Rients Westra, geboren op 1 december 1895 te Sexbierum, overleden op 30 november 1944 in het concentratiekamp Engerhafe bij Aurich in Oost-Friesland, zoon van Pieter Harmens Westra en Maria Bakker. Gehuwd met Aukje Bruinsma 

Rients Westra was gereformeerd en zat in het verzet. Hij liet, toen de SS hem een dag voor zijn 49ste verjaardag om het leven bracht, een vrouw achter.

Door verraad van Frans Michon, de jeugdige S.S.'er, die in 1944, door verraad, de illegaliteit in Noord-West-Friesland deed oprollen. Als S.S.'er of lid van een afdeling der Duitse weermacht deserteerde hij, drong zich in de illegaliteit te Sexbierum, te Beetgum, te Oudega (W.), te Gaastmeer en te Bolsward enz., en deelde hetgeen hij te weten was gekomen, mede aan de SD te Groningen met alle gevolgen van dien.) werden Lolle Rondaan, Folkert Bergsma, Gerrit Schuil, Gerben Oswald en Rients Westra op 22 november 1943 op Liauckama State te Sexbierum gearresteerd.

* Engerhafe was een zogenaamd buitencommando van het concentratiekamp Neuengamme. Van 1942 tot 1944 was hier een dwangarbeiderskamp van de Organisation Todt. In oktober 1944 werd het een buitenkamp van Neuengamme. Tweeduizend gevangenen werden naar Engerhafe overgebracht. Zij moesten in de omgeving van Aurich graafwerk verrichten voor de aanleg van de 'Friesenwall', een verdedigingslinie in Noord- Duitsland. Het concentratiekamp Engerhafe bestond van 21 oktober tot 22 december 1944.

Het met een onder hoogspanning staande omheining omringde kamp werd door SS'ers bewaakt. De bewakers waren bijzonder hardvochtig, er was weinig voedsel en het was koud. In de twee maanden dat Engerhafe een buitenkamp van Neuengamme was, stierven er 68 Polen, 47 Nederlanders, 21 Letten, 17 Fransen, negen Russen, acht Litouwers, vijf Duitsers, vier Esten, drie Belgen, drie Italianen, een Spanjaard, een Tsjech en een Deen. Voor elk is een lijkwade gemaakt. Bij die doden waren twee Friezen: Pieter van der Weij uit Huizum en Rients Westra uit Sexbierum.

● Mei 1945: Naar thans in Sexbierum op grond van een ingekomen brief als een vaststaand feit wordt aangenomen — een officieel bericht ontbreekt nog — is Rients Westra in een Duits concentratiekamp overleden.

Vóór 1940 volgde na een overlijdensbericht meestal een opsomming: De overledene was ouderling, bestuurslid van het Groene Kruis, de Kiesvereniging, de veiling, het waterschap enz.

Nu heeft Westra zeer zeker ook functies bekleed en naar we geloven met ere. Maar ver daarboven uit gaat zijn verdienste als illegaal strijder. De oude L.O.-werkers kennen hem zoo goed in dit opzicht. Altijd op stap, niets was hem te veel, hij plaatste de onderduikers bij tientallen tot zelfs in Holland, bij verscheidene gevaarlijke ondernemingen was hij betrokken. En steeds opgeruimd, vol moed en liefde. In meer dan één gesprek met hem kwam zijn sterk geloof en Godsvertrouwen uit.

Toen kwam in Sexbierum de debacle: Arrestaties, doodvonnissen. Westra ging naar Duitsland. Hij werd niet terechtgesteld en de hoop herleefde. Tot dit bericht kwam. "De enige L.O. werker uit den ouden tijd, dien wij niet terug zullen zien. Hij keerde niet weer naar het aardse vaderland, dat hij zoo vurig lief had. God nam hem op in het hemelse. Dat troostte de weduwe en verdere familie. En bovendien moge de gedachte, dat hij een trouw soldaat, neen meer, een bekwaam officier in dat grote leger der gezochte was, hen helpen dragen het grote leed. In den kring zijner „ondergrondse vrienden wordt hij niet vergeten".

Zie ook: Rients Bruinsma, zwager van Rients Westra. books.google.nl

Rients Westra - Sexbierum

Toen op Zaterdag, 19 mei 1945, de dag vóór Pinksteren, het overlijdensbericht kwam van R. Westra. was er in Sexbierum algemene verslagenheid. Vele gebeden waren opgestegen om het behoud van dit dierbare leven.

Reeds in november 1943 was R. Westra gearresteerd bij de beruchte razzia in Sexbierum, uitgevoerd door de Groninger S.D., na schandelijk verraad door Franco's Michon. Bekend was, dat hij in september 1944, van Vught uit op transport gesteld was naar Duitsland.

Doch sterk leefde altijd de hoop, dat deze rasechte Vaderlander terug zou komen; echter Gods wegen zijn hoger dan onze wegen en Zijn gedachten hoger dan onze gedachten. Wij hebben te berusten en te zwijgen.

R. Westra werd 1 december 1895 geboren in Sexbierum. Van huis uit opgegroeid in het handelsleven, kenmerkte hij zich door zijn helder inzicht en nobel karakter, als een zakenman van formaat, die door eigen energie een zaak opbouwde in zaaizaden en pootaardappelen, die in het gehele land een solide naam had.

Hoewel zijn huwelijk kinderloos bleef, was hij een echte kindervriend en werkte veel voor de
jeugdverenigingen. Als ouderling van de Gereformeerde Kerk, werd hij door de gemeente zeer gewaardeerd. Ook als Voorzitter der A.R. Kiesvereniging, was hij de stuwkracht van veel actie, welke daarvan uitging. Naast zijn druk zakenleven, wist hij altijd nog tijd te vinden, om zich te geven voor velerlei geestelijke arbeid.

Tegen het onrecht, dat de Duitse bezetter ons volk aandeed, kwam het rechtschapen karakter
van R. Westra in verzet. Begin 1943 kreeg hij contact met enkele kopstukken uit de provincie en bezocht hij wekelijks de provinciale L.O.-vergaderingen te Leeuwarden. Dit werd de grondslag van de L.O. in Friesland.

Zijn helder inzicht en doortastendheid, maakten hem één van de grote illegale strijders in deze provincie. Met zijn grijze Opel was hij schier elke dag voor de Vaderlandse zaak op pad. Steeds opgeruimd, vol moed en liefde. Menigeen, die hij bezocht, wist hij op te beuren en steeds kwam in zijn gesprekken zijn sterk geloof en Godsvertrouwen tot uiting. Vele onderduikers wist hij te plaatsen, tot zelfs buiten Friesland. Bij verschillende gevaarlijke ondernemingen was hij betrokken.

Toen 22 november 1943 de debacle kwam, werd R. Westra gearresteerd en naar Groningen
vervoerd. In februari 1944 stond hij terecht voor de Duitse rechters te Assen en werd met vier jongens ter dood veroordeeld en naar Amsterdam vervoerd (Weteringschans).

Alle vijf werden in één cel gestopt. Het licht mocht blijven branden en de gelegenheid werd gegeven, een afscheidsbrief te schrijven aan hun dierbaren. De nacht werd doorgebracht met het
voorlezen uit de Bijbel en gebed. Ook zelfs in deze bange nacht, wist Westra zijn jeugdige medegevangenen te wijzen op den groten Verlosser.

De volgende morgen werd de celdeur geopend. Vier werden gefusilleerd, doch het vonnis werd aan Westra niet- voltrokken. Hij kreeg gratie.

In Augustus 1944 werd hij naar Vught vervoerd en in september daaraanvolgende, toen de geallieerde legers uit België oprukten en de bevrijding zo vlakbij leek werd hij op transport
gesteld naar Oraniënburg. Hier ontmoette hij zijn zwager Jelle, die met hem was gearresteerd
en in Assen was veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf.

Groot was de blijdschap bij het weerzien. Lichamelijk en geestelijk was hij toen nog flink en sterk. Vier weken heeft hij daar vertoefd en werd toen vervoerd naar een buitenlager in de buurt van Aurich.

De ontzettend zware ontberingen en slechte voeding sloopten spoedig zijn krachten. Een kortstondige ziekte maakte een einde aan dit kostbare leven. Een ooggetuige, die aan zijn sterfbed gestaan heeft, getuigde van het sterk geloof van Westra. Velen, zelfs in de gevangenis
en concentratiekampen, is hij tot zegen geweest.

Op het stille kerkhof in Georgeheil, een klein dorpje in de buurt van Aurich, slechts luttele kilometers verwijderd van de Nederlandse grens, rust zijn stoffelijk overschot. Een eenvoudig plekje, waarop de letters „R.W.", geplaatst door een vriend, die hem mede begraven heeft, wijst de rustplaats aan van dezen Vaderlander. Wij geloven en vertrouwen, dat God dezen strijder heeft opgenomen in Zijn Eeuwige Heerlijkheid.

Rients Westra laat in zijn omgeving een ledige plaats achter, maar in de historie zal zijn naam
nog genoemd worden tot in verre geslachten, als een nobel Christen, die veel heeft gedaan
voor de vrijheid van ons dierbaar Vaderland, en heeft geijverd voor de zaak des Heren. Te weten, dat hij thans juicht bij zijn Heer en Heiland, die hij gediend heeft, is de grote troost voor de bedroefde weduwe en familie.

1947: Weekblad 'De Zwerver'

OOM HENK.