Willem Altena: bron Leeuwarder Courant.
Ingezonden: Marijke Keulen Bosma.

De hoofdingang is versperd door bouwlieden. Die geven de entree een ander gezicht. Pijlen wijzen naar een alternatieve toegang. Ik cirkel rond en vind hem niet. Tot een rappe scootmobieler mij rechts inhaalt, ik in zijn slipstream meelift en zo naar binnen wordt gezogen.

Zorgcentrum Suderigge, midden in het vissersdorp Lemmer. De gemeenschaps-ruimte, voornamelijk vrouwvolk, vertegenwoordigers van het sterke geslacht zie je hier nauwelijks, die scheuren schijnbaar liever rond in hun opgevoerde rolstoelen. "It is mear dat mannen earder dea gean", zegt Roelie Lemsma. Een uitzondering woont naast haar op de tweede galerij. Oud-skûsjeschipper Rintje Ritsma, de pake-fan-jo-witte-wol. 102 jaar, je zou 't hem niet geven. "Op syn balkontsje bakt er wolris kibbelinkjes. Hy jout my dan ek in bakje, as iennichste. "De oaren keapje se sels mar", seit er".

Haar man Bertus overleed tien jaar terug. Hartaanval, 73 jaar. Twee dagen na zijn dood kreeg Roelie een hersenbloeding. In coma. Toen ze daar weer uitkwam, was de begrafenis allang voorbij. "Dat ik dêr net by wie....Dat sit my nóch dwers." Bertus werkte als eerste machinist zonder papieren op een grote zandzuiger en later bij het Lymnologisch Instituut in Oosterzee, waar hij buitenlandse studenten in de Tsjûkemar het vissen leerde en ze hielp het kwikgehalte van de beestjes te bepalen. Op die baan kwamen tachtig sollicitanten mét papieren af, maar ze kozen hem!

Roelie's man heette van achteren Poepjes. Hij dacht dat hun beide kinderen zich voor die naam gingen schamen. "It makke my neat út. Ik ha de feroaring fan de namme sels noch in pear jier tsjinholden", zegt ze. Lemsma, klinkt als Lemmer. Ze is eenzijdig verlamd. Ze wijst met de rechterhand naar haar linkervoet, die van het treeplankje van haar rolstoel is geschoven en er nu wat losjes bij bungelt. Of ik 'm er weer op kan zetten? Tuurlijk, geen moeite. Even krijgt ze een verbeten trek om de mond. Dat je in alles moet worden geholpen, tot de poeppot aan toe. Dat is het ergste. Niet die schamele €40 die je per maand mag spenderen. Gelukkig is er een psychologe die je uit de put kan praten, zegt ze - en kijkt het kringetje aan de koffietafel met grijze medebewoonsters rond. Die knikken zwijgend. Eentje wordt weggereden, voor een nagel-vijlbeurt.

Roelie, de jongste uit een vissersgezin van twaalf kinderen, diende vanaf haar dertiende jaar bij de "De Weesjes", twee oudere zussen en een broer, die in sterke drank deden en woonden in het pand waar nu de Friesland Bank zit. "Gjin leuke minsken. Se hienen lân en bulkten fan it jild. De hiele wike skreppe foar in rudige 8 gûne. Doe 't ik nei jierren om in bytsje mear frege, seinen se dat se it net betelje koenen. Ik ha fuort de jas oanlutsen. Se ha my der nea wer sjoen. As der ien fan harren dea gie, gong ik wol nei de begraffenis".

Ze kon mooi zingen. Net Tante Leen, zeiden de mensen, als ze in café Populair voor de microfoon werd gehaald. Meneer pastoor wou haar in het kerkkoor hebben, maar dat leek haar als ongelovige minder geschikt. Haar mem poeierde eens een glad meneertje af dat d'r een platencontract aanbood. Bleek het later een echte studiobaas te wezen.
Roelie Lemsma heeft nog één broer, 86 jaar, zes jaar ouder dan zij. De anderen zijn overleden. "Dy jonge wennet ek op De Lemmer, mar kin noch minder as ik. Wy sjogge inoar allinnich op de jierdeis. Dan ride se dy mei sa'n buske hin en wer."

Leeuwke Bootsma en Johanna Visser.

Roelofje is op 29 december 1928 geboren, dochter van Leeuwke Bootsma en Johanna Visser. Gehuwd met Lambertus Lemsma, geboren op 24 juni 1926 te Lemmer, overleden op 21 juni 1999 te Lemmer, zoon van Obbe Poepjes en Janke Bijma, die aan de Nieuwedijk woonde. Haar broers Jan en Jeen en later Hendrik, visten met de aak de LE 53. Obbe Poepjes, woonde aan de Nieuwedijk. Zijn vader was Lambertus, had een Botter de LE 30.
Gewoond hebbende in de Parkstraat 99 te Lemmer.

Uit dit huwelijk.

1. Johanna Lemsma.
2. Obbe Lemsma.

Foto van Corrie Gedaan-Bootsma: Achterste rij van links naar rechts: Leeuwke, Sanne, Sjoukje, Sake, Theunis, Manus, Jaap en Yge. Middelste rij: Jette, Leeuwke & Johanna en Lieuwe. Vooraan: Jopie en Roelofje Bootsma.

-Lemmer: Op 5 januari 2009 bood 'Liamer wonen' uit Lemmer een Nieuwjaarsontbijt aan voor alle bewoners en personeel van het bejaardencentrum Suderige in Lemmer.
De bewoners en personeel die in grote getale op de maaltijd waren afgekomen genoten volop van het Nieuwjaarsontbijt dat overigens voor de eerste keer door 'Liamer wonen' was georganiseerd.

Tijdens de maaltijd werd het bejaardencentrum nog verrast met een cheque van 2500 euro dat hen door 'Liamer wonen' werd aangeboden. Na het Nieuwjaarsontbijt werd er nog gezamenlijk koffie gedronken. Nadat iedereen voldaan was werd 'Liamer wonen' nog eens hartelijk bedankt voor de geweldige broodmaaltijd en de cheque van 2500 euro.

Foto van Jan van der Werf: Roelofje Lemsma na afwezigheid van 5 maanden weer terug op haar oude stek de Suderige.

Foto van Jan van der Werf: De manlijke bewoners aan het ontbijt in 'de Suderige'.

Foto van Marijke keulen Bosma: Haar kerstkrans is wel heel apart. "Sanien sjogge jo hast nergens", zegt Roelie Lemsma- Bootsma (76) uit Lemmer trots. En ze er dan ook "hiel wiis mei". Ze kreeg de versiering eens cadeau met sinterklaas van haar schoondochter Annie. Dus elke keer dat ze de krans ziet denkt ze aan haar.

Roelie Lemsma is erg op haar gesteld, ook al kan ze niet vaak komen. "Want sy en myn soan wurkje beide, se ha it drok. En se ha ek noch in húshâlding. Boppedat wenje se in ein fuort, yn Hjerbeam, dat is wol in oere riden".

Tegen de verwachting in zijn de kinderen in Friesland blijven wonen. Want juist daarvoor hadden ze hun achternaam veranderd. De Lemsma's heetten vroeger Poepjes, maar wijlen echtgenoot Bertus vreesde dat de kinderen - eenmaal in Holland - ermee zouden worden geplaagd. "Ik wie der doe al net foar, en no hie it efterôf ek net iens hoecht." De krans hangt op de voordeur. "Dan kinne oare minsken der ek fan meigenietsje" En dat gebeurt, weet ze. Want passanten merken maar wat vaak op hoe mooi ze de kerstdecoratie vinden.