"Opeens was er oranje papier bij Wafke''

1995: De redactie van de Zuid-Friesland vroeg naar belevenissen van de bevrijding van Lemmer. Wel ik heb die bevrijding bewust meegemaakt. Ik woonde destijds in de Beneden¬schans achter de winkel van K. de Boer), we kregen dus bij de beschieting de volle laag De gehele nacht was het erg rumoerig in de Schans. Met paard en wagen werden vele goederen, die de bezetter bij de boeren hadden gestolen. naar de Enkhuizer boot gereden. De Duitsers stonden al vanaf 's avonds in de Schans tegen elkaar te schreeuwen

Om tien uur zou ik mijn twee oudste kinderen naar bed brengen, maar toen klonk er zo'n harde knal, dat ik weer gauw met hen naar beneden ben gegaan: Men had de kantine in de N.O.P. (Sluisweg red) laten ontploffen; dat was het sein voor de Canadezen hoe ze moesten schieten. Hun kanonnen stonden ongeveer in Rotsterhaule. Die beschieting begon om tien uur en we hebben het geweten ... Eerst wisten we niet wat die knallen inhielden. maar buurman P. Bootsma zei dat het geen bommen waren, maar dat we werden beschoten. Ongeveer om de tien minuten werd er een schot gelost.

Mijn man (toen A. de Jong) en ik met onze vier kinderen vonden het zeer angstig. Onze buren waren zo bang, dat ze naar het andere eind van Lemmer zijn gevlucht. Dat vonden wij geen goed idee, want je wist niet of de bruggen nog heel waren. Bij de volgende harde klap vlogen onze ramen er uit! Toen zijn we met z'n allen naar mijn schoonzuster (de Jong) gegaan, die vlakbij om de hoek woonde. Daar hebben we verder de nacht doorgebracht tot vijf uur in de morgen. Toen het licht werd kwamen de mensen kijken en hoorden we al gauw dat de Duitsers weg waren en dat er in het Achterom en in de Schans mensen waren omgekomen.

Ook waren er gewonden, omdat de Duitsers met handgranaten hadden gegooid. Onze beide mannen gingen naar buiten om de boel te verkennen en om te zien of er nog Duitsers in het hotel waren achtergebleven, want we vertrouwden het nog niet helemaal. Toen hoorden we ook dat er koeien en paarden op de dam liepen, die de Duitsers niet meer hadden kunnen meenemen. Sommige straten lagen vol glas, zoveel ruiten waren kapot gegaan. In het gras achter ons huis lagen granaatscherven van wel 15 tot 20 cm. Gelukkig dat we tijdens de beschieting binnen waren gebleven ... !

Toen mijn man en onze zoon van dertien weer thuiskwamen, liep de laatste met een zak in de hand op me af en zei "Moeder met wat hier in zit, zul je vast blij mee zijn". Nu dat was ook zo, want er zat ondergoed, sokken en een stuk huishoudzeep in. Dat was inderdaad heel wat waard, ik had in geen tijden zeep gezien.

Daarna ben ik met onze jongste op de arm naar mijn zuster gegaan, waar van 17 op 18 april een zoon is geboren. Later gingen we nog even de Lemmer in. We waren bijna ter hoogte van bakker Loen toen er van alle kanten werd geroepen: "Zorg dat je binnen komt, want ze komen terug!" We zijn daar halsoverkop naar binnen gegaan, maar gelukkig was het loos alarm: het waren de drie Polen die de dijk in de Polder hadden gered.

Onze Bevrijdingsdag kon echt beginnen, toen bleek dat er zomaar opeens oranje crêpepapier bij boekhandel Wafke Koopman te koop was. We hebben onze kinderen er helemaal mee versierd en hebben met zijn allen staan juichen bij de intocht van de Canadezen .. ,Zij betreden zonder schroom het krijgsvertoon zo eenvoudig zo gewoon''

Ik ben nu bijna 85 jaar, maar alles staat mij nog helder voor de geest Die bijna vijf lange bange jaren vergeet je nooit weer.

Deze herinneringen zijn geschreven door P. de Vries - Schippers, toen in 1945 was dat P. de Jong- Schippers, mijn man (A. de Jong) overleed in juli 1946. Ik woon al weer jaren in Groningen maar zal Lemmer nooit vergeten: er wonen nog twee broers van mij (A. en J. Schippers) in Lemmer.

P. de Vries- Schippers. Groningen.

Op deze foto, die vlak na de bevrijding is gemaakt, zitten drie kinderen op de stoep van Klaas Wouda in het Achterom. Het meisje links is mijn dochtertje Neeltje de Jong, in het midden Jantje Wouda en rechts het zoontje Gauke van Pieter Bootsma. Zoals u ziet hebben deze kinderen op oorlogsschoeisel de bevrijding gevierd.

Van links naar rechts: Margje Hogeterp, Janneke Boertjens, Willy Hogeterp en Sjoeke Hogeterp. Allen op weg naar het feest.

Na de bevrijding marcheren de plaatselijke muziekkorpsen weer door de straten van Lemmer, Van voor naar achteren: Johannes v.d. Berg, Henk Loen en Gerrit Mink, Wim v.d. Gaast (half zichtbaar) en Pieter Rottiné, Dirk de Heij, Lies v.d. Loon en Annie v.d. Gaast, Margje Hogeterp, Geert Bakker en Aukje Coehoorn met daarachter de Groot (van het stoomgemaal)