederlandse woorden erbij geleerd. “Lekka, Lekka, niet te vrete”. Eten bij “Hof van Holland”. Bij komen in de tent met Bowie en Whisky. En weer stappen. Naar discotheek “Maxim” entree F 7,50. Spiegels, draailampen, strobioscooplampen, warm en stampend druk. Hoeren die om klanten zoeken, fotografen die je voor een lief sommetje wel op de foto willen zetten. En F 5,00 voor een glas bier.

Op zoek naar sigaretten, de shag is opgeraakt. En die was hier niet te koop. Dan maar sigaren. Op de camping muziek luisteren, Bowie, Neerlands Hoop en Radio de Barcelona, Canal douzze.

Op een avond naar een voetbalwedstrijd tussen Lloret en FC Amsterdam. Lichtmast kapot, ruwe wedstrijd er werd zonder grensrechters gespeeld. Nadat Amsterdam gelijk was gekomen en de keeper tot halverwege het veld kwam om de doelpuntenmaker te feliciteren scoorde Lloret vanaf de aftrap terwijl de keeper nog onderweg was naar zijn doel. Na afloop nog een drankje halen in hotel “Mar Y Vela”, daar zitten ouwehoeren met Duitsers over de wereldcup en zij maar zingen dronken als apen. “Deutschland hat den Welt bokaal”, werd er pissig van.

Laatste dag, strand “ons” barretje. “Hof van Holland” eten, vroeg naar “Mar Y Vela” ging hurry up. Er is wat afgelachen en gezongen, de drank vloeide overmatig en na sluitingstijd met nog een klein ploegje naar discotheek, “St Tropé”. Was nog fit, maar na de wandeling weer de warmte van een discotheek in ging het mis. Nog 1 drankje genomen maar zag wel 4 paartjes dansen terwijl er toch echt maar 1 paartje aan het dansen was. Al waggelend en slingerend in m’n eentje, dwars door Lloret, terug naar de camping, hoe ik er ben gekomen, geen idee, zal wel iets met duiven en richtingsgevoel te maken hebben gehad.

Terug naar huis. Onderweg op een grote parkeerplaats aan de grote weg tussen Nimes en Lyon geslapen, Jan Coehoorn en ik in de open lucht en Jetze de Haan op de achterbank van de auto, kijkend naar de lucht zag ik miljoenen sterren en er vielen er bij bosjes uit de lucht. Dus maar een paar wensen gedaan.

Het was tempo maken op weg naar huis, dus rijden, rijden en rijden. De oude fiat hield het vol. Bij Parijs van de grote weg af en de stad in. We vonden “de Eifeltoren” aan de hand van de stand van de zon. Daar even gezeten, foto’s gemaakt en terug naar de auto en de stad weer uit. Ging niet makkelijk. Het lukte niet, dan maar achter Belgen aan, bleken allemaal in de stad te logeren, Franse politie heb je niks aan en de Fransen zelf ook niet. Gelukkig was er een motorrijder die ons de stad uit bracht en zo kwamen we weer op de route du Nord terug.

Via Creil, waar we een pilsje pakten in het dorpscafé, op weg naar de Frans-Belgische grens. Bij het passeren van de Belgisch-Nederlandse grens ging er een gejuich op. Bij Hoevelaken (rechtsaf), stond de benzine meter op rood en was tanken geen overbodige luxe. Koffie met een gehaktbal en weer op weg. Na drie weken in de bergen heeft het vlakke polderlandschap toch ook weer zijn charme. Onder getoeter en geschreeuw reden we Lemmer binnen en gingen linea recta naar “De Laatste stuiver” zoals Jetze de Haan, dat met Brattinga had afgesproken. Eindelijk weer een goed glas Nederlands bier.

Het “gewone” leven neemt weer zijn aanvang. Ik krijg een brief, dat we met de 1e selectie op trainingskamp gaan naar Terschelling. Wat ik al verwacht had gebeurde, Anja maakte de verkering uit, kwam gelukkig na drie weken vakantie wat minder hard aan. Maar had het zien aankomen. Eerste training met 1e selectie, voetballen in tweede en gelijk weer scoren. Een Coopertest en ondanks vakantie toch nog 3400 meter halen.

Op zaterdag morgen 28 augustus vertrekken we om acht uur vanuit Lemmer. In Harlingen naar de boot waar de heer Falck, de sponsor, ons al op stond te wachten. We gingen met de “Hoover Craft” dus snel over. Lopend naar hotel. Omkleden en trainen. De heer P. Burgers begon tegen me aan te praten over karakter, vechtlust en dat het nu voor mij moest gebeuren. Daarna vrij tot aan de avondwedstrijd tegen een plaatselijk team. Samen met Hielke Soeten en Broer Rienksma wezen midget golfen. Tranen met tuiten. Daarbij ook een biertje genomen, we waren immers toch reserves! Foutje, moest direct in de basis, doch alleen 1e helft.

‘s-Avonds met de hele groep naar discotheek “Wieb”. Nog wel bekend van de vakantie van vorig jaar. Veel bier. Lachen gieren en brullen. Henk Woud deed een (blote) buikdans. Langzaam viel de groep uit elkaar. Met Hielke Soeten en Broer Rienksma nog naar “Onder de pannen” gegaan waar de grootste groep bleek te zitten. Hielke Soeten nog aan het dansen met vrouw Burgers en samen gingen ze languit, op de dansvloer. Met taxi terug naar hotel, Falck betaald. Gauke Bootsma (Lytse Gauke) kwam de accordeon van Sipke van Dijk lenen, op de balustrade van het hotel, midden in de nacht, werd een concert verzorgd door Gauke Bootsma, op veger en blik en Henk Woud op accordeon. Hele hotel op zijn kop.

De volgende dag met de groep lopend naar Paal 8. Onderweg gelachen met Marten (Blibbe) Scheffer, hij liep en rende om ons heen door het bos en wierp met dennenappels en paardenstront. Bij Paal 8 speelden we op het strand een partijtje, daarna in looppas naar de bungalow van Falck en douchen. Onder het genot van een biertje werd het komende seizoen besproken.

Eerst kwam de heer Falck aan het woord die ons een systeem van te behalen waardebonnen uitlegde. Elke speler kon waardebonnen verdienen. Dat zou het komende seizoen worden ingevoerd als sponsoring. Zoveel punten, zoveel geld aan waardebonnen te verdelen onder de spelers. Lag er natuurlijk wel aan of je speelde of niet. Zou naar ratio worden verdeeld. Daarna kwam de heer Burgers aan het woord over wat er van de selectie werd verwacht. Nou dat loog er niet om voor een simpel amateurclubje. Daarna kwam de nieuwe trainer de heer Poortvliet aan het woord. Over de te volgen tactiek en dat er van de huidige selectie nog 2 man af zouden vallen. Na de bespreking, met taxi’s terug naar de boot. Om half 7 stonden we weer in Lemmer, wat wankel en niet al te helder meer. Na een geweldig weekend. Wat echter nog een staartje zou krijgen

In de gemeenteraad werd afscheid genomen van twee oudgedienden, waaronder de vader van mijn vriend Jacob Visser. Voorzitter, burgemeester Feite Faber, noemde het vertrek van deze beide “Lemsters in het diepst van hun hart” een verlies voor de raad. Tevens ontstaat er twijfel of er wel goedkeuring komt voor het plan industrieterrein Lemsterhoek. (De Aap). Gedeputeerde Staten van de Provincie liggen dwars, terwijl Lemmer veel te weinig ruimte heeft voor vestiging van industrie. Het industrieterrein “Buitengaats” is vol en in de Lemstervaart, kunnen maar enkele bedrijven gevestigd worden. Op zaterdag 31 augustus, lig ik op mijn buik voor de radio, om te luisteren naar de laatste uren van “Radio Veronica”. Waarvan ik al jaren lid ben. Die door de politiek de nek is om gedraaid.

Als Bert Meester weer eens een weekend thuis is van de marine, musiceren we weer eens en ondanks de lange stilstand, gaat het redelijk. Maar als we later nog eens bijeen zijn, begeeft de versterker van Jan Coehoorn het en lijkt mede doordat Bert Meester weinig aanwezig is, het einde van Bantam Cock in zicht. Ik voetbal vooralsnog in het tweede elftal en dat gaat met wisselend succes, we verliezen met 3-4 van Black boys uit Sneek en winnen met 1-4 uit bij GAVC uit Grouw.

Ik solliciteer bij Douwe Egberts, maar daar vindt men mij te jong om leiding te geven aan tien tienermeiden. Hoezo??? Mijn verkering is net uit!! Op het arbeidsbureau hebben ze ook nog geen werk voor me. Op de training verstap ik mij zodanig bij een onnavolgbare schijnbeweging van Theo de Haan, zodat ik last van de lies krijg en waarschijnlijk wel een tijdje zal zijn uitgeschakeld. Na die training vertrekken we met begeleiding en spelers naar de bungalow van de heer Falck op de “Goudkust”.

Toen we na ons “trainingskamp” die zondag avond terugkwamen in Lemmer, gonsde het al van de geruchten over betalingen aan spelers. Vandaar deze bijeenkomst. Na het nodige bier, werd ons verteld dat het bestuur van de vv Lemmer, niet in wilde gaan op de waardebonnen kwestie. Er werd ons nu uit de doeken gedaan wat het zou hebben ingehouden. Bij 10 behaalde punten in de competitie zouden de achttien 1e selectiespelers, 1000 gulden ontvangen, onder hen als volgt te verdelen, dertien kregen 100% en vijf 50 %. Bij 20 punten zou er 2000 gulden bij komen. Dus 20 punten betekende 3000 gulden. Bij 25 punten zou er 2500 gulden bij komen en zo voort. Ook werden nog herinneringen aan Terschelling opgehaald en het werd dus een latertje.

Bij de PTT lachen met Tjitte de Boer en Geert van der Wal, nog steeds route Follega, koffie gedronken bij de familie Kruize, die daar nu inmiddels brugwachter was geworden en bij de brug woonde. Lekker zitten babbelen over werk en vroeger toen zij nog in de Flevostraat woonden en ik vriend was met hun zoon Henk Kruize.

Ook ging ik weer naar Joure om daar op te passen met de Jouster Merke. Volgende dag al vroeg met de postauto van Joure naar Lemmer en na het werk weer vice versa. Tussen PTT en oppassen door naar dr. de Vries voor de lies, pillen kuur gekregen en mocht tot aan de winterstop niet meer voetballen. Dat was stevig balen, een half jaar niet voetballen. ‘s Avonds naar het voetbalveld, er zouden tv opnamen worden gemaakt van de 1e selectie, nou weinig spelers gezien, het werd de Piet Burgers show, wat kan die man zichzelf op de voorgrond plaatsen. Ik voetbalde dus even niet, wel ging ik met het tweede mee als grensrechter.

Op het industrieterrein is het bedrijf Polem bezig om in samenwerking met een andere polyesterfabrikant, naast de reeds bestaande silo’s voor veevoer en kunstmest, een groensilo te ontwikkelen. In Lemmer is daartoe al een aanzet gemaakt, op het industrieterrein aan het IJsselmeer bouwt Polem een nieuwe fabriek die een investering van 1 miljoen guldens vergt. De reeds bestaande fabriekshallen aan Vuurtorenweg en in het Lemstervaart blijven tevens in bedrijf. Zodat er nieuw personeel zal moeten worden aangetrokken.

Het werk bij de Post ging door en begin oktober was er ‘s-avonds een buitengewone ledenvergadering van de vv Lemmer. Het ging er pittig en emotioneel aan toe, waarbij vooral de oudere garde zich roerde. Bij eindje besluit werd de kip met de gouden eieren de kop omgedraaid. Sponsor Falck dus. De man die ons als spelers van Lemmer 1 aan wat zakgeld had kunnen helpen en daarnaast op die manier ervoor zou zorgen dat “betere” spelers graag naar Lemmer zouden komen om te voetballen. De tot dan geleverde sponsoring van dhr. Falck, voor het seizoen 1973-1974, bestaande uit het betalen van gemaakte reiskosten van spelers van buiten de Lemmer komende, die tot dan aan de gehele vereniging begrotingstechnisch ten goede kwam, zou komen te vervallen en voortaan slechts naar de spelers van de eerste selectie en begeleiding gaan. Waarmee de eigen jeugd op het tweede plan zou geraken of blijven en de vereniging tevens een gat in de begroting zou zien ontstaan. De ruim vertegenwoordigde spelersgroep van de ZM, zorgde er mede voor dat niet alleen de sponsor verdween, maar dat ook de leider van Lemmer 1, de heer P. Burgers opstapte. Hij die Lemmer groot ging maken, maar te snel wilde en dus de zittende klasse tegen zich kreeg. Om 12 uur was het feest afgelopen in de bovenzaal van Lenger aan de Nieuwburen, die onder de massale opkomst gevaarlijk doorboog en bijna bezweek.

Ik bleef ondertussen braaf mijn briefje van de sociale dienst inleveren, wat voor twee weken nietsdoen toch nog 110 gulden opleverde. Bleef ook fysiotherapeut van Leuveren bezoeken, maar het herstel schiet nog niet op. Bij de PTT een nieuwe ervaring, postbode Lubbert de Necker helpen in het Lemstervaart, hij heeft een zogenaamde ziekendienst. Om 8 uur ging hij eerst naar huis om pas om half 10 terug te komen. In de tussentijd had ik alles op straat en nr. gesorteerd. ‘s-Middags begon hij pas om 2 uur, daar baalde ik van, want dan ben ik ook laat klaar. Enfin het is weer wat anders dan boerenerven. De dagen erna ging het wat sneller, door nu elk een deel voor onze rekening te nemen. Later bij hem thuis koffie en luisteren naar zijn mooie verhalen. Heerlijk.

Tussendoor kreeg ik nog negatieve reacties op mijn sollicitaties bij de gebr. Frankema in Lemmer en de Pedagogische Academie voor Onderwijzer te Heerenveen. Verstuurde er vol goede moed de volgende twee

Ging met Jan Coehoorn en zijn vader naar de wedstrijd, Harlingen-Lemmer 0-0. Leuke wedstrijd waarin Lemmer sterker was maar door ongelooflijke reddingen van Harlingen keeper, Arie Mud bleef het 0-0. Vooral het moment waarop Mud een vlijmhard schot, door middel van een mooie zweefduik, het leek of hij echt in de lucht stil hing op de bal te wachten, keerde. Zal ik nooit vergeten.

Het ging met Jacob Visser zijn vader niet goed en de stemming was dan ook beneden peil, toen we even bij hem op bezoek gingen. Ging zelf voor de laatste keer naar de masseur en van dokter de Vries mocht ik weer gaan trainen, wat inhield dat ik in mijn uppie rondjes aan het rennen was rond het hoofdveld. Mohammed Ali, (Cassius Clay) heroverde zijn wereldtitel in het zwaargewicht boksen tegen George Foreman, die hij in 1967 door dienstweigering was kwijt geraak.

Burgemeester en wethouders menen dat er zo snel mogelijk een gemeentekantoor moet komen. Het huidige gemeentehuis voldoet niet meer aan de normen en beschikt niet over de nodige ruimte om op een efficiënte manier te werken. Het plan is om het nieuwe kantoor te plaatsen op de hoek van het B.K. Plein-Vissersburen.

Bert Meester was ook weer eens thuis en dan gebruikten wij samen, na het stappen, de nodige tijd aan het filosoferen over het leven en de toekomst, dit meestal wel na het nuttigen van de nodige alcoholische versnaperingen. Wat het huidige leven betrof, vermaakte ik me wat met mijn vader helpen met garnalen pellen en gelukkig de PTT. Bezorgde bijna in alle wijken in Lemmer, maar mijn hoofdroute was Follega. Nu ik daar ook door de week verscheen, bracht ik ook AOW-uitkeringsgeld naar de mensen, waarbij het vaak uitliep op een praatje bij een bakje koffie en soms zelfs een sigaartje of geld als dank voor het gebrachte geld. Ook aangetekende stukken waren erbij, waardoor ik bijna werd verscheurd door een gevaarlijke hond. Normaal kwam je door de groene bussen, nooit meer op het erf en zag je de betreffende hond wel lopen of vastzitten bij het te bezoeken huisje, dat een eindje van de Straatweg af het land in stond. Het verhaal ging dat de hond vals was gemaakt om goed als waakhond te dienen, omdat de eigenaar door oorlogsverleden getraumatiseerd zou zijn. Ik had met de zoon in de jeugd gevoetbald dus vond het wel wat meevallen. Ik liep dan ook rustig met de fiets aan de hand het erf op en zag de hond wel liggen en liep door naar de voordeur. Daar aangekomen, werd deze opengerukt door de zoon des huizes en onder het uitspreken van de woorden, “nou jij hebt geluk gehad”, stormde hij mij voorbij en kon bij de hoek van het huis nog net de hond onderscheppen die sluipend onderweg naar mij was. Daarmee voorkomend dat ik waarschijnlijk niet zonder kleerscheuren van het erf zou zijn gekomen. Voortaan mocht ik hen bellen als er pakjes of aangetekende stukken waren, zodat zij deze van het postkantoor konden halen.

De versterker van Jan Coehoorn is nu definitief stuk, is dit het eind van Bantam Cock? Hierdoor en doordat Bert Meester niet veel meer aanwezig is, wijzigt ook het leven. Nu vermaken we ons met schaak en klaverjas competities met de zwager van Jan Coehoorn, Gosse Reinstra. Het voetbal gaat wel door, maar ik doe niet mee, ik loop nog steeds rondjes rond het veld en speel zo nu en dan voor grensrechter bij het tweede. Na een training, gaan Broer Rienksma en ik met Ate Westerhof mee naar huis om daar nog even na te babbelen over voetbal. Tot half twee zitten praten en bier drinken. Ate kon mooi vertellen over wat hij allemaal had meegemaakt bij Hubert Sneek. Legendarische wedstrijden en amateurkampioen van Nederland. Laat en met een mooie bônke in naar huis, maar wel met lamme kaken van het lachen en de herinnering aan mooie voetbal verhalen.

Ik besluit een tekening van skûtsjes te gaan maken, die bij mijn broer Jelle in de kamer hangt. Dus afspraak maken en tekentafel van mijn andere broer Sake installeren in de woonkamer van Jelle, voor de foto die daar aan de muur hangt. Ik zet er gang achter en binnen een maand is ie klaar en ben ik er best tevreden mee. Overdag ga ik met Hielke Soeten de polder in om te bollen pellen, lekker met de auto en dus een extra zakcentje.

Ik krijg afberichten van Polem en de Nederlandse Spoorwegen. De leerkrachten K. Stam en H. Heeringa stellen een vernietigende brief op over de staat van de gymnastiekzaal aan de Zuiderzeestraat. Zij achten het niet langer wenselijk dat dit gebouw nog wordt gebruikt voor gymnastiekonderwijs. Het gebouw uit 1955 voldoet niet meer aan de gewenste normen. Dit valt precies in het straatje van de “Kommissie Sporthal”.

Die eensluidend tot de conclusie komen dat Lemmer rijp is voor een sporthal. Met slechts de zalen aan de A. Koopmanstraat en de Aak in Lemmer en een zaal in Echten is er niet veel ruimte voor het beoefenen van “binnensport”. Ook komt het gymnastiekonderwijs van de scholen in de knoei. Ook met de extra ruimte die er bij de Christelijke LTS is. Het rapport van de commissie sporthal krijgt in de raad veel waardering. Kritische geluiden waren er over de aanvraag van een gymzaal door de Christelijke Mavo, waardoor misschien een aanvraag voor een sporthal bij het Rijk in gevaar zou kunnen komen.

Ja en waar misschien gebouwd gaat worden, wordt er ook weer gesloopt in Lemmer. Ditmaal is het woon- winkelhuis van de familie Hogeterp op de hoek van de Tuinstraat aan de beurt.

December begint, Jan Coehoorn en ik helpen zijn zwager en zuster, Pieter Amels en Liesbeth Coehoorn met verhuizen naar hun nieuwe huis. We gaan uit naar de Viking en ik breid mijn glazen verzameling uit door elke keer wat van die mooie bierglazen mee naar huis te nemen. Sinterklaas is al weer gearriveerd, Mej. A. Jaalsma neemt afscheid als leidinggevende bij de zondagsschool, waar zij jarenlang voor de diverse groepen heeft gestaan, ik heb haar zelf ook nog meegemaakt. De klaverjas competitie bij de v.v. Lemmer begint en ik begin redelijk met een vijfde plaats. Op 7 december vieren we alvast mijn verjaardag. 

De eerste biertjes smaakten nog niet maar dat veranderde snel na tussendoor nog wat snacks voor het gezelschap gehaald te hebben bij snackbar Faber in de Schans, duurde het feest tot in de kleine uurtjes en ontstond spontaan het idee om de volgende dag naar Zaandam te rijden omdat Omke Sake Visser (Reade Sake) en tante Bienke dan 25 jaar getrouwd zijn en dat nog wel op mijn 20e verjaardag.

Na een licht ontbijt vertrekken we richting Zaandam. Mijn broers Jelle en Sake reden. Over de Afsluitdijk, 2 uur rijden. Omke Sake was gelijk flink op dreef en verrast. Het werd een drukke dag met sterke en humorvolle verhalen. Rond zes uur gingen we weer naar huis, maar niet eerder dan nadat ik een stel hoge noren en twee lp-koffers had meegekregen. En zo stappen we van het ene feest in het andere, mijn ouders zijn op 13 december 35 jaar getrouwd. Omke Sake en tante Bienke brengen een tegen bezoek, waar tussen door ik even de lachspieren tot rust laat komen door de hond, een schotse collie, genaamd Cora, van mijn broer Frans uit te laten.

Het jaar loopt naar zijn eind en de feestdagen zijn nakende en dan een geluk bij een ongeluk, een chauffeur sukkelt in slaap en verliest een groot deel van zijn vracht, zijnde kratten Amstel bier, op het talud van het viaduct in de rijksweg 50, vlakbij de LTS. Vele Lemsters hebben hierdoor een goedkoop uiteinde van het jaar 1974. Ook mijn vader kwam met de nodige flesjes thuis. De kans op een sporthal in Lemmer wordt groter en groter, zeker nu het bestuur van de Christelijke Mavo in hun zoektocht naar geschikte gym-ruimte voor hun leerlingen ook met de gemeente samenwerkt.

Ik voetbal nog steeds niet, maar werk volop bij de post. Het is een drukke tijd dus alle hulp is welkom. Om nog een beetje op tijd klaar te zijn helpt mijn vader me zo nu en dan bij het bezorgen van de post. En zo wordt het 31 december. De ouders van Bert Meester zijn weg, zodat we bij hem het oud jaar uit kunnen zitten. En ja dit jaar mag ik ook de hele avond van huis. ‘s-Avonds met Jan Coehoorn naar Bert Meester in het Lemstervaart, koude patat en macaroni, niet echt een goede bodem. Jacob Visser kwam ook nog even langs, dus konden de 4 musketiers even een kaartje leggen. Het bier vloeide rijkelijk. De pinda’s waren lekker en de muziek hard en goed. Oude herinneringen en nieuwe moppen, lachen dus. Jacob Visser ging vroeger naar huis, zijn vader is nog steeds ernstig ziek, ondanks het verdriet daarover, bleven we hier als overblijvers niet te lang bij stil staan en zingend, dansend, drinkend en vretend, ging het naar 12 uur, 12x ting en het lawaai en het nieuwe jaar begon. Een nieuwjaar “Folle lok en Seine”.